«حمله‌ای با شلوار جین»

در فیلم «صلیب‌کشی: سفری در زمان»، نوجوانی به نام دالف (با بازی جانی فلین) به‌تازگی آخرین بازی تیم ملی جوانان کشورش را خراب کرده و باعث حذف آن‌ها از یک تورنمنت اروپایی شده است. او که از آزمایش‌های مادر دانشمندش (با بازی امیلی واتسون) در مورد سفر در زمان الهام گرفته، مخفیانه به آزمایشگاه او می‌رود تا به عقب برگردد و بازی را دوباره انجام دهد. اما وقتی اعداد اشتباهی را وارد کامپیوتر می‌کند، به‌جای آن در سال ۱۲۱۲ میلادی و در قلب یک صلیب‌کشی جمعی از کودکان که از اروپا به سمت اورشلیم در حال حرکت هستند، ظاهر می‌شود. در آنجا با دختری به نام جِن (با بازی استفانی لئونیداس) دوست می‌شود و نقش رهبری در این سفر را بر عهده می‌گیرد. او نیکلاس (با بازی رابرت تیمینز)، رهبر معنوی جوان را متقاعد می‌کند تا به او اجازه دهد به گروه آشفته، گرسنه و تهدیدشده‌ی کودکان کمک کند، اغلب با استفاده از دانش مدرن خود.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد رویدادهای تاریخی به تصویر کشیده شده در مستند «حمله: رژه‌ای در طول زمان» صحبت کنند. جنگ‌های صلیبی کودکان چه بودند و طبق گفته مورخان، چگونه پایان یافتند؟ چرا مسیحیان در ابتدا به جنگ‌های صلیبی روی آوردند؟»
• «اگر به گذشته سفر می‌کردید، دوست داشتید به کجا بروید و چرا؟ فکر می‌کنید چه چیزی را از زندگی امروزی‌تان بیشتر از همه از دست می‌دادید؟»
• «آیا درست بود که دالف، جِنِه را به دوران مدرن با خود آورد؟ چرا یا چرا نه؟»
• «چه فیلم‌های دیگری در مورد سفر در زمان دیده‌اید؟ آن‌ها را با این فیلم چگونه مقایسه می‌کنید؟»

«والدین باید بدانند که در فیلم «حمله: سفری در گذر زمان»، کودکان در سنین مختلف مورد تهدید، آزار، قتل و اسارت قرار می‌گیرند. اگرچه پیام اصلی فیلم بر همکاری و فداکاری تأکید دارد، اما داستان درباره‌ی هزاران کودکی است که از یک رهبر مذهبی خودخوانده، که خود نیز کودکی بیش نیست، پیروی می‌کنند و خود را در معرض خطر قرار می‌دهند تا در قرون وسطی به ماموریتی احتمالاً بیهوده بپردازند. خشونت زندگی در آن دوران، بدخواهی بسیاری از بزرگسالان و خطرات واقعی که کودکان با آن مواجه هستند، ممکن است بینندگان جوان را بترساند. کلماتی مانند "خراب" و "جهنم" در فیلم به کار رفته است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.»

این فیلم یادآوری می‌کند که گاهی اوقات یک مجموعه تلویزیونی برای روایت یک داستان بلندپروازانه، قالب بهتری نسبت به یک فیلم سینمایی دارد. در «صلیبیون: سفری در گذر زمان» (Crusade: A March Through Time) مواد و مفاهیم بالقوه زیادی وجود دارد که در مدت زمان کمتر از دو ساعت نمی‌توان به آن‌ها پرداخت و حق مطلب را ادا کرد، که البته نشان‌دهنده ایده‌های عالی و خلاقانه‌ای در پس این داستان است، اما در نتیجه محصول نهایی از نظر جزئیات و توسعه شخصیت‌ها ضعیف است. اگر زمان بیشتری در اختیار بود، می‌توانستیم شاهد توضیحات بهتری در مورد تصمیم خطرناک و تهدیدکننده زندگی دالف برای سفر به گذشته باشیم، و همچنین در مورد علم و فناوری پشت سفر در زمان و قرص‌های دی‌ان‌ای که دالف باید مصرف کند. فیلم همچنین به بررسی احساسات و درونیات دالف در مواجهه با احتمال ماندن در قرون وسطی برای بقیه عمرش، و همچنین تصمیم جین برای رها کردن دنیای خود و پرش به چند قرن آینده، به‌خوبی نمی‌پردازد.تفاوت‌های عمیق بین زندگی یک کودک در سال ۱۲۱۲ و زمان حال، و اعتقادات مذهبی عمیق شخصیت‌های قرن سیزدهم، موضوعات غنی و جذابی را برای کاوش عمیق‌تر فراهم می‌کنند، اما همچنین احتمال وجود اشتباهات تاریخی بیشتر را نیز به همراه دارند. و شاید چنین جزئیاتی در فیلمی که برای مخاطبان نوجوان ساخته شده است، ضروری نباشد: «صلیبیون» قطعاً در انتقال پیام‌های مناسب سن خود در مورد کار تیمی، دوستی و خدمت بی‌منت، موفق بوده است، که تا حد زیادی به دلیل بازی‌های قانع‌کننده و دوست‌داشتنی بازیگران جوان آن، به ویژه فلین، است. نتیجه این است که «صلیبیون» به اندازه کافی جذاب است تا بینندگان دقیق را راضی کند، اگر چه ممکن است برخی از نبود جزئیات بیشتر، آزرده شوند.