ماما را خبر کنید.

سریال «فراخوان ماما» بر اساس خاطرات یک ماما و پرستار واقعی ساخته شده است. این سریال بر روی جنی لی (با بازی جسیکا رین) تمرکز دارد، پرستاری که در یک بیمارستان خصوصی در محله محروم شرق لندن استخدام می‌شود. اما آن بیمارستان در واقع خانه ناناتوس، صومعه‌ای است که به زنان شرق لندن کمک می‌کند تا نوزادان خود را به دنیا بیاورند و از آن‌ها مراقبت کنند. جنی از خانواده‌ای مرفه است و در ابتدا از بیماران جدیدش که با شپش و ساس و زخم‌های سیفلیس در چند اتاق با ۲۴ بچه زندگی می‌کنند، وحشت می‌کند. اما با راهنمایی ملایم زنان دیگر در خانه ناناتوس، به خصوص خواهر جولیان (با بازی جنی اگاتر) که آرام و در عین حال شوخ‌طبع است، جنی به تدریج خود را پیدا می‌کند و عاشق زندگی در خانه ناناتوس و کمک به زنانی می‌شود که به شدت به کمک او نیاز دارند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع بحث کنند که چرا هیچ مجموعه تلویزیونی با تمرکز بر زایمان به عنوان یک تخصص پزشکی وجود ندارد، علی‌رغم تعداد زیادی از برنامه‌های پزشکی. آیا یک محیط بیمارستانی مانند اتاق اورژانس یا یک بیمارستان بزرگ، جذابیت یا درام بیشتری دارد؟ آیا نمایش زایمان، که به طور ذاتی شامل برهنه شدن و صمیمیت شدید است، برای نمایش در تلویزیون نامناسب است؟
• آیا زایمان‌های تلویزیونی دیگری را هم دیده‌اید؟ آیا زایمان‌ها در سریال «Call the Midwife» با آن‌ها متفاوت است؟ آیا کلیشه‌های رایج در زایمان‌های تلویزیونی، مثل زایمان در آسانسور، در این سریال اتفاق می‌افتد؟
• چگونه سازندگان سریال «Call the Midwife» نشان می‌دهند که پرستاران در این سریال از بیمارانی که معالجه می‌کنند ثروتمندتر هستند؟ آیا لباس متفاوتی می‌پوشند؟ آیا به شیوه‌ای متفاوت صحبت می‌کنند؟ آیا اشیای متفاوتی در اتاق‌هایشان دارند؟

والدین باید بدانند که سریال «Call the Midwife» شامل صحنه‌های متعددی از زنان باردار با شکم‌های بزرگ نمایان به همراه سینه‌ها و لگن‌هایی است که با لباس یا ملحفه پوشانده شده‌اند. گاهی اوقات این زنان در حال زایمان هستند و به دلیل درد نفس نفس می‌زنند یا فریاد می‌کشند. بیننده شاهد صحنه‌های متعددی از تولد نوزادان از مادر است، اگرچه بدن مادر با زاویه دوربین پوشانده شده است. مقداری خون و صحنه‌های دلخراش وجود دارد، مانند زمانی که یکی از مادران بعد از زایمان خونریزی شدید دارد و خون را بر روی دست یک پرستار می‌بینیم. همچنین صحنه‌هایی از نوزاد مرده به دنیا آمده وجود دارد، و مفاهیمی مانند فحشا، زنای با محارم، تجاوز و زنا به صراحت مورد بحث قرار می‌گیرند. انتظار می‌رود که الفاظ خفیف و زبانی خشن مانند «احمق» یا «فاحشه» شنیده شود. یکی از شخصیت‌های اصلی می‌میرد، و نوزادان و مادران اغلب در معرض خطر مرگ قرار دارند. نوجوانانی که این سریال را تماشا می‌کنند ممکن است درک عمیق‌تری از سختی‌هایی که مادران و ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی برای به دنیا آوردن آنها متحمل شده‌اند، به دست آورند، و ممکن است همدردی بیشتری با مادران و مادربزرگ‌ها داشته باشند.

علاقه‌مندان به شکوه بریتانیایی دانتون ابی و سبک قدیمی مد من، از تماشای تصاویر سریال پرستاران به وجد خواهند آمد. لباس‌های پنبه‌ای دهه ۵۰! صندلی‌های قدیمی! عباهای راهبه‌ها و کلاه‌های پرستاری! اما خیلی زود، این زرق و برق‌ها دیگر حواس مخاطب را از موضوع اصلی پرت نمی‌کنند، که همانا زنان و رنج‌هایی است که برای به دنیا آوردن کودکان متحمل می‌شوند. عجیب است که در حالی که نمایش‌های سینمایی زیادی از نبردهای مردان وجود دارد، نمایش‌های بسیار کمی از این نبرد بی‌زمان و جهانی وجود دارد که فقط زنان با آن مواجه می‌شوند: زایمان.و به همین ترتیب، همانطور که جنی لی در اولین قسمت سریال «فراخوان مامایی» تایید می‌کند، بیننده خیلی زود شروع به دیدن مادران فحش‌دهنده، عرق‌ریزان و سیگاری محله شرقی لندن روی پرده به عنوان قهرمانان می‌کند، کسانی که با وجود بارداری، بیماری و مرگ به زندگی ادامه می‌دهند. آن‌ها به همسرانشان خیانت می‌کنند، زخم‌های سیفلیس را نادیده می‌گیرند، بچه‌هایشان را کتک می‌زنند، یا اجازه می‌دهند روی کف سالن انتظار صومعه ادرار کنند. یا در شب، نوزادان نارس و شکننده‌شان را قطره قطره تغذیه می‌کنند و با دختران بزرگسالشان گریه می‌کنند در حالی که در درد زایمان فریاد می‌کشند. پرستاران و خواهران خانه نوناتوس بر همه این‌ها نظارت می‌کنند و هر جا بتوانند کمک می‌رسانند. ونیزا ردگریو به عنوان صدای جنی لی مسن‌تر می‌گوید: «مامایی، مایه زندگی است. هر کودکی در عشق یا هوس مفهومی می‌شود و درد زایمان را تجربه می‌کند و پس از آن شادی یا تراژدی و رنج به دنبال دارد. هر زایمان با حضور مامایی انجام می‌شود. او در وسط ماجراست. همه چیز را می‌بیند.» و در سریال «فراخوان مامایی» ما هم همین را می‌بینیم.