مشکلات آپارتمانی

مشکلات آپارتمانی داستان هنرمندان بیکار نیکول (جس ویکسلر) و الیویا (جنیفر پرادیگر) را دنبال می‌کند که در یک زیراجاره غیرقانونی در منهتن زندگی می‌کنند و نمی‌توانند خود را به پرداخت قبض برق یا اجاره ملک راضی کنند. وقتی صاحبخانه (جفری تمبر) به آن‌ها اولتیماتوم می‌دهد، نیکول با طرح نقشه‌ای برای فرار از مشکلاتشان، از جت شرکت پدرش برای پرواز به لس‌آنجلس و اقامت در خانه خاله عزیزش کیمبرلی (مگان مولالی) که تهیه‌کننده و داور یک برنامه استعدادیابی تلویزیونی محبوب است، استفاده می‌کند. خاله کیمبرلی از این دو زن در خانه‌اش استقبال می‌کند و به‌آرامی و بعداً به‌طور آشکار به الیویا ابراز علاقه می‌کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اینکه این فیلم برای جلب نظر چه کسانی ساخته شده است، صحبت کنند. مخاطب هدف آن چه کسانی هستند؟ چگونه می‌توان این موضوع را تشخیص داد؟
• آیا فکر می‌کنید نیکول و الیوویا می‌توانند به عنوان الگو در نظر گرفته شوند؟ چرا یا چرا نه؟ آیا داستان آن‌ها قابل باور است؟
• چگونه نمایش واقع‌نما در فیلم ما را به یاد برنامه‌های تلویزیونی استعدادیابی واقعی می‌اندازد؟ به نظر شما فیلم‌سازان چه پیامی در مورد این برنامه‌ها می‌خواهند به ما بدهند؟
• درباره محبوبیت بازیگرانی که خودشان فیلم می‌سازند و نویسندگی و کارگردانی می‌کنند صحبت کنیم. چه چیزی برای هنرمندان جوان جذاب است که بخواهند همه‌کاره باشند؟

والدین باید بدانند که آپارتمان ترابلز یک کمدی مستقل در مورد دو دوست صمیمی و هنرمند است که به عنوان هم اتاقی با هم زندگی می‌کنند و درآمد کافی برای پرداخت قبض برق و اجاره ندارند. در این فیلم از کلمات زشت و تند (مثل فاک، شیت، آشول و بیک) استفاده شده است. بزرگسالان در این فیلم مشروب می‌خورند (دو نفر از آنها تا حد مستی) و از داروهای تجویزی استفاده می‌کنند. همچنین صحنه‌های خفیفی از دعوا و زد و خورد وجود دارد. زنی مسن و متاهل سعی در بوسیدن زنی جوان دارد که به او علاقه‌ای ندارد. دو زن جوان که به هم علاقه دارند و در یک تخت می‌خوابند (اما رابطه‌شان جنسی نیست) به نظر می‌رسد نه شغلی دارند و نه نگران انجام مسئولیت‌هایشان هستند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

این فیلم نه خنده دار است و نه به یاد ماندنی. محبوبیت سریال هایی مثل Girls و Broad City نشان می دهد که مخاطبانی وجود دارند که آماده و مشتاق تماشای هیپی های جوان و سرگردان هستند که به طنز با بزرگسالی دست و پنجه نرم می کنند، اما دو زنی که در مرکز این فیلم قرار دارند (نه تنها ستارگان فیلم هستند بلکه هم نویسندگان و هم کارگردانان آن هستند) از مواد اشتباهی برای برجسته کردن استعدادهایشان استفاده کرده اند. شخصیت های این بازیگران به قدری ناخوشایند و غیرقابل ارتباط هستند که تماشای آن دردناک است.حتی بازیگرانی که معمولاً سرگرم‌کننده هستند در این فیلم نتوانسته‌اند نقش خود را به خوبی ایفا کنند. ویل فورته در نقش مردی ظاهر می‌شود که به نیکول و اولیویا پیشنهاد می‌دهد تا آنها را از فرودگاه به خانه عمه کیمبرلی برساند، اما خیلی زود از یک انسان نیکوکار به فردی عجیب و غریب و آزاردهنده تبدیل می‌شود. او در این فیلم به طرز ناراحت‌کننده‌ای بی‌روح و بی‌حس است، در حالی که در کمدی‌های دیگر مثل آخرین مرد روی زمین و شنبه شب زنده عملکرد خنده‌داری داشته است. تا زمانی که نیکول و اولیویا اجرای چندرسانه‌ای خود را به عنوان تست بازیگری برای برنامه واقع‌نمای کیمبرلی ارائه می‌دهند، تماشاگران، مانند داوران، در مورد پایان تست بازیگری و فیلم کنجکاو خواهند شد.