پسری با دوچرخه

سیریل (توماس دورت) پسر ۱۱ ساله‌ای است که در یک خانه پسرانه زندگی می‌کند. او فکر و دروغ‌گوی باهوشی است، اما به‌شدت به دنبال عشق است. او آرزو دارد با پدرش زندگی کند، یک آدم خودخواه و کودن (جرمی رنیر) که اصلاً نمی‌خواهد با پسرش ارتباطی داشته باشد. وقتی دوچرخه سیریل دزدیده می‌شود، یک آرایشگر به نام سامانتا (سسیل دو فرانس) به او کمک می‌کند تا آن را پیدا کند. سیریل به‌طور ناگهانی می‌پرسد که آیا می‌تواند آخر هفته‌ها پیش او بماند و او به سرعت موافقت می‌کند. اما درست زمانی که اوضاع بهتر می‌شود، یک اوباش محلی به نام وس (اگان دی ماتئو) سیریل را برای کمک به یک طرح سرقت استخدام می‌کند. آیا سیریل روزی عشق، محبت و ثباتی را که به‌شدت به آن نیاز دارد، پیدا خواهد کرد؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد صحنه‌های مبارزه و خشونت فیلم صحبت کنند. تا چه حد این صحنه‌ها واقع‌گرایانه هستند؟ آیا هیجان‌انگیز است یا باعث ناراحتی شما می‌شود؟ چگونه به داستان فیلم کمک می‌کند؟
• آیا تماشای فیلم با زیرنویس تجربه شما از فیلم را تغییر می‌دهد؟ آیا همیشه متوجه می‌شوید که در حال خواندن هستید، یا توسط داستان فیلم جذب می‌شوید؟ آیا مشتاق تماشای فیلم‌های زیرنویس‌شده هستید یا تمایلی ندارید؟
• این فیلم نامزد جایزه گلدن گلوب شد و در جشنواره فیلم کن برنده جایزه شد. به نظر شما چرا این فیلم این‌قدر مورد توجه قرار گرفت؟ چه چیزی آن را از فیلم‌های دیگر متمایز می‌کند؟
• چرا سیریل اینقدر سریع و راحت با نوجوان بزرگتر کنار می‌آید؟ آیا می‌توان این شخصیت بزرگتر را قلدر در نظر گرفت؟

والدین باید بدانند که فیلم «بچه‌ای با دوچرخه» یک درام بسیار غمگین اما تحسین‌شده فرانسوی است در مورد پسری ۱۱ ساله که پدرش از مراقبت از او سر باز می‌زند و تلاش‌های پسر برای کنار آمدن با رها شدن. در این فیلم صحنه‌های مبارزه، دزدی و ضرب و شتم با باتون بیس‌بال وجود دارد و در صحنه‌ای (خارج از کادر) قهرمان ۱۱ ساله با سنگ بیهوش می‌شود. همچنین در فیلم از کلمات زشت و رکیکی مثل فاک، احمق و شیت استفاده شده است. گفته می‌شود یکی از شخصیت‌های نوجوان در فیلم فروشنده مواد مخدر است، هرچند که هیچ ماده مخدری نشان داده نمی‌شود و او فقط سیگار می‌کشد. با وجود اینکه رده‌بندی سنی فیلم PG-13 است، اما محتوای آن بسیار بالغانه و پیچیده است. با این حال، فیلم جنبه‌های امیدوارکننده‌ای هم دارد و تماشای آن به همراه والدین می‌تواند منجر به بحث‌های جالبی شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

برادران بلژیکی ژان-پیر و لوک داردن با ساختن مجموعه‌ای از فیلم‌های آرام و عمیق، حرفه خود را ساخته‌اند. فیلم «بچه با دوچرخه» ممکن است جهانی‌ترین فیلم آن‌ها باشد، پر از احساسات ابتدایی، زیبایی‌های کوچک و ترس‌هایی به سادگی که تقریبا می‌توانند بدون توجه رد شوند. اولین ملاقات سیریل و سامانتا، به عنوان مثال، با یک در آغوش گرفتن در لحظه‌ای از هرج و مرج اتفاق می‌افتد و ممکن است تا مدت‌ها بعد تاثیرگذار نباشد.اگر فیلم ایرادی داشته باشد، این است که سبک فیلمسازی واقع‌گرایانه و کم‌هیجان، با دوربین‌های دستی شبیه مستند، به نظر نمی‌رسد با شخصیت‌های بزرگسال همخوانی داشته باشد؛ رفتارهایشان بیشتر نمادین است تا واقع‌گرایانه. پدر سیریل، با رها کردن پسرش، نمی‌تواند همدلی هیچ مخاطبی را برانگیزد. و سامانتا ممکن است با پذیرش فوری و بدون تردید مسئولیت بزرگ مراقبت از سیریل، برخی بینندگان را سردرگم کند. با این حال، احساسات و تم‌های قدرتمند همه وجود دارند تا توسط بینندگان و با سرعت خودشان کشف شوند.