ماهی بزرگ

داستان پدری است که الان به سن پیری رسیده، ولی هنوز نتوانسته اعتماد پسرش را به دست آورد. پسرش، «ویل»، گمان می‌کند که او زیاد دروغ می‌گوید. «ادوارد» دچار یک بیماری لاعلاج می‌شود و پسرش برای عیادت پیش او می‌رود. او سعی می‌کند در این روزهای پایانی، اعتماد پسرش را جلب کند. به‌همین‌خاطر در زمان‌های مختلف، داستان زندگی‌اش را برای پسرش، عروسش و همسرش تعریف می‌کند. از دوران نوجوانی خود شروع می‌کند. از قوّه‌ی تخیّل بالا و آرزوهای طولانی خود، ماجراهای جذّاب جوانی در اشتون، کار در سیرک، ملاقات با همسرش، رفتن به جنگ ویتنام، شغلش و تمام ماجراهایی که داشته است را البته با چاشنی تخیّل تعریف می‌کند. ویل که اکنون اعتماد بیشتری به پدرش دارد وقتی درمی‌یابد که پدرش سکته کرده و در بیمارستان است، به بیمارستان می‌رود و رابطه‌اش را با پدرش درست می‌کند. پدرش در کودکی جادوگری را دیده بود که نحوه‌ی مردنش را برایش گفته بود. او از پسرش می‌خواهد که داستان مرگ او را به همان شکل تخیّلی بیان کند. پس از مردن ادوارد، ویل همان افراد و شخصیت داستان های پدرش را در مراسم تشییع می‌بیند و به گفته‌های پدرش باور پیدا می‌کند.

• با کودک خود درمورد زیبایی‌ها و چالش‌های زندگی صحبت کنید. سعی کنید به او بیاموزید که زندگی داستانی است که ذهن ما آن را می‌پروراند. اگر زشت بیندیشیم، صحنه‌ی زندگی زشت می‌شود و اگر ذهن ما زیبا باشد، دنیای زیبایی خواهیم داشت. از او بپرسید چرا «ویل» درنهایت به اشتباه خود پی برد؟ چرا در ابتدا رابطه‌ی سردی با پدرش داشت؟ چرا پدرش را ماهی بزرگ خطاب کرد؟ چرا نزدیکان و دوستان «ادوارد» او را دوست داشتند. خلاصه: با فرزند درمورد زیبااندیشیدن و زیبازیستن صحبت کنید.

دیدن این فیلم حال انسان را خوب می‌کند. به ما می‌آموزد که زندگی زیباست و باید از آن لذّت برد و ماجراهای مختلف را تجربه کرد و برای توقّعاتمان ناامید نشویم. ازطرفی، ناهنجاری‌های دینی و اجتماعی در آن فراوان است که به‌معنای مراعات محدودیت سنی برای تماشای آن است. خشونت‌ها در این فیلم معمولی است و با توجه به فضای فانتزی فیلم، اتفاقات ترسناک طبیعی است. ولی همچنان برای سنین پایین نامناسب‌اند. خلاصه: حس خوب و فانتزی‌بودن زندگی انسان و ماجراجویی‌ها را از این فیلم بگیرید و به‌خاطر ناهنجاری‌های دینی و اجتماعی بالا، به محدودیت سنی پیشنهادی توجه کنید.