همه چیز از دست رفته است.

همه چیز از دست رفته است با شخصیت اصلی (و تنها) ما، که در تیتراژ «مرد ما» نامیده می‌شود و رابرت ردفورد آن را بازی می‌کند، شروع می‌شود. او در حال خواندن نامه‌ای به عزیزان بی‌نام است. هشت روز قبل‌تر، داستان او شروع می‌شود. قایق تفریحی او با یک کانتینر برخورد کرده و بدنه آن سوراخ شده است. او آن را تعمیر می‌کند، اما قبل از اینکه بتواند به ساحل برسد، طوفانی شدید خسارت بیشتری وارد می‌کند. در نهایت او مجبور به ترک کشتی می‌شود و به قایق نجات خود پناه می‌برد. او سعی می‌کند به سمت منطقه حمل و نقلی نزدیک برود، امیدوار است که توسط یک کشتی بزرگ نجات پیدا کند، اما شانس و منابعش رو به اتمام است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد شدت و سطح خشونت فیلم صحبت کنند. لحن این فیلم چگونه است؟ آیا هیجان‌انگیز است یا آزاردهنده؟ چه چیزهایی را نشان می‌دهد و چه چیزهایی را نشان نمی‌دهد؟
• این فیلم چگونه از سایر فیلم‌هایی که دربارهٔ مردان در مبارزه با مشکلات است، متمایز است؟ چه تفاوت‌ها و شباهت‌هایی با آن‌ها دارد؟
• چگونه یک بازیگر بدون دیالوگ بازی می‌کند؟ رابرت ردفورد چه کارهایی در صفحه نمایش انجام می‌دهد تا شما را متقاعد کند که نقش یک شخصیت را بازی می‌کند؟

والدین باید بدانند که فیلم «همه چیز از دست رفته» یک فیلم بقا در دریا با تنها یک بازیگر (رابرت ردفورد) و تقریبا بدون دیالوگ است. این فیلم یک استفاده تند از کلمه «لعنتی» دارد که به همراه شدت خطر شخصیت اصلی در طول فیلم، نگرانی اصلی والدین است. ما شاهد زخمی سر خونی هستیم که شخصیت آن را درمان و پانسمان می‌کند، و در صحنه‌ای در ابتدای فیلم، او را در حال نوشیدن چیزی شبیه ویسکی می‌بینیم. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

نوشته و کارگردانی شده توسط جی. سی. چاندور، که آخرین فیلمش Margin Call، فیلمی درخشان و پر از دیالوگ بود، All Is Lost به طرز شگفت‌آوری ساده و تقریباً در نقطه مقابل فیلم قبلی اوست. این فیلم مهارتی بسیار بالا و منحصر به فرد دارد و تنها حدود یک صفحه دیالوگ (روایت یک نامه، تلاش برای ارسال پیام رادیویی SOS و یک کلمه چهار حرفی) و یک بازیگر (رابرت ردفورد) دارد. ردفورد در تمام لحظات فیلم حضور دارد و به راحتی این نقش بسیار فیزیکی و قدرتمند را ایفا می‌کند.در نگاهي منفي، اين فيلم يادآور دو فيلم گمشده ديگر، زندگي پي و جاذبه است. برخلاف فيلم اول، اين فيلم هيچ لحظه شگفت‌انگيزي ندارد و برخلاف فيلم دوم هيچ هيجاني ندارد. اين فيلم بسيار جدي است و در طي آن لحن غم‌انگيز خود را حفظ مي‌كند. به نظر مي‌رسد بيشتر براي تحت تاثير قرار دادن بيننده ساخته شده است تا سرگرم كردن او. با اين حال، در اولين نگاه بسيار موفق است، كه اين امر ممكن است آن را براي بسياري از نوجوانان و والدين ماجراجو ارزش ديدن داشته باشد.