«آخرین باری که پدرت را دیدی کی بود؟»

«چگونه می‌توان مردی را دوست داشت که در مقابل فروتنی تو، پرمدعا است و در برابر صداقت تو، مکار؟ و اگر آن مرد پدر تو بود که دقیقاً می‌دانست چه زمانی تو را بخنداند و تو را به کشف جهان وادار کند، اما در عین حال قلب تو را هم می‌شکست؟ و اگر بعد مجبور باشی مرگ تدریجی او را تماشا کنی در حالی که با بخشش دست و پنجه نرم می‌کنی؟ این سوالات در مرکز فیلم "وقتی پدرت را برای آخرین بار دیدی" قرار دارند، درام بر اساس خاطرات شاعر بلیک موریسون. این فیلم در قالب فلش‌بک‌های متعدد، بین سه دوره زمانی متمایز در زندگی بلیک در گردش است: به عنوان پسری جوان (برادلی جانسون) که از روابط پدرش آرتور (جیم برودبنت) با یک دوست خانوادگی سردرگم است، به عنوان نوجوانی (متیو بیرد) که در حالی که تلاش می‌کند دوران بلوغ را پشت سر بگذارد، از پنهان کردن اسرار ناراضی است، و به عنوان مردی بالغ (کالین فرث) که باید با این واقعیت کنار بیاید که آرتور نمی‌تواند گذشته را جبران کند و زمان آن است که خداحافظی کند.»

• «خانواده‌ها می‌توانند در مورد روابط پیچیده پدر و پسر صحبت کنند. آیا هیچ‌یک از صحنه‌های فیلم برای شما آشنا بود؟ روابط در دوران بلوغ و پس از آن چگونه تغییر می‌کند؟ به نظر بچه‌ها، نقش مادر در رابطه بین پدر و پسر چیست؟ آیا فیلم به‌خوبی تنش‌ها را نشان داد یا موقعیت‌های نمایش داده‌شده مخصوص فیلم بود؟»

«والدین باید بدانند که این فیلم، یک اثر بسیار بالغانه است که روابط پیچیده پدر و پسری را به تصویر می‌کشد و جنبه‌های خوب، بد و زشت این رابطه را بررسی می‌کند. این موضوع شامل خیانت و در برخی موارد، بی‌رحمی عاطفی می‌شود. در برخی صحنه‌ها، پسر در دوران نوجوانی نشان داده می‌شود، همراه با احساسات پرشور و شور نوجوانی. اگرچه صحنه‌های برهنه صریح وجود ندارد، اما علاقه رو به رشد او به جنس مخالف مورد کاوش قرار می‌گیرد (صحنه خودارضایی وجود دارد). او همچنین در یک صحنه، غم‌هایش را با نوشیدن مشروبات الکلی تسکین می‌دهد، و همچنین برخی الفاظ نامناسب نیز در فیلم وجود دارد. اگر پسر شما در حال گذراندن دوره‌ای دشوار با پدرش است، بهتر است قبل از تماشای فیلم، آن را ببینید تا بتوانید برخی از احساسات پیچیده‌ای را که فیلم قطعاً برمی‌انگیزد، درک و تحلیل کنید. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی "شب فیلم خانوادگی" ثبت‌نام کنید.»

«آنند تاکر، کارگردان، با ظرافت و مهارتی قابل توجه، این فیلم را به تصویر می‌کشد و با سهولت بین سه دوره زمانی جابجا می‌شود و از افتادن به دام شوت‌های ارزان برای جلب همدردی اجتناب می‌کند. (چه نادری!) نتیجه، درام شیرین، صادق و عمیقاً تاثیرگذاری است.»این فیلم همچنین از نظر بازیگری بسیار خوب است. بلیک نوجوان، با بازی بی‌نقص برد، فیلم را در اختیار دارد؛ هر حرکت او حسرت و رنج را به همراه مقداری بی‌اعتنایی نوجوانانه منتقل می‌کند. تماشای او در نقش بلیک بزرگسال (فیرث به همان اندازه آرام و تأثیرگذار است) قدرت بیشتری به کل داستان می‌دهد. و در نقش آرتور، برودبنت بازی درخشانی ارائه می‌دهد. او نه هیولاست و نه فرشته‌ای؛ او به‌شدت انسانی است. صحنه‌ای که او به پسرش رانندگی یاد می‌دهد، به زیبایی لحظه‌ای را منتقل می‌کند که بسیار فراتر از یک آموزش ساده است.