نیویورک به کار می‌پردازد

نیویورک به کار می‌رود جدیدترین برنامه واقع‌نما با بازی تیفانی پولارد، شرکت‌کننده سابق در برنامه فلِور آو لاو، است. این بار او به دنبال شهرت و ثروت بیشتر است و این کار را با اجازه دادن به بینندگان برای انتخاب شغلش انجام می‌دهد. هر هفته، مخاطبان با ارسال پیامک، از میان سه فرصت شغلی، یکی را انتخاب می‌کنند که از کار در نانوایی تا پرورش خوک متغیر است. در محل کار برنده، نیویورک باید سه کار مشخص را به انجام برساند تا بتواند چکی به مبلغ ۱۰,۰۰۰ دلار دریافت کند. اگر او نتواند کارها را به رضایت رئیسش انجام دهد، دست خالی از آنجا خارج می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دلایلی که برخی از شرکت‌کنندگان در برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی به «ستاره‌های» این برنامه‌ها تبدیل می‌شوند، صحبت کنند. چرا این افراد «شایسته» داشتن برنامه‌های اختصاصی خود هستند؟ چه چیزی از حضور در کانون توجه به دست می‌آورند؟
• همچنین می‌توانید در مورد کارهایی که افراد در برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی برای برنده شدن در مسابقات پول انجام می‌دهند، صحبت کنید. آیا این‌گونه نمایش‌ها گاهی از حد مجاز فراتر می‌روند؟
• چه الگوی شهروندی است نیویورک؟

والدین باید بدانند که اگرچه این مجموعه — که پیرامون تلاش‌های نیویورک، کهنه‌کار در برنامه‌های واقع‌نمای تلویزیونی، برای انجام مشاغل مختلف انتخاب‌شده توسط بینندگان می‌گردد — لحظات خنده‌داری دارد، اما پیام‌های کلی آن در مورد انجام هر کاری برای شهرت و پول نگران‌کننده است. همانند همیشه، نیویورک لباس‌های تنگ و آشکار زیادی می‌پوشد و از زبان نمکین استفاده می‌کند (جهنم، بیچاره، خر و غیره؛ کلمات شیت و اف با بیپ سانسور می‌شوند). انتظار کنایه‌های جنسی قوی و ارجاعات به الکل را هم داشته باشید. در نهایت، این مجموعه تلویزیونی لذت گناه‌آلود است که برای بزرگسالان در نظر گرفته شده است.

این نمایش از سایر نمایش‌های نیویورک (از جمله I Love New York و New York Goes to Hollywood) متفاوت است، زیرا بخشی از قدرت تصمیم‌گیری را از نیویورک می‌گیرد و آن را به دست بینندگان می‌سپارد. ممکن است این نمایش سرگرم‌کننده و بی‌ضرر به نظر برسد، به‌خصوص در مقایسه با آن نمایش‌ها، و قطعاً خنده‌دار است، به‌ویژه وقتی نیویورک تلاش می‌کند گاوها را دوش بدهد و/یا وقتی در کنار متخصصان کنترل آفت به‌طور کامل از کوره در می‌رود.اما تمایل او به کار در مکان‌هایی که به عمد برای مسخره کردن او انتخاب شده‌اند، به نظر تلاش نومیدانه‌ای برای جلب توجه است. این موضوع همچنین ریشه در طمع مطلق دارد. اگرچه نیویورک گاهی اعتراف می‌کند که احترام جدیدی برای افرادی که به طور منظم برخی از این کارها را انجام می‌دهند، پیدا کرده است، اما او فقط زمانی به نظر واقعاً از تجربیاتش راضی است که پول نقد در دست دارد. ممکن است سرگرم‌کننده باشد، اما پیام‌هایی که این نمایش ارسال می‌کند اساساً آزاردهنده هستند.