در خانه سگ

در IN THE DOGHOUSE، مادر آمبر و جاستین، وندی، از پدرشان، نیت (مت ماسلا) طلاق گرفته است. او به نظر کاملا خوب است اما به نظر می‌رسد که از نظر احساسی برای رضایت وندی ناکافی بوده است. وقتی وندی (کیم همیلتون) شروع به قرار گذاشتن می‌کند، بچه‌ها (الانا بیر و لوگان دوندانویل)، با کمک سگشان، آروینگ، نقشه می‌کشند تا همه نامزدهای احتمالی پدرخوانده را فراری دهند. طرح آنها خوب پیش می‌رود تا اینکه مجبور می‌شوند با دوست پسر دوران دبیرستان وندی، دیو (متیو ایستون) که مدت‌هاست از او خبری نبوده، روبرو شوند. وندی او را در خاطراتش به عنوان فردی مقدر برای موفقیت و بسیار خوب برای خودش می‌ستود. دیو بیکار، که اکنون با مادرش زندگی می‌کند، می‌بیند که وندی در قرعه‌کشی یک میلیون دلاری برنده می‌شود و نقشه‌ای می‌کشد تا به طور سودمندی به دل وندی راه پیدا کند. بچه‌ها و سگ بلافاصله خطر را حس می‌کنند و برای شکست دیو استراتژی می‌چینند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سختی‌هایی که کودکان در مواجهه با طلاق والدین و سازگاری با چنین شرایط عاطفی دشواری تجربه می‌کنند، صحبت کنند. این رویکرد کمدی در فیلم "در خانه سگ" هیچ احساسی را در نظر نمی‌گیرد. آیا به نظر شما این نمایش واقع‌گرایانه است؟ چرا بله یا خیر؟
• بچه‌ها اینجا می‌خواهند والدینشان دوباره با هم آشتی کنند، پس قرار ملاقات‌های مادرشان را خراب می‌کنند، یک سری از مردانی که او مستقیما به خانه‌شان می‌آورد. آیا فکر می‌کنید یک مادر واقعی نسبت به فرزندانش در مورد قرار ملاقات حساس‌تر از این باشد؟
• آیا فکر می‌کنید این یک کمدی خوب است؟ چه چیزی فیلم‌ها را خنده‌دار می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم در خانه سگ، ساخته‌شده در سال ۲۰۱۴، داستان دو برادر و خواهر را روایت می‌کند که با خواستگار مشکوک مادر مطلقه‌شان درگیر می‌شوند. این خواستگار انگیزه‌های مالی دارد. در این فیلم از کلماتی مانند ادرار، باد شکم و آشغال استفاده شده است. این فیلم خانوادگی است و محتوای نامناسبی ندارد، اما کیفیت کلی آن ممکن است برای بیننده آزاردهنده باشد (هرچند بچه‌هایی که به داستان فیلم اهمیت نمی‌دهند، از سگ بامزه آن لذت خواهند برد). برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

این یک کمدی خانوادگی بد ساخته و بد بازی شده است. کمدی اغراق‌آمیز فقط زمانی کار می‌کند که با هوشمندی نوشته شده و توسط کارگردانی با استعداد و اجراهای خوب به تصویر کشیده شود، که متاسفانه در این فیلم غایب است. به جز انگیزه بچه‌ها برای آشتی دادن والدین طلاق گرفته‌شان، چیز زیادی منطقی نیست. برای مثال، در مورد خاطرات دِیو، وِندی حدس می‌زند که تا الان او باید مدیرعامل موفقی در جایی باشد، خیلی موفق‌تر از آن که به کسی مثل او علاقه‌مند باشد. اما هیچ چیز در مورد دِیوِی که ما می‌بینیم، حتی به صورت دور از ذهن، نشان‌دهنده‌ی این نیست که این شخصیت هرگز استعداد بزرگی داشته است. بچه‌ها ممکن است بخواهند به خاطر سگ بامزه‌ی فیلم آن را تماشا کنند، اما والدین ممکن است به دلیل کیفیت ضعیف کلی فیلم، تماشای آن را دشوار بیابند.