چرند آمریکایی

امریکن پاستورال اقتباسی است از رمان برنده جایزه پولیتزر فیلیپ راث. داستان از اواخر دهه ۱۹۴۰ شروع می‌شود و زندگی سیمور لوو، ملقب به سوئدی، ورزشکار ستاره‌ای با ظاهری واپسی در یک دبیرستان عمدتا یهودی در نیوجرسی را روایت می‌کند که به نظر می‌رسد به سوی عظمت می‌رود. سوئدی (یوان مک‌گرگور) به نظر می‌رسد در حال رسیدن به موفقیت است، در حالی که تجارت پرسود تولید دستکش پدرش را به دست می‌گیرد، با ملکه زیبایی ایرلندی کاتولیک و دختر سابق نیوجرسی، داون (جنیفر کانلی) ازدواج می‌کند و به شهر ثروتمند اولد ریم‌راک نقل مکان می‌کند. تنها مشکل لووها این است که دخترشان، مری، لکنت زبان شدید دارد، اما این موضوع مانع ابراز وجود او نمی‌شود. در نهایت، مری، دختر جوان متفکر، در دهه ۱۹۶۰ به نوجوانی پرشور و شورشی تبدیل می‌شود. بعد از انفجار یک اداره پست محلی و ناپدید شدن مری، که مظنون اصلی است، زندگی سوئدی هرگز به حالت عادی باز نمی‌گردد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم «چرای آمریکایی» صحبت کنند. آیا همه این خشونت‌ها برای داستان ضروری هستند؟ آیا این صحنه‌ها واقع‌گرایانه هستند؟ چگونه با صحنه‌های فیلم‌های اکشن مقایسه می‌شوند؟ آیا خشونت در رسانه‌های مختلف تاثیر یکسانی دارد؟
• نظر شما در مورد پیام فیلم در مورد ظاهر در مقابل واقعیت چیست؟
• فیلم، مانند کتاب، به بررسی ایده‌های متضاد در مورد آمریکا می‌پردازد. آیا این موضوع هنوز هم در دنیای امروز اهمیت دارد؟ اگر دارد، چگونه؟ کدام بخش‌های فیلم بیشترین تاثیر را بر شما گذاشت؟
• چگونه مسائل طبقه و نژاد به تصویر کشیده می‌شوند؟

والدین باید بدانند که فیلم آمریکایی پاستورال اقتباسی از رمان برنده جایزه پولیتزر اثر فیلیپ راث است. این فیلم که از اواخر دهه ۱۹۴۰ شروع می‌شود، داستان یک ورزشکار مشهور دبیرستانی را روایت می‌کند که به نظر می‌رسد شانس موفقیت زیادی دارد اما در نهایت زندگی غم‌انگیزی پیدا می‌کند. با بازی ایوان مک‌گرگور (که کارگردانی فیلم را نیز بر عهده دارد)، جنیفر کانلی و داکوتا فانینگ، این فیلم دهه‌های متعددی را در بر می‌گیرد و شامل برخی خشونت‌های تاریخی است، مانند تصاویری از اعتراضات ضد جنگ ویتنام، خودسوزی یک کشیش بودایی در سایگون و شورش‌های نژادی نیوآرک در سال ۱۹۶۷. یک اداره پست/ایستگاه سرویس به عنوان یک عمل اعتراض سیاسی منفجر می‌شود و یک نفر را می‌کشد. یک نفر می‌میرد و مردم در حال عزاداری نشان داده می‌شوند. زبان فیلم بسیار قوی است و کلماتی مانند "f--k"، "f--king"، "s--t"، "a--hole" و غیره (و همچنین کلمه تاریخی "Negro") در آن استفاده شده است. چند صحنه شامل ارجاعات آشکار به روابط جنسی، زنای محصنه و اعمال جنسی است. در یک صحنه بسیار ناراحت‌کننده، یک دختر نوجوان از پدرش می‌خواهد که مانند بوسیدن مادرش، لب‌هایش را ببوسد. به دلیل موضوع بالغ و زمینه تاریخی، این درام دوره‌ای بیشتر برای بزرگسالان و نوجوانان بالغ مناسب است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

با وجود بازی بازیگران با استعداد، متاسفانه این درام به انبوه اقتباس‌های فیلم‌های متوسط از آثار فیلیپ راث می‌پیوندد. مک‌گرگور که کارگردانی را هم بر عهده دارد، به وضوح انتخاب نامناسبی برای نقش است. بله، ظاهر او شبیه افراد طبقه‌ی متوسط سفیدپوست است، اما او آن ستاره‌ی ورزشی برازنده و اسکاندیناویایی نیست که نوشته‌های راث به ذهن متبادر می‌کند (مثل کریس همسورث). کل گروه بازیگران، از جمله دیوید استراترن در نقش نویسنده نیتن زوکرمن (جایگزین راث)، که داستان را روایت می‌کند، کار خوبی انجام می‌دهند، اما این داستان فاقد تاثیر، دیدگاه‌های اجتماعی عمیق و همدلی کتاب است.در عوض، لِووها در نهایت به عنوان یک دختر نق‌نقو به تصویر کشیده می‌شوند که خود را انقلابی می‌پندارد، یک زن خانه‌دار زیبا اما ناکام، و یک شوهر بی‌خبر که نمی‌بیند خانواده‌اش از هم پاشیده است. فیلم‌برداری فیلم چشمگیر است، با صحنه‌های به یادماندنی و گیرا از هر دو منظر، از جمله عمارت لِوو و لحظات شخصی‌تر. اگرچه زمینه تاریخی و پرسش‌های سیاسی داستان هنوز هم مرتبط هستند (در آمریکا موفق شدن به چه معناست؟ زنان، اقلیت‌های مذهبی و رنگین‌پوستان چگونه از حق رأی محروم می‌شوند؟)، فیلم آمریکایی آرام به شدت از رمان افشاگرانه راث عقب می‌ماند.