بازی‌های ذهنی

در سریال درام یک ساعته بازی‌های ذهنی، کلارک ادواردز (با بازی استیو زان) در مسیر یک کار حرفه‌ای درخشان در دانشگاه بود تا اینکه اختلال دو قطبی بدون درمان و علاقه به یک دانشجوی دختر، باعث اخراج او شد. برادرش، راس ادواردز (با بازی کریستین اسلیتر)، در حال پیشرفت در شغل درخشان خود در امور مالی بود تا اینکه به جرم تقلب محکوم شد و دو سال را در زندان گذراند. برادران ادواردز شکست خورده‌اند اما قطعا تسلیم نشده‌اند، زیرا آن‌ها نقشه‌ای طرح کرده‌اند تا از مهارت‌های روان‌شناسی و انگیزشی کلارک برای تأثیرگذاری بر تصمیمات دیگران به نفع مشتریانشان استفاده کنند. این یک ایده دیوانه‌وار است و رابطه پرتنش بین برادران، خود درام خاص خود را دارد، در حالی که راس تلاش می‌کند تا کلارک را از مسیر اشتباه بازگرداند و کلارک با تمایلات بیشتر سادیستی راس مبارزه می‌کند. اما علی‌رغم عیب‌ها و نقص‌های فراوانشان، کلارک و راس متوجه می‌شوند که راهی برای استفاده از استعدادهایشان پیدا کرده‌اند: در نهایت، برای انجام کارهای خوب.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد کلیشه‌های برنامه‌های تلویزیونی صحبت کنند. برنامه‌هایی که در آن دو شخصیت عجیب و غریب با هم وارد کسب‌وکار می‌شوند، مدت‌هاست که در تلویزیون محبوب هستند. چرا این فرمول دوستانه تا این حد محبوب است؟ آیا محدود به دوستان مرد است؟
• آیا تماشاگران باید از شخصیت‌های این نمایش خوششان بیاید؟ چطور می‌توان فهمید؟ آیا این شخصیت‌ها به عنوان شخصیت‌های خوب یا بد معرفی می‌شوند؟ تفاوتشان در چیست؟
• آیا داستان بازی‌های ذهنی در هر محیط دیگری هم می‌تواند کار کند؟ آیا تیم بازی‌های ذهنی می‌توانند جاسوس باشند؟ پزشک؟ خدمه یک سفینه فضایی؟ چرا بله یا خیر؟

والدین باید بدانند که سریال بازی‌های ذهنی یک درام مخصوص بزرگسالان است و محتوای نامناسبی ندارد، هرچند که احتمالاً بینندگان جوان از دیدن این سریال که شامل صحنه‌های زیادی از افراد مختلف در اتاق‌های متفاوت در حال بحث و تبادل نظر است، خسته و کلافه خواهند شد. تنها جنبه‌ای که ممکن است والدین را نگران کند این است که شخصیت‌های سریال از فریب و نیرنگ برای رسیدن به اهدافشان ابایی ندارند. به بچه‌ها توضیح دهید که همیشه هدف وسیله را توجیه نمی‌کند، هرچند که این سریال چنین چیزی را القا می‌کند.

ایده شخصیت‌های عجیب و غریب که از (شبه؟) علم برای پیروزی در روز استفاده می‌کنند، ایده خوبی است. شاید به همین دلیل است که در حین تماشای بازی‌های ذهنی، احساس می‌کنید قبلا همه این‌ها را در برنامه‌هایی مانند خانه یا دروغ به من دیده‌اید. یک مشتری در هفته با یک مشکل پیچیده وجود دارد: خیلی زیاد است! گروه اسکوبی بازی‌های ذهنی نمی‌تواند آن را انجام دهد! اما صبر کنید، آن‌ها می‌توانند این یک کار دیوانه‌وار را امتحان کنند... اما نمی‌تواند کار کند! اما، در آخرین لحظه، کار می‌کند!افسوس، حیف. اینها چرخ‌دنده‌ها و چرخ‌های کاملاً مشهود یک درام سطح پایین هستند. خیلی حیف است، چون زان و اسلتر ستاره‌های واقعی سینما هستند، سرشار از شخصیت و انرژی و تمام تلاش خود را می‌کنند. کاش کل این نمایش با تازگی بیشتری نوشته و اجرا می‌شد. اما در حال حاضر، قابل پیش‌بینی به نظر می‌رسد.