میزبان‌های متخاصم

Hostiles

۷.۲۲۰۱۷۱۳۴ دقیقه

۱۶+

مناسب برای بالای ۱۶ سال

درباره فیلم

درام

وسترن

این فیلم جاده‌ای وسترن حاوی صحنه‌های خشونت‌آمیز زیادی است و برخی دیالوگ‌های آن ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

تصاویر فیلم

نقد و بررسی فیلم میزبان‌های متخاصم محصول سال 2017 | چی‌بینو

پیشنهادهای مشابه

نمایش همه

نقد و بررسی

معتبر: این تحلیل‌ها بهترین و دقیق‌ترین نتایج رو دارن! ما داده‌های کافی و باکیفیت داشتیم و هوش مصنوعی ما نتایج مناسبی رو برای این دسته از فیلم‌ها بهمون داده.

خشونت: زیاد

این فیلم حاوی خشونتی بسیار مکرر است که در فیلم‌های وسترن رایج است: اسلحه، تیر و کمان، چاقو، دعواهای خیابانی و دار زدن و هر چه که فکرش را بکنید. نشان دادن خون، جراحت و پیامدهای تجاوز گروهی به سه زن. کودکان، از جمله یک نوزاد، کشته می‌شوند.

ترس: زیاد

چند صحنه تیراندازی با نتایج خونین وجود دارد.

ناهنجاری اجتماعی: زیاد

این فیلم حاوی صحنه‌های مصرف سیگار، مواد مخدر، حالت مستی، توهم‌زاها، قارچ‌های جادویی، متامفتامین و غیره است. هرچه بیشتر، امتیاز نزدیک‌تر به 5 است. این فیلم حاوی کلمات زشت، توهین‌آمیز، دروغ، غیبت، فحش، ناسزا، دشنام، تمسخر، تحقیر، نفرت، تبعیض و غیره است. هرچه بیشتر، امتیاز نزدیک‌تر به 5 است. این فیلم حاوی صحنه‌های برهنگی، عاشقانه، حرکات جنسی، روابط نامشروع، لباس‌های جنسی و غیره است. هرچه بیشتر، امتیاز نزدیک‌تر به 5 است. شخصیت های زیادی در این فیلم دچار افسردگی و ناامیدی هستند. یک زن پس از از دست دادن خانواده اش، به شدت افسرده و ناامید است. یک سرباز پس از سال ها جنگیدن، دچار افسردگی و ناامیدی است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد بجنگد. یک شخصیت دیگر پس از از دست دادن خانواده اش، به شدت افسرده و ناامید است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد زندگی کند. هیچ صحنه ای از قمار یا شرط بندی در این فیلم وجود ندارد. در این فیلم، یک شخصیت به طور واضح خودکشی می کند. در یک صحنه، یک زن پس از از دست دادن خانواده اش، به شدت افسرده و ناامید است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد زندگی کند. در یک صحنه دیگر، یک سرباز پس از سال ها جنگیدن، دچار افسردگی و ناامیدی است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد بجنگد. در یک صحنه دیگر، یک شخصیت دیگر پس از از دست دادن خانواده اش، به شدت افسرده و ناامید است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد زندگی کند. در این فیلم، جنایت و فساد به طور گسترده ای نشان داده شده است. یک شخصیت به طور واضح خودکشی می کند. در یک صحنه، یک زن پس از از دست دادن خانواده اش، به شدت افسرده و ناامید است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد زندگی کند. در یک صحنه دیگر، یک سرباز پس از سال ها جنگیدن، دچار افسردگی و ناامیدی است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد بجنگد. در یک صحنه دیگر، یک شخصیت دیگر پس از از دست دادن خانواده اش، به شدت افسرده و ناامید است و به نظر می رسد که دیگر نمی خواهد زندگی کند. در این فیلم، نوشیدن الکل به طور متناوب نشان داده شده است. در یک صحنه، سربازان در حال نوشیدن ویسکی و سیگار کشیدن هستند. در صحنه ای دیگر، یک شخصیت به طور واضح مست است و در حالی که سعی می کند با یک زن ارتباط برقرار کند، به او پیشنهاد نوشیدن می دهد. در یک صحنه دیگر، یک شخصیت در حال نوشیدن الکل است و در حالی که سیگار می کشد، در مورد گذشته خود صحبت می کند.

الگوی مثبت: متوسط

چندین شخصیت در این داستان از نظر ذهنی، جسمی و عاطفی قوی هستند. همه آنها تروماهای بزرگی را تجربه می‌کنند، اما فقط تعداد کمی قادر به بهبود و غلبه بر مشکلاتی مانند نژادپرستی هستند. صحنه ابتدایی آزاردهنده‌ای که وحشی‌گری گروهی از مهاجمان بومی آمریکایی را نشان می‌دهد، با وحشی‌گری سفیدپوستان و همچنین قدرت و شهامت سایر شخصیت‌های بومی آمریکایی متعادل می‌شود. زنی در مرزهای این سرزمین، برخی از بدترین اتفاقاتی که ممکن است برای یک انسان رخ دهد را تجربه می‌کند، اما به دلیل قدرت درونی خود سالم و سرپا باقی می‌ماند. یک قاتل حرفه‌ای علیرغم داشتن علائم شبیه به PTSD، پایانی احتمالاً رستگاری‌بخش برای داستان خود پیدا می‌کند.

پیام مثبت: متوسط

پیام مثبت دیدن شباهت‌هایی که مردم زیر ظاهر فریبنده‌شان دارند، توسط تمام خشونت‌ها و پایان‌های بدی که حتی شخصیت‌های نجیب نیز به آن دچار می‌شوند، کمرنگ می‌شود. اما هدف فیلم این است که فراتر از فیلترهای تعصب به ارزش افراد پی ببرد.

خلاصه فیلم

ویرایش

در فیلم "دشمنان"، کاپیتان افسانه‌ای ارتش جو بلاکر (کریستین بیل) که در آستانه بازنشستگی است، مأمور می‌شود تا دشمن قسم‌خورده خود، رئیس یلو هاوک (وس استودی) را که مدت‌ها در زندان به سر می‌برد، به همراه خانواده‌اش به سرزمین مادری‌شان برگرداند تا در آنجا چشم از جهان فروبندد. در این مسیر، آنها با زن جوانی به نام رزالی (روساموند پایک) آشنا می‌شوند که از قتل خانواده‌اش توسط اعضای قبیله‌ای دیگر از بومیان آمریکا جان سالم به در برده است. این گروه باید مسیر طولانی را پشت سر بگذارند و از سرزمینی پرخطر و پر از دشمنان مختلف بگذرند تا به مقصد خود برسند.

درباره این موارد گفتگو کنید

روند تغییر تصویرسازی بومیان آمریکا در رسانه‌ها در چند دهه‌ی گذشته موضوع گفتگوی خانواده‌ها می‌تواند باشد. شخصیت‌های بومی آمریکایی که در ابتدای فیلم 'دشمن' معرفی می‌شوند، شبیه به همان تصویری است که هالیوود سال‌ها از آنها ارائه می‌داد، در حالی که شخصیت‌های بعدی متفاوت هستند. این تفاوت در چیست و چرا ایجاد شده است؟ این موضوع چه پیامی را منتقل می‌کند؟
درباره خشونت به تصویر کشیده شده در این فیلم چه حسی داشتید؟ آیا برای پیشبرد داستان ضروری بود؟ آیا به نظرتان واقع‌گرایانه بود؟ خشونت در رسانه‌ها چه تأثیری بر کودکان دارد؟
آیا تا به حال در فیلم‌های وسترن با مضمون آنچه اکنون آن را اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD می‌شناسیم، مواجه شده‌اید؟ این فیلم چگونه با این موضوع کنار می‌آید؟
غربی‌ها" معمولا چه ویژگی‌های مشترکی دارند؟ آیا این فیلم با سایر فیلم‌های این ژانر که دیده‌اید، همخوانی دارد؟

آنچه والدین باید بدانند

ویرایش

والدین باید بدانند که فیلم «دشمنان» یک فیلم وسترن خشونت‌آمیز و بالغانه است که کریستین بیل در آن نقش اصلی را ایفا می‌کند. این فیلم بسیار خشونت‌آمیز است و صحنه‌هایی مانند قتل کودکان و پیامدهای تجاوز گروهی را نشان می‌دهد. اگرچه خشونت فیلم تأثیر عاطفی فیلم‌های اسکورسیسی، ارزش شوک فیلم‌های تارانتینو یا جزئیات خونین فیلم‌های الی راث را ندارد، اما صحنه‌های خشونت‌آمیز زیادی در آن وجود دارد. همچنین مصرف الکل و سیگار و استفاده از الفاظ رکیک و توهین‌آمیز زیادی در فیلم وجود دارد، از جمله کلماتی مانند "احمق"، "بی‌شرف" و "کلمه ف"، و همچنین توهین‌های نژادپرستانه. با این حال، پیام نهایی فیلم این است که فراتر از فیلترهای تعصب به ارزش‌های فردی نگاه کنیم.

این فیلم چه نکات مثبتی دارد

این فیلم وسترن خشونت‌آمیز و مردسالار، به‌رغم کلیشه‌های رایج این ژانر، دارای بازی‌های درخشانی است و گاهی گفتگوهای خوبی ارائه می‌کند. یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های آن، نمایش اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD در محیطی مرزی است. فیلم «میزبانان» در سال 2017 ساخته شده است، نه 1957، بنابراین احتمالاً حتی قبل از شروع فیلم حدس می‌زنید که عنوان آن به نوعی به همه شخصیت‌های فیلم مربوط می‌شود. و درست حدس زده‌اید. نفرت و کینه‌توزی زیادی در این فیلم جریان دارد، جریانی بی‌پایان از انتقام‌جویی و آشفتگی مرزی که یا انسانیت را از افراد می‌گیرد یا آنها را از قید و بندهای اجتماعی که ظاهر متمدنانه‌ای به آنها می‌داد، رها می‌کند. این فیلم جاده‌ای وسترن با معرفی شخصیت‌هایی که دلایل ریشه‌دار و کهنه‌ای برای نفرت از "دیگری" دارند، آنها را در یک سفر تروماتیک مشترک قرار می‌دهد و به تدریج تفاوت‌هایشان را از بین می‌برد. همانطور که انتظار دارید، خشونت در این فیلم همزمان هم غیرضروری و هم ناکافی به نظر می‌رسد؛ خشونت زیادی وجود دارد و انواع مختلفی از آن را می‌بینیم، اما فاقد تأثیر عاطفی است که می‌توانست آن را به یک عنصر کلیدی در نیت ظاهراً خوب فیلم تبدیل کند. اما بازی بازیگران در سراسر فیلم قوی است، با بازی درخشان پایک که لحظاتی خام و واقعی را به نمایش می‌گذارد، بازی محکم استودی و آدام بیچ (در نقش پسرش) و بازیگرانی مانند بیل کمپ، بن فاستر و پیتر مولان که در نقش‌های کوتاه و حضوری کوتاه، خوب ظاهر شده‌اند.ویژگی منحصر به فرد فیلم "دشمنان" نمایش نادر PTSD در غرب وحشی است. فیلم "هومسمن" تام لی جونز که کمتر مورد توجه قرار گرفته، به این موضوع با حساسیت و قدرت پرداخته است. در این فیلم، بیل و معاونش (روری کاکران) نقش سربازانی را بازی می‌کنند که مدت زیادی درگیر جنگ بوده‌اند، چیزهای زیادی دیده‌اند و کارهایی کرده‌اند که نمی‌توانند آن‌ها را توجیه کنند. وقتی یکی از آن‌ها اعتراف می‌کند که "ملانکولی" دارد، فوراً رد می‌شود، درست مثل این که تا مدت‌ها پیش، این ایده که جنگ و زندگی خشونت‌آمیز می‌تواند آسیب‌هایی نامرئی برجای بگذارد، به طور گسترده پذیرفته نشده بود. با به اشتراک گذاشتن خطرات و ایجاد اعتماد میان بلاکر، یلو هاوک و روسالی، تم فیلم درباره این که چگونه یک زندگی پر از تروما می‌تواند افراد را تغییر دهد - اما هنوز هم خوبی در آن‌ها وجود دارد - روشن می‌شود. فیلم "دشمنان" چیز جدیدی را آشکار نمی‌کند و دقیقاً یک فیلم هیجان‌انگیز نیست، اما بازی بازیگران و نگاه به PTSD تقریباً خشونت و کارگردانی گاهی دست و پا چلفتی آن را توجیه می‌کند.