ارزان‌تر در دزین

استیو مارتین در نقش تام بیکر، مربی‌ای است که شغل رویایی‌اش در دانشگاه محل تحصیلش به او پیشنهاد می‌شود درست زمانی که همسرش کیت (با بازی بانی هانت) خبر چاپ کتابش را در مورد خانواده می‌شنود. ۱۱ فرزندشان که هنوز در خانه زندگی می‌کنند نمی‌خواهند نقل مکان کنند، اما تام قول می‌دهد که این کار آنها را به خانواده‌ای قوی‌تر و شادتر تبدیل خواهد کرد. اما شغل جدید بسیار سخت است و زمانی که کیت مجبور می‌شود برای تبلیغ کتابش به تور برود، تام به سرعت با چالش‌های مراقبت از فرزندانش غافلگیر می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه همکاری والدین برای ایجاد تعادل بین زمان کار و وقت گذراندن با یکدیگر صحبت کنند.
• این فیلم بازسازی فیلمی با همین عنوان در سال ۱۹۵۰ بود که برای مخاطبان امروزی مدرن‌سازی شده بود. چرا هالیوود به بازسازی‌ها علاقه دارد؟ چالش بازسازی فیلمی درباره خانواده که بیش از پنج دهه قدمت دارد، چیست؟
• چگونه خشونت پرت شدن به زمین در کمدی استفاده می‌شود؟ چرا برای برخی دیدن افتادن و شکستن اشیا توسط دیگران خنده‌دار است؟

والدین باید بدانند که فیلم ارزان‌تر به ازای یک دوجین فیلمی در سال ۲۰۰۳ است که در آن استیو مارتین و بانی هانت نقش والدین ۱۲ فرزند را بازی می‌کنند که تلاش می‌کنند راهی برای تعادل بین رویاهای شغلی خود و مسئولیت‌های بزرگ کردن خانواده‌شان پیدا کنند. این فیلم شامل برخی الفاظ بد و اشاره‌های جنسی سبک PG است که به رده‌بندی PG-13 نزدیک می‌شود. وقتی از تام در مورد ۱۲ فرزندش سوال می‌شود، در مورد همسرش لبخند می‌زند. او توضیح می‌دهد که وازکتومی کرده اما صبر نکرده تا موثر شود، که منجر به تولد دومین جفت دوقلوها شده است. و بخشی از داستان درباره‌ی بزرگ‌ترین فرزند (یک بزرگسال) است که با دوست‌پسرش (که والدینش را ناراحت نمی‌کند) زندگی می‌کند و اینکه آیا باید به آنها اجازه داده شود وقتی به دیدن خانواده می‌آیند با هم بخوابند. برخی از قلدری‌های کلامی. برخی از تماشاگران ممکن است از نمایش خانواده به عنوان کاتولیک‌های مبهم، با اشاره به عیسی و تسبیح اما بدون شواهدی از رعایت مذهبی، ناراحت شوند. خطری کمیک با برخی جراحات جزئی وجود دارد. قرار دادن محصول (Crate & Barrel) به طور خاص (و آزاردهنده) مزاحم است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر از این دست، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

ارزان‌تر در دزین یک فیلم نیست؛ یک محصول است، با فیلمنامه‌ای که از خط تولید بیرون آمده و کارگردانی که به صورت خودکار انجام شده است. مخاطبان هدف آن یعنی نوجوانان و جوانان احتمالاً از آن لذت خواهند برد. اما کسانی که به این مخاطبان اهمیت می‌دهند، ناامید خواهند شد که سازندگان این فیلم متوجه نیستند که به آن کودکان تخیل و صداقت بدهکارند. این فیلم عنوان و اندازه خانواده را از کتاب کلاسیک درباره خانواده واقعی گیلبرث گرفته است، اما هیچ ارتباط دیگری با اثر اصلی ندارد و در هر جنبه‌ای از آن ضعیف‌تر است.لحظات احساسی و قابل پیش‌بینی (مرگ حیوان خانگی، یادآوری اینکه بچه‌ها ممکن است با هم دعوا کنند، اما واقعاً همدیگر را دوست دارند) و لحظات ناخوشایند قابل پیش‌بینی (یکی از بچه‌ها استفراغ می‌کند و دیگری لیز می‌خورد و روی آن می‌افتد) وجود دارند. فیلمنامه شل و سست است و قادر به ارائه یک نتیجه‌گیری رضایت‌بخش حتی برای رایج‌ترین کلیشه‌های فیلم‌های خانوادگی مثل قلدر بدجنس یا همسایه‌های متکبر و بیش از حد محافظه‌کار نیست.