اعترافات واقعی

TRU CONFESSIONS داستان نوجوان جوانی به نام تروی (کلارا برایانت) و برادر دوقلوی او ادی (شیایا لابوف) را دنبال می‌کند که دارای معلولیت رشدی است. تروی می‌خواهد روزنامه‌نگار پخش شود و وقتی فرصتی برای ورود به یک مسابقه با یک کانال تلویزیونی محلی به وجود می‌آید، آن را می‌گیرد و تصمیم می‌گیرد مستندی درباره ادی بسازد. در حالی که فیلم خود را آماده می‌کند، مجبور می‌شود زندگی و روابط خود را بررسی کند و به تدریج شروع به قدردانی از احساساتش نسبت به والدین، برادر و روش‌های مختلف مقابله هر یک از آنها با زندگی خانوادگی می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه نمایش معلولیت در Tru Confessions صحبت کنند. معمولاً با افرادی که معلولیت دارند یا «متفاوت» هستند، در تلویزیون و فیلم‌ها چگونه رفتار می‌شود؟ آیا فکر می‌کنید فیلم‌ها به خوبی از افراد معلول نمایندگی می‌کنند؟ آیا کسی را با معلولیت می‌شناسید که داستانی داشته باشد که دوست داشته باشید در یک فیلم یا در تلویزیون ببینید؟
• درباره رابطه تری و ادی صحبت کنید. تری چه نقشی در زندگی ادی دارد؟ آیا کسی را می‌شناسید که مراقب جوان باشد؟ مسئولیت‌های مراقبان جوان چیست؟ چگونه می‌توان این نقش را هم به عنوان یک تجربه مثبت و هم به عنوان یک چالش در نظر گرفت؟
• با فرزندانتان در مورد فواید نوشتن دفتر خاطرات یا تهیه ویدیو خاطرات صحبت کنید. چگونه این کار فرصتی برای ابراز وجود و درک افکار و احساساتتان فراهم می‌کند؟

والدین باید بدانند که Tru Confessions یک فیلم تلویزیونی محصول دیزنی است که با وجود شخصیت اصلی نه چندان دوست‌داشتنی، احساسات تماشاگر را برمی‌انگیزد. Tru (با بازی کلارا برایانت) نوجوانی خودشیفته است با یک برادر دوقلوی عقب‌مانده ذهنی به نام ادی که شیا لابوف جوان نقش او را به زیبایی ایفا کرده است. پیام کلی فیلم مثبت است: اینکه ما باید یکدیگر را با وجود تفاوت‌هایمان دوست داشته باشیم. اما این پیام توسط رفتار بدخلقانه، بی‌احترامی Tru به والدینش و تمرکز او بر خودنمایی، رقیق می‌شود. این احساسات متناقض برای کودکان حساس چالش‌برانگیز خواهد بود و صحنه‌های ناراحت‌کننده‌ای وجود دارد که ادی در آن تلاش می‌کند تا موقعیت‌های مختلف را درک کند. همچنین صحنه‌هایی از قلدری علیه ادی وجود دارد، جایی که گروهی از بچه‌ها در کلاه بیسبال او تف می‌کنند و او را «معلول» صدا می‌کنند. اگرچه به نوعی این فیلم به طور صادقانه‌ای زندگی یک خانواده با فرزند معلول را به تصویر می‌کشد، اما متاسفانه لحن کلی فیلم منفی است. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

لا بوف ستاره درخشان این فیلم تلویزیونی دیزنی محصول ۲۰۰۲ است، که نقش ادی، نوجوانی با معلولیت رشدی را با گرمی و اصالت بازی می‌کند. این اجرای ظریف نعمتی برای فیلم است، اگرچه -هشدار- همچنین منبع لحظات احساسی و اشک‌آور متعددی است. برایانت به عنوان خواهر دوقلوی ادی، تروی، اجرای محکمی دارد، اما متاسفانه شخصیت او آنقدر آزاردهنده است که دشوار است به او علاقه‌مند شد. او به مادرش بی‌ادبی می‌کند، پدرش را به خاطر کار بیش از حد سرزنش می‌کند و با برادرش عصبانی می‌شود.ممکن است هدف از ساخت فیلم اعترافات ترو این باشد که بیننده را با چالش‌های بزرگ شدن با خواهر یا برادری معلول آشنا کند، اما خودشیفتگی بی‌پایان ترو، وسواس او در فیلمبرداری از خودش و عدم قدردانی از خانه راحت و خانواده مهربانش، او را به فردی تبدیل می‌کند که نمی‌توان برایش احساس دلسوزی کرد. همه‌چیز در این فیلم غم و اندوه و خودترحم نیست، ما پیوند عاطفی بین خواهر و برادر را می‌بینیم و ترو تا حدودی در پایان فیلم خود را نجات می‌دهد. اما جریان مداوم احساسات منفی مانع از آن می‌شود که این داستان با نیت خوب، شادی واقعی به همراه بیاورد.