دعا را شماره‌گیری کنید.

Dial a Prayer

۵.۲۲۰۱۵۹۷ دقیقه

۱۴+

مناسب برای بالای ۱۴ سال

درباره فیلم

کمدی

درام

تاملات جدی در مورد اعتقاد، رستگاری دارای مضامین سنگینی است.

تصاویر فیلم

نقد و بررسی فیلم دعا را شماره‌گیری کنید. (2015) | چی‌بینو

پیشنهادهای مشابه

نمایش همه

نقد و بررسی

معتبر: این تحلیل‌ها بهترین و دقیق‌ترین نتایج رو دارن! ما داده‌های کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلم‌ها بهمون داده.

خشونت: کم

گروهی از جوانان در حدود ۲۰ سال، با استفاده از یک بات، مجسمه‌ای مذهبی را می‌شکنند و سپس زنی به کلیسایی آتش می‌زند. بعداً مشخص می‌شود که در این حادثه، زنی به شدت آسیب دیده است. زنی با ماشین به عابری می‌زند و او را به شیشه‌ی جلوی ماشین می‌کوبد، اما کسی آسیب نمی‌بیند.

ترس: کم

این فیلم حاوی صحنه‌هایی است که ممکن است برای برخی مخاطبان ترسناک و وحشتناک تلقی شود، اما به طور کلی ترس و وحشت به عنوان یک عنصر اصلی در فیلم به کار نرفته است. صحنه‌هایی از درگیری و آسیب رساندن به دیگران وجود دارد، اما به طور کلی فیلم بر روی موضوعات معنوی و رستگاری تمرکز دارد.

ناهنجاری اجتماعی: زیاد

این فیلم به طور قابل توجهی به افسردگی و ناامیدی می پردازد. کارا، شخصیت اصلی، در طول فیلم با افسردگی دست و پنجه نرم می کند و اغلب احساس ناامیدی و شکست می کند. او با گذشته خود درگیر است و از اینکه نمی تواند از آن فرار کند، ناراحت است. در یک صحنه، او به مادرش می گوید: «من نمی توانم از این احساس خلاص شوم که همه چیز اشتباه است.» در این فیلم، شخصیت‌ها از کلمات و عبارات تند و زننده استفاده می‌کنند، اما به طور کلی فیلم از الفاظ رکیک و توهین‌آمیز به طور مکرر و شدید استفاده نمی‌کند. شخصیت‌ها گاهی از کلماتی مانند «لعنتی» و «لعنت» استفاده می‌کنند، اما این کلمات به طور مکرر و شدید به کار نرفته است. در این فیلم، صحنه‌هایی از روابط جنسی و برهنگی وجود دارد، اما به طور کلی فیلم بر روی موضوعات معنوی و رستگاری تمرکز دارد و این صحنه‌ها به طور مکرر و شدید به نمایش گذاشته نشده است. صحنه‌هایی از روابط جنسی و برهنگی به طور مختصر و گذرا به تصویر کشیده شده‌اند و به طور مستقیم و شدید به نمایش گذاشته نشده است. هیچ صحنه ای از قمار یا شرط بندی در این فیلم وجود ندارد. در این فیلم، شخصیت‌ها از سیگار و مواد مخدر استفاده می‌کنند، اما به طور کلی فیلم بر روی موضوعات معنوی و رستگاری تمرکز دارد و این صحنه‌ها به طور مکرر و شدید به نمایش گذاشته نشده است. صحنه‌هایی از مصرف سیگار و مواد مخدر به طور مختصر و گذرا به تصویر کشیده شده‌اند و به طور مستقیم و شدید به نمایش گذاشته نشده است. هیچ صحنه ای از خودکشی یا افکار خودکشی در این فیلم وجود ندارد. این فیلم شامل صحنه هایی از جرم و جنایت است. کارا به خاطر جرمی که مرتکب شده، به انجام خدمات اجتماعی محکوم شده است، اما ماهیت جرم او در ابتدا مشخص نیست. در طول فیلم، مشخص می شود که او در خرابکاری و آتش سوزی یک کلیسا دست داشته است. همچنین، او و دوستانش در یک صحنه مواد مخدر مصرف می کنند. در این فیلم، نوشیدن الکل به طور متناوب نشان داده شده است. به عنوان مثال، در یک صحنه، کارا (بریتانی اسنو) و چیس (تام لیپینسکی) در یک بار نشسته اند و نوشیدنی الکلی می نوشند. در صحنه ای دیگر، کارا در حالی که مست است، به خانه برمی گردد و در حالی که در حال راه رفتن است، می گوید: «من نمی توانم باور کنم که این اتفاق افتاده است.»

الگوی مثبت: متوسط

کورای ۲۶ ساله ای است که با گروهی از همسالانش مرتکب جرم وحشتناکی شده و باعث جراحات شدید زنی شده است. او در پذیرش اعمالش و جبران آن دچار مشکل است اما در نهایت به سمت بخشیدن خود و دیگران حرکت می کند. مادرش مهربان است اما همیشه او را به درستی نمی بیند و تلاش نمی کند تا او را درک کند. پدرش اغلب غایب است و سعی می کند مشکلات را با پول حل کند. مدیر دفتر دایل اِ پرِیِر به کورای اعتقاد دارد، علی رغم دو دلی او در مورد کاری که انجام می دهند. بسیاری از همکارانش او را تشویق می کنند و به او توجه می کنند، هرچند واضح است که او نمی خواهد آنجا باشد.

پیام مثبت: متوسط

پذیرش عواقب اعمال خود؛ بازسازی اعتماد؛ امکان رستگاری؛ بخشش؛ انجام کار به خوبی حتی زمانی که قلبتان در آن نیست.

خلاصه فیلم

ویرایش

کورای ۲۰ ساله (با بازی بریتانی اسنو) دختری است که به خاطر جرمی که مرتکب شده و فراتر از حد تصور او بوده، به عنوان مجازات به یک مرکز تلفنی دعا و نیایش فرستاده شده است. او در این مرکز با افرادی مواجه می‌شود که به دعا و نیایش علاقه‌مند هستند، از جمله رئیس مصمم و پرانگیزه‌اش بیل (با بازی ویلیام اچ. مِیسی). به زودی متوجه می‌شود که دعاهای او واقعا به دیگران کمک می‌کند و حالا باید با احساس گناه خود در مورد جرمی که مرتکب شده و همچنین عدم اعتقادش در میان کسانی که او را فردی مستعد در دنیای مربیگری نیایش می‌دانند، دست و پنجه نرم کند.

درباره این موارد گفتگو کنید

خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفکر فیلم «دیل اِ پِریِر» درباره رستگاری صحبت کنند. آیا کورا رستگار می‌شود؟ چرا، یا چرا نه؟
چگونه باورمندان در این فیلم به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا به صورت کلیشه‌ای یا دقیق به تصویر کشیده شده‌اند؟ چرا؟
فیلم چه پیام هایی در مورد اعتقاد و توانایی آن در تسلی بخشیدن ارائه می کند؟ آیا با این پیام ها موافق هستید؟

آنچه والدین باید بدانند

ویرایش

والدین باید بدانند که فیلم «دیل اِی پرِیِر» فیلمی تاریک و تحریک‌کننده است در مورد زنی جوان با مشکلاتی که به‌عنوان مجازات جرمش، در یک مرکز تلفنی دعا کار می‌کند. جرایم خرابکاری و آتش‌سوزی از طریق فلش‌بک نشان داده می‌شود؛ و فاش می‌شود که زنی بی‌گناه به‌شدت آسیب دیده است. دو زن کوکائین استنشاق می‌کنند، سیگار کشیدن و نوشیدن الکل به‌صورت تفننی وجود دارد و صحنه‌ای از یک مهمانی نشان‌دهندهٔ افراد مست ۲۰ ساله است. رابطهٔ جنسی هم به‌طور ضمنی وجود دارد. الفاظ رکیک شامل «فاک» و دیگر فحش‌های مختلف است. اگرچه فیلم به‌شدت در باورهای مذهبی و نگرش‌ها ریشه دارد، اما خود را مستقیماً با اعتقاد یا بی‌دینی همسو نمی‌کند. مقداری شوخی با کارمندان مرکز تلفنی دعا وجود دارد، اما فیلم بیشتر داستان زنی را روایت می‌کند که سعی دارد در محیط کاری مذهبی یک شهر کوچک، زندگی‌اش را اصلاح کند و اینکه این تجربه چگونه او را تغییر می‌دهد. این فیلم برای نوجوانان یا بزرگ‌ترهایی مناسب است که بتوانند با نبود پیام واضح کنار بیایند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت‌نام کنید.

این فیلم چه نکات مثبتی دارد

این فیلم جدی با مضامین پیچیده، پیام‌های مثبت را بدون جار و جنجال منتقل می‌کند. تا حدی در مورد زن متفاوتی است که اعتقادات مذهبی متفاوتی دارد، اما نه به تمسخر دین می‌پردازد و نه بی‌دینی را جشن می‌گیرد. بلکه با زنی شروع می‌شود که نمی‌تواند از اصول مذهبی دورتر باشد، و به تدریج او را در حال راحت‌تر شدن با این اصول نشان می‌دهد، حتی اگر هرگز کاملاً به عضویت آن در نیاید. با این حال، بیننده را با حس اهمیت جامعه برای همه، به خصوص اینکه داشتن ایمان به مردم خوب است، ترک می‌کند، حتی اگر این ایمان نگرش مذهبی سنتی نباشد.بازی بریستنی اسنو و ویلیام اچ. مِیسی در این فیلم بسیار چشمگیر است، به خصوص در صحنه‌هایی که شخصیت‌هایشان تلاش می‌کنند دیدگاه‌های متفاوتشان را در مورد زندگی با هم آشتی دهند. این فیلم برای هیچ‌یک از دو گروه موافق و مخالف باورها و اعتقادات مذهبی، یک پیروزی قاطع محسوب نمی‌شود، اما برای مسیحیان با ذهن باز و طرفداران فیلم‌های مستقل که پایان‌بندی‌های مرتب و منظم را نمی‌پسندند، فیلمی است با بازی‌های درخشان و نگاهی جسورانه به مفهوم رستگاری و چالش‌های همزیستی باورهای شخصی عمیق با دیگران.