کتاب هنری

در درام سیاه کمدی "کتاب هنری"، هنری کارپنتر (با بازی جیدن لیبرهر) دانش‌آموز باهوش کلاس ششم است که با مادر مجردش، سوزان (نائومی واتس) و برادر کوچکترش، پیتر (جیکوب ترمبلی) زندگی می‌کند. بچه‌های مدرسه زیاد هنری را دوست ندارند، اما او خوشحال است که ارائه‌هایی در مورد بحران‌های وجودی انجام می‌دهد، در کلبه جنگلی‌اش دستگاه‌های پیچیده می‌سازد و با پیتر بازی می‌کند، و درآمد خانواده‌اش را با معامله روزانه سهام افزایش می‌دهد. سپس هنری متوجه اتفاق وحشتناکی که بین همسایه بی‌کلامش، کریستینا (میدی زیجلر) و ناپدری ترسناکش، گلن ( دین نوریس) می‌افتد، می‌شود و برنامه‌ای برای متوقف کردن آن می‌ریزد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در کتاب هنری صحبت کنند. عدم نمایش خون و خشونت چگونه بر احساسات شما نسبت به آنچه روی صفحه می‌بینید تأثیر می‌گذارد؟ تأثیر خشونت رسانه‌ای بر کودکان چیست؟
• هنری و سوزان انتخاب‌های خطرناک و حتی غیرقانونی می‌کنند، اما اهداف نهایی آنها نیک‌خواهانه است. آیا این اهداف، رفتارهای آنها را توجیه می‌کند؟
• این فیلم از چه نوعی است؟ درام است؟ کمدی؟ یا هیجان‌انگیز؟ چطور می‌توان فهمید؟ چطور یک فیلم، احساسات مورد نظرش را به بیننده منتقل می‌کند؟ فکر می‌کنید در این مورد، تاثیرگذارترین عناصر فیلم کدامند؟ آیا دکوپاژ، موسیقی و شخصیت‌پردازی در این زمینه نقش دارند؟

کتاب هنری" یک درام با موضوع بسیار تاریک است و برای والدین نیاز است که در مورد آن بدانند. در این فیلم، کودکی بیمار می‌شود و می‌میرد؛ او را در بستر بیمارستان با لوله‌های متصل به بدن نشان می‌دهند که دچار حملهٔ صرع شده و در آغوش مادرش جان می‌سپارد، در حالی که خانواده‌اش بر سر او گریه می‌کنند. همچنین، پسری نقشهٔ پیچیده‌ای برای قتل می‌کشد و مادرش (نائومی واتس) تصمیم می‌گیرد که این نقشه را اجرا کند و حتی اسلحه‌ای می‌خرد و تلاش می‌کند که همسایه‌اش را بکشد. مردی در خارج از صحنه خودکشی می‌کند و بینندگان صدای شلیک گلوله را می‌شنوند. مرد دیگری نیز از نظر جنسی دختر ۱۲ ساله‌ای را که همسرش از ازدواج قبلی‌اش دارد، مورد آزار قرار می‌دهد؛ بینندگان چهرهٔ غمگین دختر را می‌بینند و او را در حالی که شب‌ها در اتاقش خم شده، مشاهده می‌کنند. زنی نیز پسری جوان را در بیمارستان ملاقات می‌کند؛ پس از اینکه پسر به او می‌گوید که فکر می‌کند او زیبا است، زن به او بوسه‌ای نامناسب می‌زند. دو زن نیز شراب می‌نوشند تا جایی که مست و شاد می‌شوند؛ یکی از شخصیت‌ها مشروبات الکلی زیادی می‌نوشد و سر کارش نمی‌رود. فحش‌هایی مانند "کـسـتـن"، "کـسـتـن"، "عـذاب" و کلمات مشابه شنیده می‌شود و دو پسر به مادرشان یاد می‌دهند که چگونه ژست بی‌ادبی بگیرد.

این فیلم عجیب و غریب واقعاً ترکیبی از لحن‌ها و سبک‌های مختلف است و در مدت زمان ۱۰۰ دقیقه‌ای خود به شدت از کمدی خانوادگی غیرمتعارف به درام غم‌انگیز کودک بیمار و بعد به یک تریلر تاریک تغییر می‌کند. وقتی بینندگان با هنری جوان، یک نابغه سینما به سبک لیتل من تیت آشنا می‌شوند، او چند معامله سهام انجام می‌دهد قبل از اینکه مادرش او و برادرش را با خودروی ولوو آبی خانواده از مدرسه به خانه ببرد. خوب، فکر می‌کنید این یک کمدی شیرین و عجیب و غریب درباره خانواده‌ای است که با همه مشکلاتش دست و پنجه نرم می‌کند، چیزی شبیه فیلم‌های وس اندرسن. اما نه. بعد از انجام چند کار خیال‌انگیز و (به قصد) جادویی مثل شاد کردن پیتر که همین اواخر مورد آزار قرار گرفته بود با ساختن یک طوفان برفی داخل خانه با استفاده از یونولیت و پنکه، پیتر ناگهان بیمار می‌شود و سوزان متوجه می‌شود که او برنامه‌ای برای کشتن گلن، همسایه کناریشان، ریخته است... برنامه‌ای که در نهایت سوزان تصمیم می‌گیرد خودش آن را اجرا کند.اگر این جمله عجیب به نظر می‌رسد، واقعاً عجیب است. دنیایی وجود دارد که در آن این طرح می‌تواند کار کند، اما این فیلم نیست. همه چیز درباره این فیلم ساختگی به نظر می‌رسد، از خانه بازی استیمپانک بسیار پرزرق و برق هنری (او آن را در چه سنی ساخت؟ ۱۰، ۹، ۸ سال؟) تا آفرینش‌های (فرضی) زیبا و دیدنی‌اش. یک پسر جوان فوم پلی استایرن را در سراسر طبقه بالا خانه‌اش می‌پاشد و همه فکر می‌کنند که این کار فوق‌العاده است؟ چه کسی قرار است آن را تمیز کند؟ آیا کسی که این فیلمنامه را نوشته، هرگز جارو کرده است؟ همچنین ناراحت‌کننده است که به کریستینا هیچ هویت یا نقشی به جز یک دختر زیبا و مضطرب داده نشده است که به‌صورت منفعلانه منتظر نجات است. نمایش این دختر جوان به‌عنوان یک نماد و یک ماموریت، به جای یک شخص، یک انتخاب پسرفت‌گرایانه و نامطمئن است که ممکن است والدین را ناراحت کند، اما فقط یکی از چیزهای زیادی است که اگر تصمیم بگیرند همراه با فرزندانشان به تماشای کتاب هنری بنشینند، با آن احساس ناراحتی خواهند کرد.