کراون هایتس

در سال ۱۹۸۰، کولین وارنر (لیکیت استنفیلد)، مهاجر ۱۸ ساله ترینیدادی، به جرم قتلی که مرتکب نشده بود، زندانی شد. بدون وکیل مدافع شایسته و با دادستانی غیراخلاقی، وارنر به مدت طولانی به زندان افتاد. فیلم کراون هایتس، مبارزه طولانی وارنر و بهترین دوستش، کارل کینگ (ننامدی آسوموگا)، را برای اثبات بی‌گناهی او با منابع اندک و در مقابل بی‌تفاوتی نهادها، به تصویر می‌کشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چگونه فردی می‌تواند به خاطر جرمی که مرتکب نشده به زندان افتد و اینکه چگونه فرآیند تجدیدنظر می‌تواند به او کمک نکند. احتمالا این سوال اصلی بینندگان جوان در مورد کراون هایتس است.
• چرا فکر می‌کنید کارآگاهان و دادستان آن‌طور رفتار کردند؟ آیا همه پلیس‌ها و دادستان‌ها بد یا خوب هستند؟ در مورد کالین چطور؟ آیا در دوران زندان تغییر کرد؟ آیا او را الگوی مناسبی می‌دانید؟
• فیلم در چه مواردی تاثیرگذار بود؟ آیا تاثیر آن بیشتر یا کمتر از فیلم‌های اکشن بود؟ به نظر شما چرا؟
• چرا فکر می‌کنید کالین و دوستانش از نظر قانونی در چنین موقعیت ضعیفی قرار داشتند؟ آیا عاملی خاص وجود داشت؟ آیا فیلم این حس را القا می‌کرد که سیستم علیه او بود (مثلاً او «متهم» تلقی می‌شد به جای اینکه «بی‌گناه» فرض شود)؟

والدین باید بدانند که کراون هایتس یک درام پرتنش است که عمدتا در یک زندان با امنیت حداکثری اتفاق می‌افتد اما به اندازه‌ای که ممکن است از چنین محیطی انتظار داشته باشید، توهین‌آمیز یا خشن نیست. اما برخی خشونت‌های زندان (از جمله کتک خوردن یک زندانی توسط گروهی از نگهبانان) و همچنین برهنگی جزئی (سینه) در صحنه‌ای جنسی که در حین ملاقات زناشویی اتفاق می‌افتد، وجود دارد. این فیلم بر اساس داستان واقعی مردی (با بازی لیکیت استنفیلد از فیلم بیا بیرون) ساخته شده است که به اشتباه محکوم و به مدت سال‌ها زندانی شد، علی‌رغم ضعیف‌ترین مواردی که علیه او وجود داشت. دیدن اینکه امید او در طول زمان از بین می‌رود ممکن است بینندگان جوان را ناراحت کند، اگرچه این موضوع با استقامت او و تلاش‌های بی‌وقفه دوستش برای آزاد کردن او متعادل می‌شود. این فیلم احتمالا گفتگوهایی را در مورد واقعیت‌های سیستم قضایی به راه می‌اندازد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این درام جدی و تاثیرگذار است چون بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده، اما تاثیر آن به دلیل آنچه که به نظر می‌رسد اکراه از نمایش برخی جنبه‌های داستان است، کاهش می‌یابد. کالین وارنر سال‌های زیادی را در زندان با حداکثر امنیت، از جمله چهار سال در انفرادی، سپری می‌کند، اما ما شاهد کمی از خشونت و بدبختی هستیم که بعدا متوجه می‌شویم او تجربه کرده است. ما حدس می‌زنیم که دو شخصیت به دلیل زمانی که با هم می‌گذرانند، عاشق خواهند شد، اما ما آن جرقه را احساس نمی‌کنیم. وقتی یکی از زوج‌های مرکزی فیلم از هم جدا می‌شوند، این اتفاق تعجب‌آور است اما نه به آن شدت، چون ما عمق درگیری آنها را ندیده‌ایم. شاید به این دلیل که فیلمسازان به شدت با سوژه‌های واقعی کار می‌کردند، این جنبه‌های پرتنش اما گاهی اوقات زشت داستان ممکن است برای تولیدکنندگان خیلی ناراحت‌کننده بوده و به همین دلیل از نمایش آن در صفحه نمایش خودداری کرده‌اند. در نتیجه، ما به اندازه کافی از نظر احساسی درگیر نمی‌شویم. علاوه بر این، کارگردانی فیلم کمی دست و پا چلفتی است (استفاده از موسیقی، ریتم و نورپردازی) که باعث می‌شود آنچه باید یک تجربه پرفراز و نشیب از امیدها و ناامیدی‌ها باشد، یکنواخت شود.این بدان معنا نیست که کراون هایتس یک کشمکش است؛ نیست. فقط ضربه‌ای که می‌توانست باشد، نیست. همانطور که باید، خشم را برمی‌انگیزد. همانطور که مدت زمان حبس وارنر را آشکار می‌کند، خشم و انزجار فقط بیشتر می‌شود. در آنچه که اولین بار است که بیشتر بینندگان با بازیگری او آشنا می‌شوند، آسموگا، ستاره NFL، تأثیرگذارترین بازی فیلم را ارائه می‌دهد. به عنوان بهترین دوست وارنر، کارل، او مصمم و باهوش است. وقتی که تعهد خود به این موضوع را به احساس لرزان نسبت می‌دهد که به همان راحتی می‌توانست زندگی او باشد که به طور تصادفی توسط دولت گرفته شده است، طنین‌انداز می‌شود.