کوئینسی

«فیلم کوئینسی به کارگردانی مشترک رشیدا جونز و آلن هیکس، نگاهی شخصی به زندگی کوئینسی جونز دارد و در آن از مصاحبه‌ها، تصاویر آرشیوی و زمان قابل توجهی که با خود کوئینسی جونز در حال حاضر سپری شده، بهره می‌برد. کوئینسی جونز در طول بیش از ۷۰ سال فعالیت حرفه‌ای خود، به عنوان نوازنده، آهنگساز (با شش نامزدی اسکار برای موسیقی فیلم‌هایش)، تنظیم‌کننده، تهیه‌کننده (مشهورترین اثرش تولید ویدئوی تریلر مایکل جکسون و فیلم نامزد اسکار "رنگ ارغوانی") و مربی استعدادهای جوان فعالیت داشته است. او با ۷۹ نامزدی، رکورد بیشترین نامزدی در تاریخ جوایز گرمی را دارد و ۲۷ جایزه گرمی کسب کرده است. علاوه بر این، او دریافت‌کننده جایزه ژان هرشولت برای فعالیت‌های بشردوستانه از آکادمی هنرهای سینمایی است. زندگی شخصی او شامل سه ازدواج، هفت فرزند و چالش‌های جسمی مکرر، با تاریخچه موسیقی‌اش در هم آمیخته شده است. روایت داستان عمدتاً توسط خود کوئینسی جونز ارائه می‌شود، در حالی که او به موفقیت‌ها، شکست‌ها و تأثیرات مادام‌العمر دوران کودکی فقیرانه و مادر بیمارش بازمی‌گردد.»

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهداف فیلم‌سازی مستند بحث کنند: آگاهی‌رسانی، سرگرمی، متقاعدسازی و/یا الهام‌بخشی. کدام دسته یا دسته‌ها بهترین ویژگی‌های فیلم "کوئینسی" را توصیف می‌کنند؟ چرا؟»
• «این فیلم، دهه‌ها از موسیقی آمریکایی را روایت می‌کند، که در آن یک مرد در تکامل آن مشارکت داشته است. ژانرهای متعددی از موسیقی را که کوئینسی جونز در آن‌ها تأثیرگذار بوده، نام ببرید. این واقعیت چگونه به درک دستور جدی او مبنی بر "توقف طبقه‌بندی موسیقی" کمک می‌کند؟»
• چه ویژگی‌های شخصیتی و/یا مهارت‌های زندگی را جونز در مسیر ساختن یک حرفه موفق به نمایش گذاشت (مثلاً پشتکار، اراده‌ی قوی)؟ او در کمک به دیگران چه ویژگی‌ها یا مهارت‌هایی را نشان داد (مثلاً قدردانی، دلسوزی)؟

«والدین باید بدانند که کوئینسی مستندی است درباره کوئینسی جونز، موزیسین، آهنگساز و تهیه‌کننده‌ی چند استعدادی. کارگردانی این فیلم را یکی از دختران او، راشیدا جونز (با آلن هیکس) بر عهده داشته است. این فیلم، زندگی‌نامه‌ای از دستاوردهای شخصی، موفقیت‌ها و چالش‌های او را به تصویر می‌کشد و به‌عنوان یک مزیت، تصویری عمیق و شفاف از زندگی او در اواسط دهه ۸۰ سالگی‌اش ارائه می‌دهد، که همچنان سرزنده و خلاق است. این فیلم برای طرفداران خود جونز و همچنین طرفداران هنرمندان آیکونیکی مثل ری چارلز، فرانک سیناترا و مایکل جکسون، که جونز بر زندگی و آثارشان تأثیرگذار بوده است، مناسب است. این فیلم برای بینندگان بالغ مناسب است، زیرا حاوی الفاظ زشت و توهین‌آمیزی مانند "ف**"، "ش*ت"، "احمق" و یک بار استفاده از کلمه "N" است. علاوه بر این، به مشکلات جونز با الکل و خیانت او اشاره شده است.»

رشیدا جونز و کارگردان همکارش آلن هیکس، زندگی یک استعداد فوق‌العاده را با سابقه‌ای درخشان در موسیقی و زندگی شخصی جذابش به تصویر کشیده‌اند. فیلم «کوئینسی» بدون شک، جشنی است برای زندگی او. مشکلات و سختی‌های زندگی این مرد، از دوران کودکی پرتنش تا زندگی شخصی نه‌چندان پایدار در دوران بزرگسالی، به‌صورت گذرا مورد توجه قرار می‌گیرند، اما به‌طور عمیق بررسی نمی‌شوند. این انتخاب فیلمسازان بوده است، همان‌طور که انتخاب راوی فیلم، خود جونز بوده است. این حق طبیعی یک دختر است که در ثبت و جاودانه‌سازی میراث ارزشمند پدرش نقش داشته باشد. جونز و هیکس به‌درستی به کوئینسی جونز حقش را ادا می‌کنند. لحظات تاریخی بسیاری در فیلم وجود دارد، از جمله همکاری‌هایش با دیگر آیکون‌های موسیقی، اولین شغل‌هایش با لیونل همپتون، کانت بیسی و دیگران، و مشارکت چشمگیرش در آهنگسازی و تهیه‌کنندگی فیلم‌هایی مانند «جادوگر» و «رنگ ارغوانی» که از نقاط اوج فیلم هستند.این فیلم که کمی بیش از دو ساعت به طول می‌انجامد، گاهی طولانی به نظر می‌رسد و حرکات بی‌شمار از حال به گذشته و بالعکس همیشه روان نیستند. با این حال، «کوئینسی» ادای احترامی است به مردی که اخلاق کاری او تقریباً به اندازه استعدادش شگفت‌انگیز است و تلاش‌هایش برای دیگران شایسته تقدیر است.