مجموعه‌ای از جزایر

در آرشیپلگو، در حالی که خانواده‌ای ثروتمند در جزیره‌ای دورافتاده به تفریح مشغولند، روابط پرتنش آن‌ها به بوته آزمایش گذاشته می‌شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پویایی‌های خانوادگی به تصویر کشیده شده در آرکیپلاگو صحبت کنند. چگونه این پویایی‌ها با خانواده شما مقایسه می‌شود؟ تفاوت‌ها و شباهت‌ها چیست؟
• دربارهٔ تنظیمات از راه دور بحث کنید. این موضوع چگونه بر رفتار شخصیت‌ها تأثیر گذاشت؟ چه فیلم‌های دیگری دیده‌اید که در آن مکان، بخش بزرگی از داستان را تشکیل می‌دهد؟
• درباره زبان به کار رفته در فیلم بحث کنید. آیا ضروری به نظر می‌رسید یا اغراق‌آمیز؟ چه تاثیری بر فیلم داشت؟
• درباره گرایش‌های ضداجتماعی سینتیا صحبت کنید. چه سرنخ‌هایی در مورد ریشه مشکلاتش به ما داده شد؟ چرا ناتوانی او در ابراز احساساتش اوضاع را بدتر کرد؟

والدین باید بدانند که آرکیپلاگو یک درام بریتانیایی است که موضوعاتی پیرامون روابط خانوادگی را بررسی می‌کند و گاهی زبان تند، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل دارد. داستان پاتریشیا (کیت فاهی) و دو فرزندش، سینتیا (لیدیا لئونارد) و ادوارد (تام هیدلستون) را در طول تعطیلاتشان در یک جزیره کوچک در سواحل جنوبی انگلستان دنبال می‌کند. شخصیت‌های اصلی همه مودب و با ادب هستند، اما بر سر مسائل ظاهراً جزئی با هم درگیر می‌شوند و نشانه‌هایی از سرکوب و آسیب روحی را نشان می‌دهند. آنها به عنوان افرادی مرفه به تصویر کشیده می‌شوند که کارکنان و معلمان خصوصی استخدام می‌کنند تا تعطیلاتشان لذت‌بخش باشد. این شامل سرآشپز خصوصی، رز (امی لوید) است که از پس‌زمینه‌ای کمتر برخوردار است. ادوارد به نظر کمی ناراحت از تمایل خانواده‌اش به استخدام کمک است و به عنوان فردی دلسوز نشان داده می‌شود. در مقابل، سینتیا گاهی اوقات تندخو و خودخواه است. با این حال، اشاره شده است که حالت تدافعی او ممکن است ناشی از افسردگی و اضطراب باشد. زمانی که یکی از شخصیت‌ها لباسش را عوض می‌کند، برهنگی جزئی وجود دارد و گاهی از کلمه لعنتی استفاده می‌شود. یکی از شخصیت‌ها سیگار می‌کشد و نوشیدن الکل وجود دارد، از جمله شامپاین در ناهار، اما همیشه با اعتدال است. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

دومین فیلم جوآنا هاگ نویسنده و کارگردان بریتانیایی، مطالعه‌ای آرام در مورد پویایی خانواده است که در آن سرکوب و کینه در هر صحنه به صورت خاموش فریاد می‌کشد. داستان «آرکیپلاگو» به صورت مشاهده‌ای از درون دیوارها، روایت یک تعطیلات کوتاه در جزیره است که قرار است مراسم بدرقه رسمی ادوارد (تام هیدلستون) قبل از عزیمت او به آفریقا برای آگاه‌سازی در مورد HIV و ایدز باشد. گفتگوهای اندک فیلم و فاصله‌ای که بین شخصیت‌ها و تماشاگران قرار می‌دهد، ممکن است برای برخی آزاردهنده باشد. اما کسانی که بتوانند با ریتم آهسته فیلم هماهنگ شوند، به زودی متوجه چیز دیگری خواهند شد. ادوارد، مادر خسته‌اش پاتریشیا (کیت فاهی) و خواهر منفعل-تهاجمی‌اش سینتیا (لیدیا لئونارد) همگی به نظر می‌رسد دردی شخصی را با خود حمل می‌کنند که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند آن را بیان کنند، به جز چند مورد بحث یک‌طرفه انفجاری که ما صدای آن را از دیوارهای نازک خانه تعطیلات‌شان می‌شنویم.در دستان کم‌توان‌تر، این شخصیت‌ها چیزی فراتر از کاریکاتورهای افراطی رنج‌برده از مشکلات طبقه متوسط نخواهند بود. با این حال، هاگ راهی برای جذاب کردن نقش‌های منزوی و نامتعارف خود پیدا می‌کند. هیدلستون، به‌خصوص، در نقش ادوارد درخشان است و او را با عدم آگاهی از خود به تصویر می‌کشد. نمادگرایی عنوان آرکیپلاگو نیز همواره حضور دارد. در پایان فیلم، خانواده مانند چشم‌انداز اطراف باقی می‌ماند: مجموعه‌ای از جزایر ثابت، آسیب‌دیده اما بدون تغییر توسط عناصر.