پیامد

در پی این حادثه، مدیر ساختمانی به نام رومن (آرنولد شوارتزنگر) مشتاقانه خود را برای استقبال از همسر و دختر باردارش در فرودگاه آماده می‌کند. اما با وحشت تمام، متوجه می‌شود که آن‌ها در یک سانحه هوایی جان باخته‌اند. در همین حال، کنترلر ترافیک هوایی به نام جیک (اسکات مک‌نیری) در حال کار بوده و با خطوط تلفن قطع‌شده مواجه می‌شود و فرصت نجات نه یک، بلکه دو پرواز را از دست می‌دهد. در روزهای بعد، رومن برای خانواده‌اش سوگواری می‌کند، و جیک احساس گناه و درد شدیدی در مورد این حادثه تجربه می‌کند. یک سال بعد، رومن در مراسم یادبودی برای قربانیان سانحه شرکت می‌کند، و جیک به ایالت دیگری نقل مکان کرده و هویت جدیدی به دست آورده است. رومن با کمک یک خبرنگار، آدرس جیک را پیدا می‌کند و تصمیم می‌گیرد او را ببیند. او فقط می‌خواهد عذرخواهی بشنود، اما با این درد عمیق، هر اتفاقی ممکن است بیفتد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم پس‌لرزه صحبت کنند. چه چیزهایی نشان داده شده و چه چیزهایی نشان داده نشده است؟ آیا چیزی را غیرضروری می‌دانید؟ تاثیر رسانه‌های خشونت‌آمیز بر کودکان چیست؟
• آیا روش‌های «درست» و «غلط» برای تجربه اندوه، غم و گناه توسط شخصیت‌ها وجود دارد؟ اگر این‌طور است، چه چیزی آن‌ها را در این دسته‌بندی‌ها قرار می‌دهد؟
• چه رابطه ای بین جیک و داروهای تجویزی او وجود دارد؟ آیا اقدامات او عواقبی به دنبال دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• رومن وقتی به آن مرد دیگر می‌گوید که در نهایت دلیلی برای بلند شدن از تخت پیدا می‌کند، منظورش چیست؟

درام پس‌زمینه بر اساس داستانی واقعی در مورد سقوط وحشتناک یک هواپیما ساخته شده است. این فیلم تاثیرات این حادثه را بر مردی که خانواده‌اش را از دست داده و همچنین بر کنترل‌کننده ترافیک هوایی که احتمالا مقصر بوده است، بررسی می‌کند. خشونت در این فیلم مداوم نیست اما بسیار شدید است؛ صحنه‌هایی از چاقو زدن، خون فواره‌ای، و برکه‌ای از خون وجود دارد، به علاوه تصاویری از محل سقوط هواپیما و اجساد. اسلحه و چاقو نیز نشان داده می‌شود. در دیالوگ‌ها یک بار از کلمه فحش و یک بار از کلمه لعنتی استفاده شده است. یک زوج متاهل رابطه جنسی، بوسیدن و در آغوش گرفتن دارند، اما برهنگی تصویری وجود ندارد؛ در صحنه‌ای، کف پای عریان آرنولد شوارتزنگر در حمام نشان داده می‌شود. یکی از شخصیت‌ها قرص‌های تجویزی مصرف می‌کند تا با افسردگی خود مقابله کند و به نظر می‌رسد به آن‌ها وابسته است؛ او سعی در مصرف بیش از حد قرص‌ها دارد اما استفراغ می‌کند. همچنین صحنه‌هایی از نوشیدن الکل وجود دارد. در حالی که بازی‌های بازیگران قوی است، به طور کلی فیلم بیشتر دستکاری‌کننده به نظر می‌رسد تا همدلانه. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

آرنولد شوارتزنگر و مک‌نیری در این درام تیره و غم‌انگیز، بازی‌های قدرتمندی ارائه می‌دهند، اما فیلم‌سازی اغلب آن‌ها را تضعیف می‌کند و به جای کاوش عمیق‌تر و معنوی‌تر، از راه‌های میان‌بر استفاده می‌کند. فیلم پس‌لرزه که از یک داستان واقعی الهام گرفته است، با شروع شاد و پرانرژی آغاز می‌شود که به طور اساسی تضمین‌کننده و کم‌ارزش‌کننده تراژدی آینده است. مقدمه‌چینی بعدی برای جیک به همان اندازه نامناسب است؛ ۲۰ دقیقه اول به طور کلی نشان می‌دهد که کارگردان الیوت لستر درک کمی از رفتار انسان دارد.فیلم بیشتر دستکاری‌کننده به نظر می‌رسد تا همدلانه، با موسیقی‌ای که تقریباً مدام در حال نواختن و ناله کردن است و لمس‌های عجیبی مثل یک کمد لباس شلوغ و عجیب برای آرنولد شوارتزنگر. (در غم و اندوهش، او یک ژاکت زشت با چیزی که به نظر می‌رسد غاز باشد، می‌پوشد.) صحنه‌ها یکی پس از دیگری از بازیگرانی تشکیل شده‌اند که سعی در انتقال رنج درونی خود دارند، در حالی که کارگردان قادر به انجام کاری جز ماندن در سطح نیست. البته، برای بیشتر ما دشوار است که تراژدی به این بزرگی را درک کنیم، اما فیلم «پیامد» هم به نظر نمی‌رسد که بتواند با آن کنار بیاید، بنابراین هدفش چیست؟