وال استریت: پول هرگز نمی‌خوابد

در سال ۲۰۰۸، گوردون گکو (مایکل داگلاس) یک مجرم سابق است که در تور کتاب‌گردی شرکت می‌کند و در مورد درس‌هایی که در زندان آموخته و اینکه اقتصاد جهانی تا چه حد تغییر کرده (یا در برخی موارد، تغییر نکرده) صحبت می‌کند. دختر دور از دسترس او، وینی (کری مولیگان)، ویراستار یک وب‌سایت لیبرال است که با نامزد رو به رشد خود، جیک مور (شیا لبوف)، یک معامله‌گر وال استریت، زندگی می‌کند. پس از یک بحران مالی ناشی از شایعات، جیک مجبور می‌شود شرکت خود را با ضرر فاحش بفروشد، و در نتیجه، جیک بدون یک الگوی پدری مانده و تشنه انتقام است. جیک به دنبال گوردون برای مشاوره می‌رود، که "معامله" اطلاعاتی در مورد کسی که فکر می‌کند باعث بحران سرمایه‌گذاری شرکت و در نهایت خودکشی لو شده است، در ازای فرصتی برای دیدار مجدد با وینی. گوردون به جیک اطلاع می‌دهد که برتون جیمز (جاش برولین)، مدیر صندوق پوشش ریسک قدرتمند، در پشت فاجعه زابل است، بنابراین جیک سعی می‌کند تا یک دیدار مجدد پدر و دختر را ترتیب دهد. جیک در نهایت برای برتون کار می‌کند، کسی که به او اعتماد ندارد، و وینی همچنان گوردون را طرد می‌کند، تا اینکه حباب وام‌های مسکن ترک می‌خورد و باعث تغییرات کلیدی می‌شود.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم در مورد طمع و مادی‌گرایی صحبت کنند. منظور گوردون از این جمله که "طمع قانونی است" چیست؟ چرا عدد برتون "بیشتر" است؟ در نهایت، جیک و وینی بیشتر به پول اهمیت می‌دهند یا خانواده‌شان؟»
• «در این فیلم چه محصولاتی به نمایش گذاشته شده‌اند؟ چگونه پیام ضد مصرف‌گرایی فیلم با تبلیغات محصولاتی که در آن دیده می‌شود و تجلیل از ثروت در آن همخوانی دارد؟»
• «در این داستان، گوردون چگونه تغییر می‌کند؟ آیا در پایان فیلم همچنان طمع‌کار و دست‌کاری‌کننده است، همان‌طور که در ابتدای فیلم بود؟»

والدین باید بدانند که این درام وال استریت برخلاف نسخه اصلی، درجه‌بندی R ندارد، احتمالاً به این دلیل که ستاره آن، شیای لابوف، بتواند با جاذبه‌ای که برای نوجوانان دارد، تاثیر بیشتری بگذارد. با این حال، مضامین همچنان سنگین هستند: پول، اقتصاد جهانی، سیاست و اختلال در خانواده. زبان فیلم قوی است (شامل کلمه «لعنتی») و مصرف‌گرایی زیادی در آن وجود دارد، اما جنبه‌های جنسی نسبت به قسمت اول ملایم‌تر است. در نهایت، پیام فیلم این است که اگرچه پول جهان را می‌چرخاند، اما به خانواده خود بیش از یک حساب بانکی با رقم هفت‌رقمی نیاز دارید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

خلاصه اینکه این دنباله کاملاً غیرضروری بود. فیلم اصلی وال استریت و به‌طور خاص شخصیت داگلاس، به یک نقطه عطف نسل‌ها تبدیل شد، از آن دست فیلم‌هایی که مردم سال‌ها بعد از آن نقل قول می‌کنند. در این دنباله، الیور استون کارگردان، داستانی بسیار کمتر جذاب و بسیار احساسی‌تر درباره اینکه چگونه ذات طمع در طی چند دهه تغییر کرده است، خلق می‌کند. همه بازی‌ها خوب هستند، اما قابل توجه نیستند. شیا لابوف به عنوان یک مرد پولدار باهوش و درستکار باورپذیر است، و کری مولیگان با لهجه آمریکایی به زیبایی نقش یک زن جوان را بازی می‌کند که وانمود می‌کند از تراژدی‌ها و اختلالات خانوادگی‌اش عبور کرده است. در حالی که داگلاس در صدر بازیگران این فیلم قرار دارد، بار دیگر حضورش در فیلم کمتر از همبازی جوان‌ترش، این بار شیا لابوف است (اگرچه شخصیت افشاگر بود فاکس با بازی چارلی شین، حضوری کوتاه اما سرگرم‌کننده دارد).با وجود اینکه ما در فرهنگ مصرف‌گرایی زندگی می‌کنیم، اما دیگر مانند دهه ۸۰ به پول و ثروت وسواس نداریم. پیام‌های این فیلم موضوعاتی هستند که در بسیاری از سریال‌های کمدی و فیلم‌های رمانتیک نیز به آن پرداخته شده است: تعادل بین کار و زندگی خانوادگی؛ و اینکه باید برای زندگی کار کنیم، نه اینکه برای کار زندگی کنیم. ما اکنون در نسلی هستیم که به دنبال معنادار کردن زندگی و خودشناسی هستیم، نه به دنبال ثروت‌های بادآورده. داستان فیلم می‌توانست بهتر و در مدت زمان کمتری (بیش از ۱۲۷ دقیقه، طولانی به نظر می‌رسد) روایت شود. درخشان‌ترین بخش‌های فیلم، شخصیت مدیر صندوق سرمایه‌گذاری خودخواه است که توسط برولین بازی می‌شود و شخصیت او سرشار از غرور و خودبینی است، و همچنین رئیس او، یک افسانه عجیب وال استریت که توسط الی والاچ ۹۵ ساله به تصویر کشیده شده است. این دنباله با موضوع پول، ارزش دیدن دارد، اما به اندازه نسخه اصلی به یادماندنی و جذاب نیست.