منطقه سبز

روی میلر (مت دیمون)، افسر ارشد ارتش آمریکا، مسئول یگان جستجوی سلاح‌های کشتار جمعی در عراق است. ایالات متحده آمریکا در آستانه جنگ است و این اطلاعات مخرب، که توسط یک روزنامه‌نگار (امی رایان) در مطبوعات منتشر شده، مبنای اصلی این جنگ است. حال این روزنامه‌نگار در مورد صحت اطلاعاتش تردید دارد. بعد از اینکه میلر در مکان‌های مختلف نتوانست هیچ سلاحی پیدا کند، متوجه می‌شود که اطلاعات غلط بوده‌اند، به‌خصوص بعد از اینکه یک عراقی (خالد عبدالله) او را از یک جلسه مخفیانه عراقی‌های قدرتمند مطلع می‌کند. یک مامور سیا (برندان گلیسون) میلر را تشویق می‌کند تا حقیقت را که ممکن است در بالاترین سطوح دولت دفن شده باشد، کشف کند، اما یک سیاستمدار جنگ‌طلب (گرگ کینر) به دنبال اوست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیش‌فرض فیلم بحث کنند: چطور ممکن است تصمیمی به اهمیت اینکه آیا کشوری باید وارد جنگ شود، بر اساس اطلاعات غلط گرفته شود؟ بعداً چه اتفاقی می‌افتد وقتی که بالاخره حقیقت آشکار می‌شود؟ چطور بر شهروندان آن کشور تاثیر می‌گذارد؟
• فیلم در مورد جنگ چه می‌گوید؟ در مورد مردمی که به مناطق جنگی فرستاده می‌شوند چه می‌گوید؟ آیا باورپذیر است که کسی مثل میلر دست به اقدامات غیرقانونی بزند؟ خشونت‌ها چه تأثیری بر شما گذاشتند؟
• آیا این فیلم باعث می‌شود در مورد رویدادهای واقعی که الهام‌بخش آن بوده‌اند، تأمل کنید؟ نظر شما چیست؟

والدین باید بدانند که این فیلم مهیج جنگی پر است از صحنه‌های پرتنش و سکانس‌های نبرد، که همه شامل تیراندازی هستند. شخصیت‌ها تقریبا همیشه مسلح هستند، بیشتر با سلاح‌های اتوماتیک و گاهی با چاقو، و درگیری‌ها تلفات وحشتناک و خونین به دنبال دارند (بمب‌ها منفجر می‌شوند؛ سربازان بعد از اصابت گلوله خونریزی شدید دارند). زبان فیلم اغلب خشن است و شامل استفاده‌های متعدد از کلمات فحش و ناسزا می‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

منطقه سبز به طرز حیرت‌انگیزی سرگرم‌کننده است، سفری پرتنش که بینندگان را به قلب ماجرا می‌برد. این فیلم از کتاب پرفروش غیرداستانی راجیو چندراسکارن با عنوان زندگی امپراطوری در شهر زمردین: درون منطقه سبز عراق الهام گرفته شده است. بی‌حوصلگی و سردرگمی در آن روزهای اولیه درگیری در عراق به‌طور واقعی به تصویر کشیده شده و با کارگردانی پاول گرینگرس و استفاده از دوربین‌های متحرک و لرزان، این حس به‌خوبی تقویت شده است.با این حال، باید به شدت از بی‌اعتقادی دست کشید، اگر نه به این دلیل که دشوار است باور کنیم یک نفر--یک گروه کوچک معتبرتر بود--می‌تواند تصمیم یک ملت برای رفتن به جنگ را دستکاری کند و با این حال یک گرگ تنها تنها کسی است که آن را درک می‌کند. (باز هم یک مرد برای نجات کشور از جنگ انتخاب شده است؟) گرینگراس ممکن است با فیلم‌های بورن به تبدیل شدن دیمون به ستاره اکشن مرد متفکر کمک کرده باشد، اما قرار دادن یک نسخه نظامی بورن در میانه یک وضعیت سیاسی-جغرافیایی با ابعاد عظیم، وضعیتی که جنجال‌های زندگی واقعی مثل گزارش رسانه‌ها در مورد سلاح‌های کشتار جمعی (یا گزارش غلط، همانطور که بود) را به یاد می‌آورد، نه تنها تکراری به نظر می‌رسد بلکه حواس‌پرت‌کن هم هست.