افسانه بگر ونس

در فیلم «افسانه باگر ونس»، پسری طلایی، جوان، زیبا و قهرمان گلف، دل آدِل (شارلیز ترون)، زیباترین دختر تازه وارد به جامعه‌ی جورجیا را می‌رباید. رَنولف جوناه (مت دیمون) ریشه‌ای عمیق در ساوانا دارد، به گونه‌ای که گویی نامش با لهجه‌ی جنوبی تلفظ می‌شود. سپس او برای جنگیدن در جنگ جهانی اول به جبهه می‌رود و به خانه بازمی‌گردد، اما "مضطرب، شکست‌خورده و ناتوان از رویارویی با استقبال قهرمانانه‌ای" که در انتظارش است. او با آدل صحبت نمی‌کند، هیچ‌یک از دوستان قدیمی‌اش را نمی‌بیند و برای بیش از ۱۰ سال گلف بازی نمی‌کند. سپس آدل به کمک او نیاز دارد تا در یک مسابقه‌ی نمایشی مقابل دو گلف‌باز برتر جهان بازی کند و از ورشکستگی نجات یابد. یک غریبه‌ی مرموز به نام باگر ونس (ویل اسمیت) ظاهر می‌شود تا به جوناه راهنمایی‌هایی بدهد که نیاز دارد تا دوباره به بازی برگردد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تفاوت‌های واکنش شخصیت‌ها وقتی اوضاع بد می‌شود، با هم صحبت کنند. بچه‌های بزرگ‌تر ممکن است بخواهند در مورد نژادپرستی احتمالی صحبت کنند که در انتساب نوعی "تفاوت جادویی" به تنها شخصیت سیاه‌پوست وجود دارد. خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد این صحبت کنند که این فیلم چگونه اهمیت صداقت و درستکاری را نشان می‌دهد و اینکه چگونه "حرکت اصیل" خود را پیدا می‌کنیم، آنهایی که دست‌هایمان قبل از ذهنمان آن را می‌شناسند.

والدین باید بدانند که این فیلم حاوی صحنه‌ای کوتاه اما خشن از نبرد، الفاظ ملایم، اشاره‌های جنسی کوتاه و موقعیت‌های جنسی غیرصریح است. زنی پیشنهاد معامله رابطه جنسی در ازای دریافت خدمتی را به مردی می‌دهد. اگرچه واضح است که او عاشق مرد است، اما این کار را انجام نمی‌دهد و حتی شاید به همین دلیل. مردی (در خارج از تصویر) خودکشی می‌کند. جوناه برای فراموش کردن تجربه‌ها و دردهایش به الکل روی می‌آورد.

لذت بردن از این فیلم به میزان پذیرش شما از داستان‌هایی با مبالغه‌های بزرگ و تمثیل‌ها و حتی مضامین حماسی بستگی دارد. برخی ممکن است آن را ساده‌لوحانه و کلیشه‌ای بدانند. آنها رابطه باگر ونس با جوناه را شبیه به مربیگری یودا برای لوک اسکای‌واکر خواهند دید. ونس به جوناه چیزهایی می‌گوید که یا آن را از دیدگاه شما حکیمانه یا کلیشه‌ای و تکراری می‌یابید. اما دیگران، به ویژه کسانی که مدتی را در جنوب گذرانده‌اند، آن را بسیار نزدیک به واقعیت اتفاقاتی که در آن منطقه، به ویژه در زمین گلف رخ می‌دهد، خواهند یافت. آنها از چمن‌های آفتابی و دیدن مردی که ضربه‌ای را پیدا می‌کند که صدای رعد ایجاد می‌کند، زمانی که توپ را می‌زند، لذت خواهند برد.این فیلم شباهت‌های زیادی با فیلم "رودخانه از میان آن جریان دارد" دارد. مانند آن فیلم، این داستان با یادآوری دوران جوانی توسط پیرمردی آغاز می‌شود که ورزش و محیط اطرافش را به یاد می‌آورد، و گلف، مانند ماهی‌گیری با مگس، به عنوان استعاره‌ای برای تعامل انسان با طبیعت، سرنوشت و حتی عشق به کار رفته است. اما فیلم "رودخانه از میان آن جریان دارد" پیچیده‌تر بود و با ابهامات راحت‌تر بود. پیام آن این بود که شخص می‌تواند بدون درک کامل، به طور کامل عشق بورزد. این فیلم، با سفر سنتی رستگاری خود، به اندازه آن فیلم حکیمانه یا تاثیرگذار نیست. اما داستان خوبی است که با عشق روایت می‌شود و تماشای آن لذت‌بخش است.