خدمتکار در منهتن

سیندرلا در هتل. جنیفر لوپز در نقش ماریسا، خدمتکار یک هتل بزرگ و لوکس در منهتن بازی می‌کند. او یک پسر دوست‌داشتنی، شوهر سابق غیرقابل اعتماد و مادری دارد که به او می‌گوید بیش از آنچه دارد رؤیا نبیند. رالف فاینس با صدای کشمیری در نقش کریس، نامزد سنا بازی می‌کند که قلبش به دور از ریاکاری مبارزات انتخاباتی است. وقتی بهترین دوست ماریسا او را تشویق می‌کند تا یک دست کت و شلوار طراح بسیار گران‌قیمت را که قرار است توسط یک میهمان هتل بازگردانده شود، امتحان کند، کریس او را در آن لباس می‌بیند. فکر می‌کند او در هتل اقامت دارد نه اینکه آن را تمیز می‌کند، از او دعوت می‌کند. بعد از پیچیدگی‌های مختلف، ماریسا حقیقت را می‌گوید و کریس باید تصمیم بگیرد که آیا او واقعاً همان کسی است که فکر می‌کند -- یا می‌خواهد فکر کند -- هست.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه و دلایل موانع مادر ماریسا در مسیر تحقق رویاهایش صحبت کنند. پایان این داستان چگونه با اکثر فیلم‌های مشابه متفاوت است؟ چرا؟ این داستان تا چه حد شبیه سیندرلا است و در چه مواردی تفاوت دارد؟

والدین باید بدانند که در این فیلم شوخی‌های زننده‌ای (بیشتر از طرف بهترین دوست بامزه) و الفاظ زشت کوتاهی وجود دارد. کریس و ماریسا رابطه جنسی دارند (دوربین این صحنه را نشان نمی‌دهد و برهنه نیستند). فیلم به‌طور واضح بیان می‌کند که دزدی و دروغ همیشه اشتباه است و عواقب جدی به دنبال دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

خدمتکار در منهتن ترکیبی هوشمندانه از عناصر جذاب است که به بهترین شکل ممکن ارائه شده است. هر جنبه از فیلم، محصولی اثبات‌شده است که به قلب رویاهای دخترانه یک دختر ۱۳ ساله نفوذ می‌کند، و نتیجه نهایی قطعاً لذت‌بخش است، اگرچه شاید به‌یادماندنی نباشد. ماریسا قهرمان جذابی است، مورد علاقه پسرش و همکارانش، وفادار، عملی اما امیدوار. او رویاهای بزرگی دارد اما نه به آن شکل طماعانه، جاه‌طلبانه یا متمرکز. کریس نیز رویاهای بزرگی دارد اما برخلاف مشاور سیاسی‌اش، فرصت‌طلب نیست. همه‌چیز در سطح یک داستان افسانه‌ای است، به همین دلیل هرگز به واقعیت‌های آزاردهنده‌ای مثل اینکه کریس دقیقاً به دنبال چه چیزی به‌عنوان سناتور است یا اینکه ماریسا چگونه پس از اخراج به دلیل دزدی، شغل جدیدی پیدا می‌کند، نمی‌پردازد. بهترین و بدترین چیزی که می‌توان در مورد فیلم گفت این است که هیچ غافلگیری وجود ندارد، نه غافلگیری بدی و نه غافلگیری خوبی.کمدی‌های رمانتیک به‌شدت جذاب و دلپذیرند، هم برای کسانی که به تجربه‌ی عاشقی خود بازمی‌گردند و هم برای کسانی که به آن امیدوارند، به‌گونه‌ای که هالیوود به ساختن آن‌ها ادامه می‌دهد. عناصر به‌ظاهر ساده‌ای دارند: قهرمان زن شجاع اما آسیب‌پذیر، بهترین دوست شوخ‌طبع، قهرمان مرد جذاب که تقریباً از جذابیت و زیبایی قهرمان زن مبهوت شده، پیچیدگی در پرده‌ی دوم و پایانی خوش. اما شاید مثل خود عشق، این هدف بیشتر از آن‌که به دست آید، جستجو می‌شود و عنصر کلیدی برای به‌کار انداختن آن غیرقابل تعریف است.