مرد کوچک تیت

فرِدِ هفت ساله (با بازی فوق العاده آدام هان-بِرد) یک نابغه جوان در حال شکوفایی در زمینه ریاضیات، علوم و موسیقی و یک روح حساس است که شعرهایی در مورد تنهایی خود می‌نویسد. مادرش، دِدِ (جودی فاستر)، یک پیشخدمت سخت کوش است که می‌خواهد زندگی عادی به او بدهد اما متوجه می‌شود که هوش او نیاز به توجه ویژه دارد — از مدرسه و از جانب خودش. فرد به سختی در مدرسه دولتی دوام می‌آورد، جایی که بچه‌ها هرگز او را برای تیم بازی انتخاب نمی‌کنند و او با بازی کردن بازی‌های ذهنی با معلم گیج خود سرگرم می‌شود. وقتی جین (دایان ویست)، رئیس یک مدرسه برای دانش آموزان با استعداد، به فرد پیشنهاد می‌دهد تا در دو برنامه تابستانی ویژه شرکت کند، دِدِ بین تغذیه فکری فرد و محافظت از او در برابر دنیا دچار تردید می‌شود. با وجود استعدادهای فکری فرد، او به وضوح یک پسر بچه است که به مادرش نیاز دارد، کسی که بسیار مشتاق داشتن دوستان است و تلاش می‌کند تا پذیرفته شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تغییر رابطه بین فرد و دِدِ در طول فیلم صحبت کنند: چه چیزی باعث می‌شود شخصیت‌ها اعتماد به نفس خود را از دست بدهند یا به دست آورند؟ فرد به عنوان یک نابغه بسیار نادر به تصویر کشیده شده است، کسی که در هر کاری که انجام می‌دهد، عالی است، اما همچنین احساسات عمیقی دارد. او چگونه با بچه‌های دیگر ارتباط برقرار می‌کند؟ شخصیت "ریاضیدان جادوگر" می‌گوید که بدون جین و تایید علمی که او به همراه دارد، او فقط "یک آدم عجیب و غریب دیگر با شنل" خواهد بود. او چگونه از فرد متفاوت است؟ والدین ممکن است بخواهند در مورد موضوع گسترده‌تر پذیرش افرادی که با خودشان متفاوت هستند، بحث کنند.

والدین باید بدانند که این فیلم ممکن است کودکی را به عنوان شخصیت اصلی داشته باشد، اما با موضوعات بالغانه سر و کار دارد. مادر مجرد به پسرش می‌گوید که پدری ندارد و او یک معجزه است. انزوا و اضطراب یک پسر جوان ممکن است مخاطبان حساس را ناراحت کند، در حالی که طرد اجتماعی او در مدرسه با کسانی که با دشواری‌های هماهنگی مواجه بوده‌اند، طنین‌انداز خواهد بود. یک دانشجوی کالج پسری جوان را به یک سالن بیلیارد می‌برد، جایی که مردم مشغول نوشیدن و سیگار کشیدن هستند، و بعداً در رختخواب با یک زن جوان نیمه‌عریان دیده می‌شود. صحنه‌هایی از اضطراب اجتماعی وجود دارد، از جمله حضور در تلویزیون و یک مهمانی، و مراجعات متعدد به زخم‌های معده ناشی از استرس که یک کودک متحمل شده است. سه حادثه با کودکان وجود دارد که همه آنها منجر به توجه بزرگسالان/پزشکی می‌شود. یک شخصیت در خلوت سیگار می‌کشد و مشروب می‌نوشد. چندین صحنه توهین و ناسزا وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

لایت من تیت، اولین فیلم کارگردانی شده توسط جودی فاستر، به اندازه شخصیت اصلی آن همدلانه است، هرچند که به همان اندازه درخشان نباشد. برخی از شخصیت‌ها، با وجود بازی خوب، به صورت کلیشه‌های گسترده نوشته شده‌اند. به عنوان مثال، ادی خوشگذران به وعده‌هایش عمل نمی‌کند، جین موفق نمی‌تواند آشپزی کند، دد عاشق رقص دوست ندارد پسرش را غرق در کتاب ببیند، و فرد در همه چیز (نه فقط اعداد یا هنر) درخشان است. کودکان از بلوغی که شخصیت‌ها با آن برخورد می‌شوند لذت خواهند برد؛ این فیلمی نیست که به تماشاگرانش توهین کند.