اعترافات پسر سرکش

شون (ناتان کلارکسون) از اینکه پدرش (هرکولز کوین سوربو) سعی در کنترل زندگی او دارد خسته شده است، بنابراین پول دانشگاهش را برداشته و برای زندگی به سبک خود راهی می‌شود. حالا، دو سال بعد، او به مدرسه می‌رود اما بیشتر یاد می‌گیرد که چطور مشروب بخورد و با دخترها دوست شود با بهترین دوستش برایان (کراگان داو)، تا اینکه با علی (راشل لی) ملاقات می‌کند. همانطور که آنها بیشتر و بیشتر با هم وقت می‌گذرانند، شون شروع به پرسش از مسیرش می‌کند. آیا باید به برایان گوش دهد و از ناامیدی‌هایش با نوشیدن الکل و مصرف قرص فرار کند؟ آیا باید به استاد انگلیسی‌اش گوش دهد، که به او می‌گوید قدرتی برتر را برای هدایت مسیر داستان زندگی‌اش پیدا کند؟ آیا باید با خانواده‌اش که از او دور شده‌اند ارتباط مجدد برقرار کند؟ یا آیا باید از علی پیروی کند در مسیر خودش به سمت خدا در حالی که با ناامنی‌های خود دست و پنجه نرم می‌کند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت‌های صاحب‌قدرت صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید جوانان باید مسیر خود را پیدا کنند؟ یا باید برای راهنمایی به شخصیت‌های صاحب‌قدرت در زندگی خود (مانند والدین، معلمان یا خدا) مراجعه کنند؟
• چرا فکر می‌کنید برای شان اینقدر سخت بود که به نصیحت‌های بزرگترها گوش بدهد؟ فکر می‌کنید بیشتر نوجوانان و جوانان هم اینطور فکر می‌کنند؟
• آیا فکر می‌کنید شان باید بخاطر اعمالش بخشیده شود؟ چرا، یا چرا نه؟

والدین باید بدانند که اعترافات پسر ولخرج یک درام مذهبی است که بر اساس داستان‌های کتاب مقدس ساخته شده است. این داستان اخلاقی شامل رفتارهای بی‌مسئولیت فراوان دانشجویان کالج از جمله نوشیدن الکل به صورت افراطی، استفاده تفننی از داروهای تجویزی و رانندگی در حالت مستی است، با این حال عواقب این رفتارها در فیلم نشان داده می‌شود. همچنین محتوای جنسی در فیلم وجود دارد، از جمله صحبت در مورد قرار گذاشتن با دختران، معاشقه، قرار ملاقات‌های غیررسمی و چند بوسه. اگرچه فیلم پیام کلی مثبتی دارد، اما محتوای بالغانه آن مناسب نوجوانان و بزرگسالان است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

اگرچه اعترافات پسر ولخرج نیت‌های خوبی دارد، اما فیلمی کسل‌کننده، غم‌انگیز و دست‌وپا چلفتی است که احتمالا برای مخاطب هدفش، یعنی نوجوانان درگیر با مشکلات، جذاب نخواهد بود. بخش عمده‌ای از فیلم را روایت‌های صوتی شان تشکیل می‌دهد، در حالی که او سعی می‌کند برای خودش و در نتیجه برای مخاطب، توضیح دهد که چگونه انتخاب‌های ما داستان زندگی‌مان را شکل می‌دهند و هدایت می‌کنند. این استعاره توسط معلم انگلیسی شان ادامه می‌یابد، که ظاهرا کل ترم را صرف کار کردن دانش‌آموزان روی نوعی خودزندگی‌نامه می‌کند، اما در واقع فقط می‌خواهد به دانش‌آموزان فریاد بزند و تهدید کند که نمرات بدی به آنها خواهد داد اگر به همان چیزهایی که او باور دارد اعتقاد نداشته باشند. داستان فیلم بسیار ساده، تکراری و الهام‌بخش نیست. عواقب برخی از اعمال شان اغراق‌آمیز به نظر می‌رسند، اما اعمال دیگری مانند رانندگی در حالت مستی و تصادف با درخت، فقط منجر به درد گردن می‌شود که غیرواقعی به نظر می‌رسد.هرچند پیام خوبی وجود دارد که فرقی نمی‌کند چه اشتباهاتی مرتکب شوید، خانواده، دوستان و خدا شما را می‌بخشند، اما روایت اصلی داستان پسر بچه احتمالاً وسیله بهتری برای رساندن این پیام است.