آسمان لوئیزیانای من

تایگر آن پارکر (با بازی کلسی کیل) دختر ۱۲ ساله‌ای است که در دهه ۱۹۵۰ در روستایی در لوئیزیانا زندگی می‌کند. والدین معلول ذهنی او مهربان و دوست‌داشتنی هستند، اما در حالی که تایگر آن به بلوغ می‌رسد و احساس می‌کند در زندگی کند و آرام روستایی‌اش گرفتار شده، کمک زیادی به او نمی‌کنند. اما با آمدن خاله‌اش، دوری کی (با بازی ژولیت لوئیس) از باتون روژ، تغییرات زیادی، برخی خوب و برخی بد، رخ می‌دهد که در نهایت به سفری برای دیدن دوری کی ختم می‌شود. در اینجا، در «شهر بزرگ»، تایگر آن نگاهی به ماجراجویی و آزادی زندگی بدون محدودیت‌های شایعات شهر کوچک و سختی‌هایی که والدینش با آن مواجه هستند، می‌اندازد. اما وقتی دوری کی به تایگر کمک می‌کند تا عشق خالص والدینش را ببیند، او پس از بازگشت به خانه، شروع به درک و قدردانی از زندگی و شرایط خانوادگی منحصر به فردش می‌کند.

• فیلم‌های بلوغ و رشد نوجوانان می‌توانند موضوعی جذاب برای گفتگو در میان خانواده‌ها باشد. چه چیزی این فیلم را شبیه به و متفاوت از سایر فیلم‌هایی می‌کند که در آن نوجوانان در حال گذر از دوران کودکی و ورود به دنیای بزرگسالی هستند؟
• برخی از روش‌هایی که فرهنگ و نگرش جنوب عمیق دهه ۱۹۵۰ را منتقل می‌کند، چیست؟
• این فیلم چگونه موضوع والدین عقب‌مانده ذهنی را به تصویر می‌کشد؟

والدین باید بدانند که فیلم تاثیرگذار من، آسمان لوئیزیانا، در سال ۲۰۰۱ در روستایی در لوئیزیانای دهه ۱۹۵۰ ساخته شده است و دربارهٔ دختری ۱۲ ساله با روحیهٔ جنگنده است که والدینش معلول ذهنی هستند. این فیلم که بر اساس رمانی از کیمبرلی ویلیس هالت ساخته شده، هم دربارهٔ بزرگ شدن تایگر آن و هم دربارهٔ زندگی خانوادگی اوست. در داستان، او اولین دوره قاعدگی خود را تجربه می‌کند و معنای آن را از مادربزرگش می‌آموزد. دوست پسرش (با بازی مایکل سرای جوان) ناگهان می‌خواهد دوست پسر او باشد و او شروع به تصور زندگی خارج از محیط اطرافش می‌کند. بازی‌ها در سراسر فیلم عالی هستند و معلولیت‌های ذهنی والدین با دلسوزی و همدردی زیادی به تصویر کشیده شده‌اند. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

اسمان لوئیزیانای من فیلمی فوق العاده در مورد بلوغ است که در دهه ۱۹۵۰ در لوئیزیانای روستایی اتفاق می افتد. این فیلم موفق می شود تا دوره و مکانی را به تصویر بکشد در حالی که چالش هایی را که یک دختر نوجوان با والدینی با معلولیت ذهنی مواجه است را نشان می دهد، بدون اینکه به اغراق گویی متوسل شود. به طور خلاصه، این داستان تاثیرگذاری است در مورد اولین درک یک دختر از دنیای بزرگتر و بهتر بالقوه ای که در بیرون وجود دارد، در حالی که او یاد می گیرد تا از داشته هایش قدردانی کند.این فیلم به دلیل ریتم کند و موضوعش برای بچه‌های کوچک‌تر سخت خواهد بود، اما خانواده‌هایی با نوجوانان و بزرگ‌ترها از این داستان ساده از عشق، درک متقابل و رشد لذت خواهند برد. از ژولیت لوئیس تا مایکل سرای جوان، از آملیا کمبل تا کریس اوونز (که نقش والدین عقب‌مانده ذهنی تایگر آن را بازی می‌کنند)، بازیگری نه بیش از حد احساسی است و نه اغراق‌شده، بلکه کاملا درست است. این فیلم یکی از آن فیلم‌های کمیاب بلوغ است که در آن تمام شخصیت‌ها به‌خوبی ترسیم شده‌اند و داستان به‌خوبی متعادل و با ریتم یکنواخت، بدون هیاهوی غیرضروری یا ترفندهای تبلیغاتی ارائه شده است.