Looper

در سال ۲۰۴۴، جو (جوزف گوردون-لوویت) یک قاتل به نام «لوپر» است. هر زمان که گانگسترها از ۳۰ سال آینده بخواهند از شر کسی خلاص شوند، قربانیان را به عقب در زمان می‌فرستند، جایی که لوپرها به سرعت آنها را از بین می‌برند و هیچ ردی از آنها باقی نمی‌ماند. یک روز جو ناگهان با ماموریت کشتن خودِ بزرگسالش (بروس ویلیس) مواجه می‌شود، که متاسفانه فرار می‌کند. جو متوجه می‌شود که جوِ بزرگ می‌خواهد سه بچه را بکشد، یکی از آنها در آینده به یک گانگستر خشن تبدیل می‌شود. جو در دردسر با روسای خود، در مزرعه‌ای پنهان می‌شود، خانه‌ی یکی از سه بچه، سید (پیرس گانان). او تصمیم می‌گیرد با مادر سید، سارا (امیلی بلانت) در آنجا منتظر رویارویی اجتناب‌ناپذیر با خودش بماند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت اسلحه در فیلم صحبت کنند. چرا شخصیت‌ها در این فیلم به اسلحه علاقه دارند؟ آیا تمام اسلحه‌ها و تیراندازی‌ها به پیشبرد داستان کمک می‌کنند؟
• اگر با خودِ آینده‌ات ملاقات می‌کردی، چه سؤالی می‌پرسیدی؟
• در چه زمانی جو یاد می‌گیرد کمتر خودخواه باشد؟ چه چیزی باعث شد نظرش را عوض کند؟

والدین باید بدانند که فیلم Looper یک فیلم علمی تخیلی و سفر در زمان و اکشن است که محتوای بزرگسالانه دارد اما به شیوه‌ای هوشمندانه و حساسانه پرداخته شده است و برای نوجوانان بزرگ‌تر مناسب است. خشونت بیشتر از نوع علمی تخیلی و فانتزی است، با اسلحه‌های فراوان و شخصیت‌هایی که در برخی صحنه‌ها مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرند (با کمی خونریزی). هشدار احتمالی اسپویل: کودکی در خارج از صحنه فیلم مورد اصابت گلوله قرار می‌گیرد و کشته می‌شود. شخصیت اصلی پیشنهاد رابطه جنسی با دو زن را می‌دهد؛ یکی از زنان بدون پوشش بالاتنه نشان داده می‌شود و همچنین صحنه‌های بوسیدن و دست‌درازی وجود دارد. زبان فیلم قوی است اما به ندرت استفاده می‌شود و شامل کلمات فحش و ناسزا است. مواد مخدر یکی از موضوعات فیلم است؛ شخصیت اصلی به مواد مخدر ساختگی معتاد است، اما اعتیاد او بدتر می‌شود و در حال گذراندن دوره ترک دردناک نشان داده می‌شود. شخصیت‌ها یاد می‌گیرند کمتر خودخواه باشند و یک شخصیت زن قوی در فیلم حضور دارد. برای اطلاع از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

نویسنده/کارگردان ریان جانسون به وعده‌ی فیلم اول فوق‌العاده‌اش، بریک، با این فیلم هوشمندانه‌ی سومش عمل می‌کند. لوپر تعادلی غیرمعمول از هوش و هیجان، به‌علاوه‌ی طراحی بصری و گفت‌وگوهای تند دارد. آنقدر پیچیده است که طرفداران علمی-تخیلی می‌توانند در تماشاهای مکرر، عمیق‌تر در آن فرو روند، اما آنقدر مهیج است که تماشاگران معمولی می‌توانند همه‌اش را در یک تماشا بگیرند.شاید بزرگترین ضعف این باشد که بازیگران گوردون-لویت و ویلیس خیلی شبیه به هم نیستند و گریم گوردون-لویت هم خیلی کمک نمی‌کند. اما بازی او استثنایی است و در نهایت دو بازیگر به شخصیت‌هایشان شباهت پیدا می‌کنند، حتی اگر شبیه به آن‌ها نباشند. جانسون همچنین چند جزئیات کوچک از وسترن را اضافه کرده، از جمله یک شخصیت منفی بی‌فایده شبیه به کابوی و استفاده شگفت‌انگیز از فضاهای باز، سکوت و سکون—و همچنین ادای احترامی به شین. شخصیت‌ها تاریک هستند، اما هر کدام سفرهای پرمعنایی را طی می‌کنند. این نوع فیلم‌هایی است که هالیوود به اندازه کافی از آن‌ها نمی‌سازد.