شجاع

در آغاز فیلم "شجاع"، اریکا بین، مجری رادیو، و نامزد کاملش دیوید (با بازی ناوین اندروز از سریال گمشده) به دست گروهی از بچه‌گانگسترهای کلیشه‌ای به شدت کتک خورده‌اند. وقتی اریکا از کما بیرون می‌آید، متوجه می‌شود که دیوید مرده است و ترس سراسر وجودش را فراگرفته. او به طور غیرقانونی یک اسلحه می‌خرد و حتی قبل از اینکه زمان کافی برای تمرین تیراندازی داشته باشد، در تیراندازی یک فروشگاه مواد غذایی گرفتار می‌شود. او در کسری از ثانیه تصمیم می‌گیرد و قبل از اینکه قاتل بتواند او را بکشد، تیراندازی می‌کند. اینجا جایی است که "شجاع" کمی عجیب می‌شود. جایی که اریکا قبلاً در برنامه رادیویی خود درباره تنوع و شگفتی‌های نیویورک شعر می‌سرود، اکنون از تهدیدی که همه جا می‌بیند شکایت می‌کند. "ترسناک است که از جایی که قبلاً دوستش داشتید بترسید... همیشه فکر می‌کردم که ترس متعلق به دیگران است، مردم ضعیف‌تر. اما وقتی به سراغ شما می‌آید، می‌دانید که همیشه وجود داشته است." کل شهر آینه‌ای از دیدگاه اریکا می‌شود. هرجا که قدم می‌زند، یک پانک، یک قواد، یک دزد یا یک منحرف دیگر در کمین است. هرچه بیشتر به آدم‌های بد شلیک می‌کند - همه مرد هستند و همه کلیشه‌ای - خودمحورتر و پرخاشگرتر می‌شود. اریکا حمایت‌هایی دارد، مسخره‌ترین آن از طرف زنی همسایه است که تقریباً خشونت او را تایید می‌کند و آزاردهنده‌ترین آن از طرف پلیسی است که به دنبال اوست. مرسر (ترنس هاوارد) محتاط و درستکار هنوز در حال سوگواری برای طلاق اخیرش است و یک مدیر اجرایی سفیدپوست قاتل که مواد مخدر و اسلحه قاچاق می‌کند را تعقیب می‌کند و اکنون سرپرستی دخترخوانده‌ای را بر عهده دارد که "چیزی می‌داند." مرسر درد خود را با اریکا در میان می‌گذارد، او نیز تقریباً گناه خود را اعتراف می‌کند و آنها دوستی آزاردهنده‌ای بر اساس دروغ و توافق برای دروغ گفتن برقرار می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند درباره مفهوم انتقام که فیلم بر آن متمرکز است، صحبت کنند. آیا "بازگشت" به کسی که به شما آسیب رسانده، باعث بهتر شدن احساساتتان می‌شود؟ آیا انتقام‌جویی خشن می‌تواند توجیه‌پذیر باشد؟ والدین می‌توانند با فرزندان خود درباره تفاوت بین زندگی واقعی و دنیای خیال صحبت کنند، حتی اگر نوجوان باشند. اشاره کنید که عواقب وجود دارد، حتی اگر باعث شود احساس بی‌روح و کسل‌کننده به شما دست دهد. ارزش دارد که به یاد داشته باشیم فیلم‌های خشن باعث تحریک بخش‌هایی از مغز می‌شوند. همچنین تلاش‌های اریکا برای "پاکسازی" خیابان‌های شهر چگونه با انتظارات جنسیتی مقابله می‌کند؟ چرا این‌قدر افراد زیادی فکر می‌کنند که قاتل یک مرد است؟

والدین باید بدانند که این درام انتقام‌جویانه تاریک و بالغ از خشونت وحشیانه و تصاویر ذهنی برای القای احساسات شدید استفاده می‌کند. در چند دقیقه اول، یک زوج جوان به شدت توسط یک گروه مورد حمله قرار می‌گیرند، در صحنه‌ای که ضربات و لگدهای محکم، خون و جیغ به تصویر کشیده می‌شود. خشونت‌های بعدی شامل تیراندازی، چاقو زدن، کتک زدن، تصادف ماشین و پرتاب یک بدن از طبقه بالا پارکینگ (بیننده پرتاب را نمی‌بیند، اما بدن را می‌بیند) است. صحنه‌های بیمارستان نمای نزدیک بدن‌ها و صورت‌های خونین را نشان می‌دهند. برخی صحنه‌های عاشقانه و یک صحنه جنسی (که با حمله خشونت‌آمیز تدوین شده است) وجود دارد که سینه‌های برهنه/نوک پستان را نشان می‌دهد. زبان فیلم تند و تیز است و چندین بار از کلمه "فحش" استفاده می‌شود.

این فیلم عنوان و داستانی جسورانه دارد؛ بهترین چیز و شاید تنها چیز خوب درباره فیلم "شجاع" بازی جودی فاستر است. او با مهارت شخصیت پیچیده و مصممی دیگر را خلق می‌کند که تلاش می‌کند تا دنیای آشفته اطرافش را درک کند. فاستر در نقش اریکا بین، گاهی مصمم و گاهی ترسیده، بی‌قرار و سردرگم است. اما اگر این ویژگی‌ها در کارهای اخیر فاستر (اتاق وحشت، برنامه پرواز) تکراری شده‌اند، اریکا همچنین یادآور یکی از اولین و تاثیرگذارترین نقش‌های فاستر است: آیریس استینسما در فیلم راننده تاکسی. در نگاه اول، ارتباط بین این دو شخصیت در میان سال‌ها و فیلم‌های مختلف، شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد. اما اریکا با موهای کوتاه و تی‌شرتی الگو دار، کوچکی جثه‌اش تاکیدی بر قدرت اوست. برای لحظه‌ای کوتاه، وقتی شانه‌هایش اندکی خم می‌شود و نگاهش می‌چرخد، او می‌تواند آیریس باشد که با نگرانی به تراویس بیکل، نجات‌دهنده ترسناکش، نگاه می‌کند. اما در فیلم "شجاع"، او کاملا تنها است.این فیلم به دلیل شخصیت‌پردازی از زنی که در پی انتقام است، توجه‌ها را به خود جلب کرده است، چرا که معمولاً این نوع نقش‌ها در فیلم‌ها به مردان اختصاص دارد. اما «شجاع» به خاطر همان چیزی که به خوبی از پس انجام آن برنیامده، تقریباً جذاب‌تر است. این فیلم با تبدیل اریکا به شخصیتی آشنا، فرصت کاوش در مورد چگونگی عمل انتقام و آنچه آن را درست یا موجه نشان می‌دهد را از دست داده است. واکنش‌های اریکا متفاوت است: راه رفتن او که اکنون پر از اعتماد به نفس است، در کنار نگرانی‌اش از این که «دستانش هنگام شلیک اسلحه نمی‌لرزند» قرار دارد. گویی شما شاهد اثرات تمام آن سوءاستفاده‌ها و خشونت‌ها بر روی ایریس ۱۲ ساله هستید، که اکنون زنی بالغ شده و انتقام را پرهزینه اما ضروری می‌داند. ترویس بیکل نیز فکر می‌کرد که در ماموریتی اخلاقی برای «پاکسازی» شهر است. اما او تنها یکی از عناصر فرایند بود، بخشی از فساد، ناامیدی و ترسی که آن‌قدر از آن متنفر بود. اریکا می‌گوید که احساس می‌کند غریبه‌ای برای خودش شده است، اما فیلم او را به شخصیتی کلیشه‌ای و حتی درست در ارزیابی‌هایش تبدیل می‌کند. و این ترسناک‌تر از هر چیزی است که ترویس بوده است. فیلم تغییرات شدید در احساس خود اریکا («دلم برای خودم تنگ شده وقتی با او بودم») و محیط اطرافش را با ترفندهای زاویه دید برجسته می‌کند: لنز دوربین کج می‌شود و هنگام تلاش اریکا برای خارج شدن از آپارتمان برای اولین بار، به نظر می‌رسد که تغییر شکل می‌دهد، موسیقی متن تار است و سایه‌ها او را در بر می‌گیرند. اضطراب او زمانی عینی می‌شود که کارآگاهانی که پرونده او را بررسی می‌کنند، علاقه‌ای نشان نمی‌دهند. و با این اتفاق، فیلم نیز تغییر می‌کند، از تأملی بر فقدان به فانتزی خودسر.