سگ رباتیک

پس از یک حادثه غم‌انگیز که تایلر آستین، ۱۱ ساله (مایکل کمپیون)، خود را مسئول آن می‌داند، پدرش تام (پاتریک مالدوون)، که یک مخترع عجیب و غریب است، برای او یک سگ رباتیک در ROBO-DOG می‌سازد. با یک باتری فوق‌العاده در مرکز آن، Robo-Dog و لوازم جانبی آن می‌توانند معجزاتی را انجام دهند، از جمله دفع برخی از مجرمان شرکتی، به رهبری آقای ویلیس (والاس شاون)، که هر کاری را برای بازگرداندن آن باتری فوق‌العاده معجزه‌آش انجام می‌دهند. اما آیا سگ رباتیک خوش‌صحبت می‌تواند به تایلر کمک کند تا حیوان خانگی محبوبش را که تام سعی در جایگزین کردن آن دارد، فراموش کند؟ این سؤالی است که به زودی پاسخ داده می‌شود، زمانی که مجرمان تلاش‌های خود را افزایش می‌دهند و به نظر می‌رسد شهر در معرض خطر انفجار بزرگی است که توسط آنها ایجاد شده است.

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که از دست دادن حیوان خانگی، در هر سنی، می‌تواند تاثیر عمیقی بر زندگی ما داشته باشد. اگر شما چنین تجربه‌ای داشته‌اید، چگونه با آن کنار آمدید؟ چه چیزی به بهبود غم و اندوه شما کمک کرد؟ چگونه می‌توانید دوستی را که به دلیل از دست دادن حیوان خانگی‌اش ناراحت است، دلداری دهید؟»
• «در فیلم‌های کودکان، افرادِ درگیرِ کسب‌وکار اغلب به‌عنوان افرادی طماع و/یا احمق به تصویر کشیده می‌شوند. این نوع نمایش چگونه بر نگرش شما نسبت به افرادی که در دنیای تجارت فعالیت می‌کنند، تأثیر می‌گذارد؟ چرا شناخت این کلیشه‌ها مهم است؟ شخصی را که در هر کسب‌وکار، بزرگ یا کوچک، می‌شناسید و خوب، صادق و مفید برای جامعه‌تان است، توصیف کنید.»
• «ترکیب کمدی و تراژدی در یک فیلم دشوار است. آیا این فیلم در ایجاد تعادل بین لحظات خنده‌دار و غمگین موفق بود؟ چرا یا چرا نه؟»

والدین باید بدانند که «روبوداگ» یک فیلم کمدی اکشن با بازیگران واقعی است در مورد پسری ۱۱ ساله که پدرش سعی می‌کند سگ رباتیکی را جایگزین سگ واقعی و محبوب او کند. سگ در ابتدای فیلم به طرز غم‌انگیزی می‌میرد (دوربین این صحنه را نشان نمی‌دهد)، اما مرگ او بسیار ناراحت‌کننده است و تا حدی به دلیل اشتباه کوچکی است که پسر بچه مرتکب می‌شود. صحنه‌های کارتونی و فانتزی فیلم شامل افتادن، شوک الکتریکی، تصادف، تعقیب و گریز و تلاش برای ایجاد تعلیق با انفجار قریب‌الوقوع است که همه به‌عنوان طنز و کمدی به تصویر کشیده شده‌اند. شخصیت‌های منفی فیلم مضحک و اغراق‌آمیز هستند و هیچ‌گاه واقعاً تهدیدآمیز به نظر نمی‌رسند. در یکی از صحنه‌های کمی توهین‌آمیز، که برای بیشتر کودکان جوان قابل درک نیست، فردی سگ را می‌دزدد و به نظر می‌رسد که در حال آزار و اذیت سگ رباتیک است، و رهگذری فریاد می‌زند «فاسد». جلوه‌های ویژه این فیلم کم‌هزینه و دست و پا چلفتی است و تلاش می‌کند تا سگ واقعی را به‌عنوان یک سگ رباتیک نشان دهد، اما همیشه غیرقابل باور و حتی کمی ترسناک است، به‌ویژه زمانی که بدن رباتیک سگ بدون سر بر روی میز آزمایشگاه قرار می‌گیرد. تغییر مداوم لحن فیلم از غم و اندوه به شوخی‌های مرتبط با دزدی سگ و بازگشت به غم و اندوه، گیج‌کننده است و هرگونه ارتباط عاطفی احتمالی با شخصیت‌ها را کاهش می‌دهد.

بسیار بعید است که کودکان در هر سنی از این داستان احمقانه که توسط فیلمسازان آماتور ساخته شده، سرگرم، آگاه یا حتی کمی تحت تأثیر قرار بگیرند. مگر اینکه پسری که بهترین دوست سگ خود را در اتاق زیر شیروانی مرده از گرمازدگی پیدا می‌کند، شروع یک داستان جذاب برای شما باشد و بازیگری ناشیانه و جلوه‌های ویژه ضعیف مورد علاقه شما باشد. تماشاگران در واقع صحنه‌ای که پسر سگ مرده خود را پیدا می‌کند، نمی‌بینند، اما اشتباهی که باعث این تراژدی می‌شود و نمایش سریع دماسنج در فضای کوچک اتاق زیر شیروانی، اتفاقی را که در انتظار است، نشان می‌دهد. و به تایلر اجازه داده می‌شود تا یک آخر هفته کامل عزاداری کند قبل از اینکه والدینش از او بپرسند آیا می‌خواهد حیوان خانگی جدیدی داشته باشد یا خیر. این اتفاقات فقط با چند شوخی تصویری نیمه توهین‌آمیز (بدترین آن شامل یک شکارچی است که به نظر می‌رسد سگ را مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌دهد، و بهترین آن، همان شکارچی است که شورت زیر خود را با قلب‌های قرمز نشان می‌دهد) تکمیل می‌شود. تنها نکته مثبت، بازی آرام اولیویا دابو در میان ناکارآمدی‌های عظیم است. این فیلم نه تنها خنده‌دار نیست، بلکه از نظر احساسی خالی و به شدت احمقانه است و در همه جوانب ناامیدکننده است.