جاست رایت

فیزیوتراپ و طرفدار سرسخت تیم نیوجرسی نتس، لزلی رایت (با بازی کوئین لطیفه) به نظر نمی‌رسد که بتواند زندگی عاشقانه‌اش را به درستی مدیریت کند، حتی اگر همه چیز دیگر در جای خود قرار گرفته باشد. او قابل توجه، مهربان، جذاب و زیبا است، اما مردان همیشه او را به عنوان "دوست" در نظر می‌گیرند. اما دوست دوران کودکی او، مورگان (با بازی پائولا پاتون)، هیچ مشکلی در جذب خواستگاران ندارد، عمدتاً به این دلیل که او بسیار زیبا و منظم در جستجوی مرد ایده‌آل خود است. مرد ایده‌آل در این مورد اسکات مک‌نایت (با بازی کامن، رپر تبدیل شده به بازیگر) است، بازیکن برجسته تیم نیوجرسی نتس که با لزلی دوست می‌شود و عاشق مورگان می‌شود. وقتی اسکات مصدوم می‌شود و حرفه او در NBA در معرض خطر قرار می‌گیرد، لزلی به کمک او می‌آید، به او در بازتوانی زانویش کمک می‌کند، اعتماد به نفسش را بازمی‌یابد و شور و شوقش را برای بازی دوباره تایید می‌کند. اما آیا آنها می‌توانند رابطه خود را به سطح بعدی ببرند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شخصیت لزلی صحبت کنند: آیا او نمونه‌ای از نقش‌های اصلی زنانه در کمدی‌های رمانتیک است؟ چرا دیدن زنانی با سایز بزرگتر از ۲ در کمدی‌های رمانتیک غیرمعمول است؟ چرا این‌قدر در کمدی‌های رمانتیک زنانی را می‌بینیم که گویی بدون دوست‌پسر ناقص هستند؟ آیا این فیلم چیزی برای به چالش کشیدن هنجارهای رایج در کمدی‌های رمانتیک انجام می‌دهد؟
• آیا واقعاً زنان و مردانی وجود دارند که به دنبال سلبریتی‌ها و ورزشکاران باشند چون فکر می‌کنند این کار راه را برای یک زندگی راحت‌تر هموار می‌کند؟ آیا واقعاً اینطور است؟ در فیلم، آیا مورگان که به دنبال بالا رفتن از نردبان اجتماعی است، علی‌رغم اهدافش، همدلانه به نظر می‌رسد؟ چرا؟
• چرا در فیلم‌ها از ورزشکاران سوپراستار انتظار می‌رود یک‌بعدی باشند و فقط به ورزش و روابط عاشقانه با زنان اهمیت دهند؟ چرا این کلیشه ادامه دارد؟ آیا این فیلم این کلیشه را می‌شکند؟

والدین باید بدانند که این کمدی رمانتیک حاوی موارد اندکی است که ممکن است برای والدین نگران‌کننده باشد، به جز شاید داستانی که به بررسی چگونگی تمرکز برخی از زنان بر درگیر شدن با ورزشکاران حرفه‌ای و آماده‌سازی خود برای زندگی راحت می‌پردازد. این موضوع برای خنداندن مخاطب مطرح می‌شود، اما در عین حال به آن بها داده می‌شود و مورد تمسخر قرار می‌گیرد. فیلم به‌طور آگاهانه در چارچوب کلیشه‌ای این ژانر باقی می‌ماند (از جمله ایده‌ای که زنان موفق بدون مرد ناقص هستند)، و هرگز مرزهای آن را نمی‌شکند. البته طرفداران کوئین لطیفه، که شامل تعداد زیادی نوجوان نیز می‌شوند، اهمیتی به این موضوع نمی‌دهند؛ او در تقریباً هر صحنه حضور دارد و همانند همیشه دوست‌داشتنی است. اندکی فحاشی و نوشیدن الکل در موقعیت‌های اجتماعی (معمولاً شراب) وجود دارد، اما فراتر از این موارد نیست. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ملکه لطیفه استعداد دارد -- تا الان همه ما از این موضوع مطمئن هستیم -- اما باید اسم JUST WRIGHT را به «فقط معمولی» تغییر داد. در بعضی قسمت‌ها سرگرم‌کننده است؛ حتی در بعضی قسمت‌ها جذاب است. و شیمی بین لطیفه و کامن تا حدودی واقعی است. اما ملکه باید بتواند بیشتر از «خوب» ارائه دهد. او یک قدرت‌خانه است، اما قدرت‌هایش توسط یک قاب سنتی که خیلی محدودکننده است، کمرنگ می‌شود. اگرچه در داستان پیچ و تاب‌هایی وجود دارد، اما ما از آنها ناراحت نمی‌شویم چون می‌دانیم خطری وجود ندارد که همه چیز درست نشود. آنقدر قابل پیش‌بینی است. علاوه بر این، داستان به باوری که زنان موفق بدون دوست پسر کامل نیستند، التماس می‌کند.با این حال، کارگردان سانا حمری کار فوق‌العاده‌ای در کارگردانی صحنه‌های داخل زمین بسکتبال انجام داده است. یا کامن واقعاً یک ورزشکار با پتانسیل NBA است یا حمری در کارگردانی صحنه‌های بسکتبال مهارت بالایی دارد. داستان فیلم به‌موقع و به‌جا است — ماجراجویی‌های عاشقانه ورزشکاران حرفه‌ای این روزها بسیار مورد توجه قرار گرفته است — و این یک امتیاز مثبت است. و بازیگران نقش‌های مکمل، که شامل پاتون و فیلیشیا رشاد می‌شوند، بسیار تأثیرگذار هستند. با این حال، فیلم JUST WRIGHT یک شروع‌کننده نیست؛ در واقع، مانند یک بازیکن ذخیره است، و این اصلاً درست نیست.