پیروز

در OVERCOMER، مربی بسکتبال دبیرستان جان هریسون (الکس کندریک، که همچنین کارگردانی می‌کند) به تیم دو و میدانی منتقل می‌شود، که اکنون فقط یک عضو دارد: دختر جدید هانا (آرن رایت-تامپسون)، که آسم دارد. در حالی که مربی هریسون سعی می‌کند با نقش جدید و محدود شده‌اش سازگار شود، چیزی خاص در این ورزشکار جدید می‌بیند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد قدرت بخشش صحبت کنند. چرا باید کسی را ببخشیم؟ چه کسی از بخشش بیشترین سود را می‌برد: کسی که می‌بخشد یا کسی که مورد بخشش قرار می‌گیرد؟
• صحنه‌ای از زوجی را نشان می‌دهد که در حال حل کردن یک دعوا هستند. مهارت‌های ارتباطی آن‌ها را بررسی کنید: به نظر شما چه کاری را درست انجام دادند؟ چرا فکر می‌کنید این موضوع به یک بحث داغ تبدیل شد؟
• آیا در فیلم مورد نظر کلیشه‌ای مشاهده کردید؟ در صورت مثبت بودن پاسخ، چه احساسی به شما دست داد؟
• شرایط غیرمنتظره و ناخواسته باعث می‌شود که چند شخصیت فروتنی را بیابند. این به چه معنی است؟ فروتنی چگونه در روابط موفق مهم است؟
• خانواده هریسون چگونه مهربانی خود را در فیلم غلبه‌کننده نشان می‌دهند؟ چرا این ویژگی مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم «پیروز» یک درام ورزشی با موضوع ایمان است که توسط الکس کندریک، فیلمساز مسیحی، ساخته و کارگردانی شده است. موضوع اصلی داستان بخشش است که در سطوح مختلف نشان داده می‌شود، و مهم‌ترین آن، آمرزش خدا از گناهان انسان از طریق مرگ و رستاخیز عیسی است. موضوعات دیگر شامل دلسوزی، فروتنی و ارتباط موثر است. هدف فیلم، تبلیغ مسیحیت است و دانش‌آموزی که از تصمیمات بد والدینش رنج می‌برد، بلافاصله پس از نجات‌یافتن، آرامش می‌یابد. در این فیلم هیچ صحنه‌ای از روابط جنسی، فحاشی یا خشونت وجود ندارد، اما با اعتیاد به مواد مخدر سر و کار دارد: سابقه مصرف مواد مخدر یکی از شخصیت‌ها، بخشی از داستان است و اشاره‌هایی به مادری جوان که بر اثر مصرف بیش از حد مواد مخدر درگذشته است، وجود دارد. در این فیلم، بازیگران متنوعی حضور دارند، اما برخی کلیشه‌ها نیز وجود دارد، مانند خانواده‌ای سیاه‌پوست با نوجوانی که دزدی می‌کند، والدینی معتاد به متامفتامین و پدری که نوزادش را رها می‌کند. در مقابل، خانواده سفیدپوست به‌عنوان خانواده‌ای تقریباً کامل به تصویر کشیده شده است و به بهبود زندگی خانواده سیاه‌پوست کمک می‌کند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

کار کندریک با هر فیلم بهتر می‌شود و او شایستگی جایگاهش را در صدر فیلم‌های مذهبی دارد. جدیدترین اثر او به خوبی نوشته، ساخته و بازی شده است. فیلم «پیروزمند» دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهد که بیشتر افراد از یک فیلم مسیحی انتظار دارند: بر کاهش ریاکاری در خانواده‌های مذهبی تمرکز می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان جان‌های گمشده را به پیروان عیسی تبدیل کرد. اما این به معنای آن نیست که داستان به روشی که فکر می‌کنید، پیش می‌رود. این فیلم حاوی برخی شگفتی‌ها است، از جمله حرکت جسورانه‌ای که شخصیت‌های اصلی با نیت خیر انجام می‌دهند و کاری را انجام می‌دهند که همه ما می‌دانیم نباید انجام دهند. (نزدیک به یک فیلم ترسناک است: دوست دارید به صفحه نمایش فریاد بزنید «چه کار می‌کنی؟ برگرد! از آنجا خارج شو!»)کندریک دیگر تازه‌کار نیست و از بودجه کلیسا و اعضای آن برای ساختن فیلمی کم‌هزینه به منظور گسترش پیام خداوند استفاده نمی‌کند. فیلم «پیروزمند» یک فیلم استودیویی بزرگ است. اما کندریک همچنان در هر نقش مهمی حضور داشته است: نویسنده، کارگردان، تهیه‌کننده، تدوینگر، بازیگر اصلی و موارد بیشتر. و هر کاری که او انجام نداده به سایر اعضای خانواده کندریک سپرده شده است (در تیتراژ فیلم، طنزی در مورد داوطلبانه یا خویشاوندسالاری وجود دارد)، بنابراین او به تنهایی ستایش‌ها را برای تمام جنبه‌های مثبت فیلم دریافت می‌کند. اما او همچنین باید مسئولیت اشتباهات فیلم را بر عهده بگیرد. در این زمینه، ناامیدکننده است که فیلم کلیشه‌های نژادی را تقویت می‌کند: نوجوان دزد، پدر غایب و مادر معتاد به مواد مخدر همگی سیاه‌پوست هستند، در حالی که خانواده‌ای که برای نجات روز می‌آید سفیدپوست و بدون اختلال عملکرد است. این نمایش‌های ناراحت‌کننده می‌توانست اجتناب شود اگر کندریک نژاد خانواده‌ها را عوض می‌کرد، اما برای انجام این کار، کندریک «مرد سفیدپوست آمریکایی» (همانطور که در فیلم خود را معرفی می‌کند) باید کسی را به جز خودش برای نقش اصلی انتخاب می‌کرد. کندریک به عنوان یک بازیگر رشد کرده است و عملکرد خوبی دارد، اما نه به گونه‌ای که نقش را به طور کامل در اختیار بگیرد، بسیاری از بازیگران دیگر می‌توانستند عملکردی به همان خوبی یا حتی بهتر ارائه دهند. این فیلم درباره هویت است، و در این راستا، تداوم کلیشه‌های منفی در مورد اقلیت‌ها مضر است. بنابراین، سوال بزرگ فیلم باید به خود فیلمساز بازگردد: تو کی هستی -- و آیا خودنمایی مانع هدف تو می‌شود؟