بینوایان

در فرانسه قرن نوزدهم، بینوایان اقتباسی وفادارانه از نمایشنامه محبوب و مشهور است که بر اساس رمان کلاسیک ویکتور هوگو ساخته شده است. داستان اصلی حول ژان والژان (هیو جکمن)، فراری‌ای است که به دلیل نقض حبس خانگی پس از گذراندن ۱۹ سال زندان به جرم دزدیدن یک قرص نان (و سپس تلاش برای فرار) تحت تعقیب است. بازرس لجوج و متعصب، ژاور (راسل کرو) به دنبال اوست، اگرچه سال‌ها از آزادی والژان از زندان می‌گذرد. در همین حال، محکوم سابق خود را وقف کمک به دیگران کرده است، به ویژه کوزت، دختر جوان فانتین (آن هاتاوی)، کارگر کارخانه‌ای که به دلیل از دست دادن شغلش به فحشا روی می‌آورد. پس از مرگ فانتین، والژان کوزت (آماندا سایفرد) را به عنوان دختر خود بزرگ می‌کند تا اینکه هر دو در شورش ژوئن ۱۸۳۲ در پاریس گرفتار می‌شوند، زمانی که والژان بار دیگر با ژاور مواجه می‌شود و باید تصمیم بگیرد که آیا به زندگی در فرار ادامه دهد یا ایستادگی کند. در همین حال، کوزت عاشق مریوس (ادی ردمین)، انقلابی جوان، می‌شود، اما او نمی‌داند که اپونین (سامانتا بارکس)، دختر صاحب‌خانه‌های فاسد که در ابتدا کوزت را به نیابت از فانتین بزرگ کرده بودند، شیفته اوست. عشق و وظیفه در این حماسه سوزان درباره ایمان، بخشش، مبارزه طبقاتی، سیاست، فقر و تغییر در هم تنیده شده‌اند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد پیام‌های فیلم صحبت کنند. در مورد ایمان و عشق چه می‌گوید؟ در مورد عدالت و وظیفه چه می‌گوید؟ چرا ژاور اینقدر مصمم است که والژان را به زندان بازگرداند؟ والژان به وضوح به شخص نجیبی تبدیل می‌شود، اگرچه او همچنین یک فراری و قانون‌شکن است. آیا او شایسته بازگشت به زندان است، همانطور که قانون می‌گوید؟
• دانشجویان تا این حد در مورد هدفشان چرا اینقدر پرشور و اشتیاق هستند؟ آیا شما هم موافقید که ارزش جان باختن را دارد؟ آیا تا به حال در مورد چیزی تا این حد احساساتی شده‌اید؟
• چقدر خوب بازیگران فیلم در فیلمی که از آنها می‌خواهد تقریبا هر خط دیالوگ را بخوانند، اجرا می‌کنند؟ چرا فکر می‌کنید فیلمسازان بیشتر از بازیگران با تجربه تئاتر، ستارگان فیلم را انتخاب می‌کنند؟
• برای طرفداران موزیکال صحنه، کدام نسخه را ترجیح می‌دهید و چرا؟ چه چیزی تغییر کرده است؟ چه چیزی حذف شده است یا اضافه شده است؟ چرا فکر می‌کنید فیلمسازان این تغییرات را اعمال کرده‌اند؟

والدین باید بدانند که این نسخه همه‌ستاره بینوایان اقتباسی از موزیکال مشهور جهانی است که خود بر اساس رمان کلاسیک ۱۸۶۲ ویکتور هوگو ساخته شده است. هیو جکمن، راسل کرو و آن هاتاوی در این داستان خشن و اغلب غم‌انگیز عدالت، وظیفه، عشق و انقلاب نقش‌آفرینی می‌کنند. فیلم با فقر شدید، فحشا، حبس، فساد، جنگ و مرگ سروکار دارد که همه این‌ها برای طرفداران موزیکال قابل انتظار است، اما آوردن این داستان به روی پرده به آن احساسی بسیار واقعی‌تر می‌دهد (با وجود اینکه بازیگران تقریباً همه دیالوگ‌ها را می‌خوانند). شخصیت‌ها کتک‌های دردناکی می‌خورند، از روی ناامیدی خود را تحقیر می‌کنند، در مبارزات تفنگ و سرنیزه شرکت می‌کنند، از طریق کثافت‌های غیرقابل توصیف خود را بالا می‌کشند و موارد دیگر. انتظار برخی از اشعار و ارجاعات زننده (با پاشیدن کلمات فحش، از جمله یک «s--t»)، صحنه‌ای بسیار غم‌انگیز که در آن یک فاحشه ناخواسته «سرگرم» یک مشتری می‌شود، مقدار زیادی برجستگی سینه، مقداری خون و چند مرگ بسیار غم‌انگیز (از جمله یک خودکشی) را داشته باشید. اما در نهایت، بینوایان درباره قدرت رستگاری عشق و ایمان است و لحظات زیادی از امید و زیبایی در میان لحظات غم‌انگیز وجود دارد. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

از اولین صحنه، بینوایان هم باشکوه است و هم وحشیانه، زیبایی فیلمبرداری و موسیقی در مقابل قساوت و خشونت زندگی شخصیت‌هایش به درد می‌آید. انتظار داشته باشید که احساسات‌تان به این سو و آن سو کشیده شود؛ بازیگران، به‌ویژه جکمن، هاتاوی و کرو، همه توان خود را به نمایش گذاشته‌اند و فیلمی ساخته‌اند که به‌سختی فراموشش می‌کنید. تام هوپر، کارگردان، از بازیگران خواست که در حین فیلمبرداری زنده بخوانند، و این تصمیم درخشانی بود، که خامی اجراهایی را به تصویر می‌کشید که تلاش می‌کردند بازیگران را فراتر از خواندن آهنگ‌های نمادین در کوک ببرند. می‌توانید حس کنید که آنها در حال زندگی کردن شعرها هستند، طوری که انگار قبلا خوانده نشده‌اند.هیچ شگفتی نیست که این فیلم این همه ستایش را به دست آورده است؛ این فیلم ارزش توجه را دارد. صدای خشن و ستاره‌وار کراو در برخی مواقع با سبک بقیه بازیگران هماهنگ نیست، اما شخصیت ژاور که با احساس عمیقی بازی می‌کند، متقاعدکننده است. در پایان، او کاملاً گمشده و شکسته به نظر می‌رسد و ما با او احساس همدردی می‌کنیم. گاهی اوقات آرزو می‌کنید که دوربین کمی عقب‌تر می‌رفت یا موسیقی کمی آرام‌تر می‌شد تا لحظه‌ای را به‌سادگی به تصویر بکشد -- صحنه‌های ساده نیز فضیلت دارند -- اما خوشبختانه تعداد این صحنه‌ها کم است. بینوایان شگفت‌انگیز است.