افسانه نارنیا (قسمت دوم)

وقتی که یک نوزاد پسر به می‌راز متولد می‌شود، شاهزاده کاسپین باید برای نجات جانش فرار کند: می‌راز تاج و تخت را می‌خواهد و اکنون که یک وارث دارد، به دنبال خون است. کاسپین سوار بر اسب به جنگل جادویی می‌گریزد، در حالی که آدم‌کش‌های می‌راز به دنبال او هستند. او به کمک شدیدی نیاز دارد، بنابراین شیپوری جادویی و باستانی می‌دمد و پادشاهان و ملکه‌های قدیمی را فرا می‌خواند (که در آن لحظه در یک ایستگاه مترو در لندن گیر افتاده‌اند). بنابراین خواهر و برادرهای پونسی—پیتر، سوزان، لوسی و ادموند—صدها سال پس از ترک نرنیا، به آنجا بازمی‌گردند. آیا می‌توانند کاسپین و نرنیا را از می‌راز و تلمارین‌هایش نجات دهند؟ و شیر نجیب، آسلان، کجاست که به او نیاز است؟

• آیا این فیلم از نظر روحیه و طرح وفادار به کتاب است؟ چه چیزهایی تغییر کرده است؟ چرا فکر می‌کنید فیلمسازان از داستان اصلی منحرف شده‌اند؟ کدام یک را بیشتر ترجیح می‌دهید و چرا؟
• چرا فکر می‌کنید ابتدا فقط لوسی توانست اسلان را ببیند؟ آیا اعتقاد او به اسلان، اشاره‌ای مذهبی یا کتاب مقدس دارد؟ او چه منظوری از این جمله دارد که «هیچ اتفاقی دوبار یک جور نمی‌افتد»؟
• چگونه کاسپین و پیتر وظایف رهبری را بین خود تقسیم می‌کنند؟ آیا در این کار موفق هستند؟ اگر نه، چگونه این مسئله را حل می‌کنند؟

در این دنباله‌ی فیلم پرطرفدار شیر، جادوگر و کمد، لحظات تاریک‌تری نسبت به فیلم اول وجود دارد. این فیلم درباره‌ی ذات فریب، طمع و هوس قدرت تفکر می‌کند. همچنین یک مبارزه‌ی تن‌به‌تن و خشن با شمشیر (برخی از ضربه‌های سپر ممکن است حتی بزرگسالان را هم ناراحت کند) و صحنه‌های نبرد گسترده‌ای دارد که به‌صورت شورش‌هایی پرهیاهو با شمشیرهای درخشان و زره‌های فلزی نشان داده می‌شوند. همه‌ی شخصیت‌های اصلی، به‌جز لوسی، مسئول مرگ‌های زیادی از دشمنان هستند. بااین‌حال، خون و خشونت نسبتاً کمی نشان داده می‌شود: اگرچه شخصیت‌ها توسط تیر و شمشیر مجروح می‌شوند و به زمین می‌افتند (بسیاری زخمی می‌شوند و بعضی می‌میرند)، اما به‌جز بریدگی‌های کوچکی روی لب یا گونه، خون و جراحت کمی نشان داده می‌شود. بینندگان جوان‌تر ممکن است لحن تهدیدآمیز فیلم را متوجه شوند و توسط آن آشفته شوند - ازجمله صحنه‌ی ترسناکی که جادوگر سفید ظاهر می‌شود - اگرچه این حس با دیالوگ‌های طنزآمیز شخصیت‌ها به‌طور مکرر تعدیل می‌شود. این فیلم، اگرچه آشکار نیست، اما شامل تصاویر و داستان‌های تمثیلی مسیحی است و شخصیت‌ها درس‌های اخلاقی واضحی تا پایان فیلم یاد می‌گیرند.

شاهزاده کاسپین بسیار سرگرم‌کننده است، حتی اگر از طرفداران کتاب‌های نارنیا نوشته سی.اس. لوئیس نباشید. (در واقع، شاید بهتر باشد در این مورد طرفدار نباشید، زیرا طرفداران متعصب ممکن است به دلیل برخی انحرافات از متن اصلی، ایراد بگیرند.) کاسپین به اندازه اولین کتاب، فانتزی و خیال‌انگیز نیست و با موضوعات تاریک‌تری سر و کار دارد - به ویژه مبارزه کاسپین برای حفظ تاج و تخت خود که توسط عموی حیله‌گر و هوس‌مندش از او ربوده شده است. نارنیایی‌ها که توسط تلمری‌ها محاصره شده‌اند، این بار خشن‌تر و بی‌ملاحظه‌تر هستند؛ آنها بدبین‌تر و خسته از آزار و اذیت شده‌اند. برای کسب آزادی خود، آنها باید مبارزه کنند - اغلب و گاهی تا مرگ.با وجود لحظات بامزه و به‌جا، که بسیاری از آنها توسط موش شمشیرزن ریپیچپ (با صدای ادی ایزارد) ایجاد می‌شود، این سفر طولانی (فیلمی که بیش از دو ساعت زمان دارد) خسته‌کننده نیست. (برخی از شوخی‌ها کمی نامناسب هستند و شما را از فضای آن دوره زمانی بیرون می‌کشند؛ برای مثال، بچه‌ها یکی از کوتوله‌ها را «دی‌ال‌اف» یعنی «دوست کوچک عزیز» صدا می‌زنند که اگرچه از خود کتاب گرفته شده، اما کمی شبیه زبان پیامک‌هاست.) اندرو آدامسون کارگردان، صحنه‌های نبرد را کوتاه و سریع نگه داشته، اگرچه حذف یکی دو صحنه نبرد می‌توانست تا حد زیادی از خستگی جنگ و نبرد بکاهد. اما بازی خوب بازیگران (به‌ویژه هنلی) و مناظر نفس‌گیر این ضعف را جبران می‌کنند. تا پایان فیلم و زمان نمایش تیتراژ، شما هم آماده خواهید بود تا ماجراجویی خودتان را در نارنیا شروع کنید.