زندگی موسیقیایی خانواده تراپ

در فلش بک‌های متعدد، خانواده ون ترپ: زندگی با موسیقی، داستان خانواده‌ای بزرگ، صمیمی و مستعد موسیقی را در اتریش دهه ۱۹۳۰ روایت می‌کند. زمانی که کاپیتان جرج ون ترپ (با بازی متیو مک‌فادین) همسر عزیزش و مادر هفت فرزندش را از دست می‌دهد، دختر بزرگ خانواده، آگاته (با بازی الیزا بنت در نقش جوانی و رزمری هریس در نقش آگاته مسن‌تر) تمام مسئولیت‌های مادرانه را بر عهده می‌گیرد. آگاته که به پدرش بسیار نزدیک است و از دست دادن او به خاطر ماریا (یونه کاترفلد)، راهبه‌ای که به عنوان پرستار استخدام شده و پدرش در حال عاشق شدن اوست، می‌ترسد، دچار آشفتگی شده و بد رفتار می‌کند. با این حال، اتفاقات در زالتسبورگ خانواده را به هم نزدیک می‌کند. آلمان اکنون تحت حکومت آدولف هیتلر و طرفدارانش است. نازی‌ها در حال حرکت سریع برای تسخیر اتریش در تنگنای اقتصادی هستند و برخی از شهروندان آن به تبلیغات شیطانی آن‌ها پیوسته‌اند. با کمک دوست همیشگی‌اش، سیگی (با بازی یوهانس نوسبوم)، آگاهی آگاته از خطر قریب‌الوقوع افزایش می‌یابد. آگاته به همراه ماریا، زن جوان، باید پدرش را که وطن‌پرست اما ساده‌دل است، متقاعد کند که تنها شانس خانواده برای بقا استفاده از استعدادهای موسیقی‌شان برای فرار از زالتسبورگ و ساختن زندگی جدید در آمریکاست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه چگونه فیلم‌سازان اغلب از یک داستان شخصی برای به تصویر کشیدن تاریخ در صفحه نمایش استفاده می‌کنند، صحبت کنند. تماشای درام خانواده فون تراپ چگونه درک ما را از تجربیات تمام اروپا در دوران ظهور نازیسم ارتقا می‌بخشد؟ آیا ریشه‌های جنگ جهانی دوم برای شما واضح‌تر شد؟
• درباره تفاوت‌های سیگی واقعی، دوست پسر جوان آگاته در این فیلم، و رولف تخیلی، پیکری که لیزل در «صدای موسیقی» عاشق او بود، صحبت کنید. چرا فکر می‌کنید فیلم‌سازان رولف را به عنوان یک همدل نازی انتخاب کردند؟ نمایش داستان واقعی سیگی چگونه ممکن بود احساسات شما را در مورد این موزیکال تغییر دهد؟
• هدف از روایت داستان در قالب فلش بک از دیدگاه آگاته پیر چیست؟ چگونه این داستان در زمان حال طنین انداز می‌شود؟ این موضوع چه چیزی را در مورد اشتراکات تجربه بشری در طول زمان و مکان بیان می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم «خانواده فون تراپ: زندگی با موسیقی» داستان زیبای فیلم «صدای موسیقی» را به تصویر می‌کشد: خانواده‌ای با استعداد و بازسازی‌شده در اتریش اواخر دهه ۱۹۳۰ با ظهور نازیسم دست و پنجه نرم می‌کنند. این فیلم بر اساس کتاب خاطرات «قبل و بعد از صدای موسیقی» نوشته آگاته، دختر بزرگ خانواده فون تراپ (در موزیکال کلاسیک، لیزل نامیده می‌شود) ساخته شده است. اگرچه موسیقی در فیلم وجود دارد - بچه‌ها با هم می‌خوانند، اولین اجراهایشان و برخی قطعات سولو - اما این فیلم یک درام است. صحنه‌های ابتدایی، اتفاقات و احساسات پیرامون مرگ همسر کاپیتان فون تراپ، مادر آگاته و شش فرزند دیگر را به تصویر می‌کشد. سکانس‌هایی که در دوران «اتحاد» آلمان و اتریش اتفاق می‌افتند، پرتنش هستند و در یکی از صحنه‌ها، آگاته شاهد حمله‌ای وحشیانه است. با این حال، این همان داستان الهام‌بخش و صمیمی است با چند تغییر قابل توجه که از کتاب الهام گرفته شده است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

اجرای درخشان بازیگران اصلی، تصاویر زیبا و داستانی دلنشین، این نسخه دراماتیک‌تر از موزیکال کلاسیک «صداهای موسیقی» را به زندگی می‌آورد. این فیلم بر اساس رویدادهای واقعی شرح داده شده در اتوبیوگرافی آگاته فون تراپ، شخصیت‌ها و جزئیات جدیدی را به بینندگان معرفی می‌کند. به‌خصوص رابطه بین آگاته و دوست مادام‌العمرش، سیگی، (هشدار لو رفتن داستان: در نهایت ویرانگر است) بسیار تاثیرگذار است. نقش‌آفرینی متئو مک‌فادین در نقش سرهنگ فون تراپ، گرم و صمیمی است و تضاد شدیدی با درک رو به رشد آگاته از اتفاقات آینده دارد. فیلم، رابطه خانواده فون تراپ با ستاره اپرای مشهور لوته لمان (با بازی آنت داس) را به تصویر می‌کشد. در مجموع، این فیلم، ضمیمه‌ای زیبا به موزیکال نمادین است و به‌عنوان یک فیلم مستقل نیز می‌درخشد. برای خانواده‌ها مناسب است؛ با این حال، دو مرگ تاثربرانگیز، آن را برای کودکان بسیار کوچک یا بسیار حساس، قابل تامل می‌کند.