چهار پادشاه

از سازندگان ویل و گریس، چهار پادشاه، با بازی ست گرین (آستین پاورز)، جاش کوک، شین مک‌رائه و تاد گرینل، چهار دوست دوران کودکی را به تصویر می‌کشد که برای حفظ سبک زندگی مجردی خود قبل از مواجهه با مسئولیت‌های واقعی تلاش می‌کنند. در قسمت اول، مادربزرگ بن می‌میرد و آپارتمان مجلل خود را در شهر نیویورک به او می‌بخشد. بن بین این که دوست‌دخترش، جِن، یا سه دوست صمیمی‌اش را به آپارتمان بیاورد، مردد است و معضل خود را با هر دو طرف در میان می‌گذارد. دوستان قدیمی بن به او توصیه می‌کنند جِن را انتخاب کند و اعتراف می‌کنند که شاید برای چند روز ناراحت شوند، اما برای همیشه در کنار او خواهند بود. بن درمی‌یابد که دوستانش به فکر منافع او هستند و از آن‌ها دعوت می‌کند که هم‌اتاقی‌اش شوند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دوستی‌های این مردان صحبت کنند. آیا این نمایش، کلیشه‌های مربوط به مردان در دهه دوم زندگی‌شان را تقویت می‌کند؟ آیا به تصویر کشیدن مردان جوان در حال اجتناب از تعهد و مسئولیت، واقع‌گرایانه است؟ دوستی‌های مردانه با دوستی‌های زنانه چه تفاوتی دارند؟ چه ویژگی‌هایی در این شخصیت‌ها تحسین‌برانگیز است؟

والدین باید بدانند که این کمدی شامل برخی از اشارات جنسی، نوشیدن الکل و شوخی‌های نابالغانه است. سبک زندگی مجردی و بی‌دغدغه ستایش می‌شود. در زیر شوخی‌های احمقانه و کلیشه‌ها، درس‌هایی در مورد قضاوت درست و وفاداری به دوستان وجود دارد.

با وجود اینکه این مبادله در دوستی و وفاداری قرار بود گرم و صمیمی باشد، چهار پادشاه هرگونه احساس واقعی را به دلیل ضعف در نویسندگی و بازی‌های بی‌روح از دست می‌دهد. این چهار پادشاه به نظر بازیافتی می‌آیند و جذابیتی از خود ندارند. این فیلم می‌توانست پتانسیل یک تماشای دوستانه خانوادگی برای نوجوانان و والدین را داشته باشد، اما در نهایت به دلیل تکیه بر کلیشه‌های تکراری و شوخی‌های احمقانه، سطحی و کلیشه‌ای می‌شود.