دایره

در دایره، می هلند (با بازی اما واتسون) در یک شغل موقت خسته کننده کار می‌کند، بنابراین وقتی دوستش آنی (با بازی کارن گیلن) برای او مصاحبه‌ای در شرکت اینترنتی بزرگ دایره ترتیب می‌دهد، مشتاقانه قبول می‌کند. در ابتدا، می شغل جدیدش را لذت‌بخش می‌یابد، اما فشار همسالان افزایش می‌یابد -- واضح است که از او انتظار می‌رود در شبکه اجتماعی شرکت حضور بیشتری داشته باشد. بعد از یک تصادف قایق‌رانی، می متوجه می‌شود که نگه داشتن اسرار ایمن نیست، بنابراین موافقت می‌کند که کاملا شفاف باشد، دوربینی به خود وصل می‌کند و هر جنبه از زندگی‌اش را آنلاین پخش می‌کند. او بسیار محبوب می‌شود و در شرکت پیشرفت می‌کند. اما دوستی با یکی از بنیانگذاران شرکت، تای (با بازی جان بویگا)، منجر به درک این موضوع می‌شود که مدیران ارشد مهربان و جذاب شرکت (با بازی تام هنکس و پتن اسوالت) آنطور که به نظر می‌رسند نیستند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره خشونت در فیلم دایره صحبت کنند. چطور دستگاه‌ها در فیلم به تهدید تبدیل می‌شوند؟ آیا این اتفاقی است که در زندگی واقعی رخ می‌دهد؟
• فیلم در مورد حریم خصوصی چه می‌گوید؟ آیا دلیلی قانع‌کننده برای قربانی کردن حریم خصوصی وجود دارد؟ در مورد زمانی که کودکان درگیر هستند چه؟
• آیا تمایل دارید در شرکتی مثل The Circle کار کنید؟ چرا یا چرا نه؟ آیا فکر می‌کنید این شرکت الگوبرداری از کسب‌وکارهای واقعی دارد؟ چرا یا چرا نه؟
• آیا دوست دارید زندگی‌تان به صورت آنلاین پخش شود؟ چرا فکر می‌کنید کسی ممکن است چنین انتخابی داشته باشد؟
• آنی به نظر می‌رسد که قرص‌هایی را برای بیدار ماندن در محل کار مصرف می‌کند. آیا انتخاب او عواقبی دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم دایره (بر اساس رمان 2013 دیو اگرس) یک تریلر در مورد یک شرکت فناوری بزرگ است. با بازی تام هنکس و اما واتسون، این فیلم به مسائل به‌موقع مربوط به حریم خصوصی و مسئولیت‌پذیری می‌پردازد. تصادف اتومبیل و مرگ خارج از صحنه وجود دارد، همچنین تهدیدها و شخصیت‌هایی در خطر. یک عمل جنسی غیر گرافیکی بین والدین شخصیت اصلی نشان داده می‌شود؛ زن بر مرد در تختخواب سوار می‌شود. زبان به‌طور منصفانه قوی است، با استفاده از «ف--ک» و چندین بار استفاده از «س--ت». چندین صحنه نوشیدن اجتماعی را نشان می‌دهد و یک شخصیت از استفاده از قرص‌ها برای کمک به بیدار ماندن صحبت می‌کند. با وجود موضوعات مرتبط، فیلم واقعاً ضعیف است. برای آگاهی از فیلم‌های بیشتر مانند این، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم مهیج عصر اطلاعات تلاش می‌کند تا موضوعات مهمی مانند حریم خصوصی و مسئولیت‌پذیری را مورد توجه قرار دهد، اما ارائه آن به‌قدری مبهم و مصنوعی است که انگار از یک کامپیوتر تحت تأثیر داروی پروزاک بیرون آمده است. دایره (نام فیلم) به‌خوبی شروع می‌شود، مانند یک نسخه به‌روزشده از فیلم ضد انحصار (۲۰۰۱)، با شخصیت‌های جذاب و یک محیط هیجان‌انگیز. اما بعد از آن، مِی (نام شخصیت) به‌طور عجیبی مسیر خود را تغییر می‌دهد. نه تنها همدلی با او دشوار است، بلکه وقتی تصمیمش را به‌طور لفظی توجیه می‌کند، سخنانش مصنوعی و توخالی به نظر می‌رسند. در واقع، همه شخصیت‌هایی که (به‌طور طنزآمیزی) از فقدان کامل حریم خصوصی دفاع می‌کنند، غیرواقعی به نظر می‌رسند. (آیا این هدف فیلم است؟ اگر چنین است، واضح نیست.)با توجه به مهارتی که جیمز پونسولدت به عنوان نویسنده و کارگردان در سه اثر قبلی و فوق‌العاده‌اش (مست، اکنون شگفت‌انگیز و پایان تور) به نمایش گذاشته، این فیلم بسیار ناامیدکننده است. هر سه اثر قبلی او با عیوب انسانی به‌شدت و به‌طور تاثیرگذاری سر و کار داشتند. حالا هر نوع لمس انسانی که او می‌توانست به این اثر بیاورد از دست رفته و به نظر می‌رسد او هیچ کنترلی بر نحوه ساخت یک تریلر پارانوئیدی با چالش‌های غیرانسانی ندارد. با توجه به اینکه دیو اگرس فیلم‌نامه را بر اساس کتاب خودش نوشته و بازیگران فیلم، از جمله بیل پاکستون فقید و حضور موسیقیایی بک، قابل سرزنش نیستند، این موضوع گیج‌کننده است. اشتباه فیلم دایره در کجا رخ داده، فعلاً یک راز است.