ویوا لاوللین

Viva Laughlin، یک درام موسیقی در مورد مردی در مورد مردی است که در یک زمان سعی در رسیدن به تراشه رویای آمریکایی - و یک لحن است. ریپلی هولدن (لوید اوون) در یک پارک تریلر بزرگ شد و اکنون صاحب زنجیره ای از فروشگاه های راحتی موفق است. سرمایه گذاری بزرگ بعدی او؟ افتتاح Viva، یک هتل/کازینو Posh در لاوللین، نوادا، 129 مایلی جنوب لاس وگاس. اما افتتاح یک کازینو آسان نیست، به خصوص وقتی که پول کوتاه می شود. ترس از از دست دادن رویای خود و عدم توانایی در حمایت از همسرش، ناتالی (مادچن آمیک) و دو کودک نوجوانش، هولدن سعی می کند با چرخیدن و برخورد با برخی از بازیکنان لاس وگاس، از جمله صاحب کازینو براق، نیکی فونتانا، پول نقد را به دست آورد. جکمن) و ماركوس، مشكوك و شركن و سایه بان او (DB Woodside). زندگی هولدن هنگامی پیچیده تر می شود که بانی باکستر (ملانیا گریفیت) که به طرز شیطانی تحت نظارت قرار گرفته است، او را به قتل همسر خود متهم می کند، و ناتالی پس از آن به دنبال کارآگاه پلیس پیتر کارلایل (اریک وینتر) است.

• خانواده ها می توانند در مورد نحوه نمایش قمار صحبت کنند. آیا این سرگرم کننده بی گناه است یا چیز جدی تر؟ آیا فکر می کنید برنامه های تلویزیونی و فیلم ها قمار و مشاغل وابسته به آن را زرق و برق می کنند؟ آیا فکر می کنید در زندگی واقعی کم و بیش پر زرق و برق (یا فاسد) است؟ خانواده ها همچنین می توانند در مورد نمایش ها - مانند این - که از ژانرها/سبک های معمولی دور می شوند، بحث کنند. آیا درام های تلویزیونی و موزیکال ها به خوبی مخلوط می شوند؟ به نظر می رسد چه نوع کارها کار می کنند و در تلویزیون کار نمی کنند؟ چرا؟

والدین باید بدانند که این درام موسیقی متوسط-که حول یک مرد سریع صحبت می کند که با باز کردن یک کازینو سعی در دستیابی به رویای آمریکایی دارد-دارای یک کار جنسی قوی است. به دلیل تنظیم کازینو، ثروت مادی غالباً در معرض نمایش است، و همچنین رفتاری که معمولاً با زندگی شبانه لاس وگاس از جمله قمار، نوشیدن و سیگار کشیدن همراه است. حتی اگر شخصیت اصلی یک شوهر و پدر خوب باشد، کار او او را به برخی از افراد شبیه گانگستر متصل می کند، و خشونت ناشی از جرم وجود دارد، اگرچه این گرافیکی نیست.

در حالی که نمایش دقیقاً کسل کننده نیست، اما به خصوص سرگرم کننده نیست. این ترکیبی پیچیده از خطوط طرح نازک است که به طرز حیرت انگیزی با شخصیت های بی پرده که ناگهان رقصیدن و آواز خواندن آهنگ های محبوب را پشت سر می گذارند، در هم می آمیزند. این اجراهای ناخوشایند (و تا حدودی ذرت) واقعاً داستان را تقویت نمی کنند و یا زرق و برق و براقیت اعداد سنتی وگاس را فراهم می کنند (که حداقل آنها را در متن قرار می دهد). در واقع، آنها به نظر می رسد آنقدر خارج از مکان هستند که در واقع شما را تعجب می کنند که آیا این سریال یک کمدی است یا خیر.در پایان، Viva Laughlin نمونه ای ناگوار از چگونگی مخلوط کردن درام های تلویزیونی با تئاتر موسیقی همیشه قمار خوبی نیست.