فرزندان انسان

در سال ۲۰۲۷ در پادشاهی متحده، فیلم «فرزندان انسان» دنیایی پادآرمان‌شهری را به تصویر می‌کشد که در آن انسان‌ها نابارور شده‌اند و جامعه فروپاشیده است. وقتی یکی از آخرین کودکانی که در زمین متولد شده، به قتل می‌رسد، مرگ او اعتراضات گسترده و درگیری‌های خشونت‌آمیز بین گروه‌های فرقه‌ای را برمی‌انگیزد. تئو (با بازی کلایو اوون)، یک کارمند دولتی، به‌ناچار وارد این آشوب می‌شود، زمانی که جولیان (با بازی جولیان مور)، همسر سابقش و رهبر یک گروه اپوزیسیون زیرزمینی، از او می‌خواهد تا در انتقال یک مسافر ویژه از لندن کمک کند. تئو خود را در حال محافظت از یک زن باردار آفریقایی غربی به نام کی (با بازی کلر-هوپ اشیتی) در مسیر خطرناکی به سمت پروژه انسان، سازمانی که از یک کشتی در خارج از ساحل فعالیت می‌کند، می‌یابد. اما در طول مسیر، از دوستانشان مانند جاسپر (با بازی مایکل کین)، میریام (با بازی پام فریس)، ماریچکا (با بازی اوانا پلئا) و دیگران کمک می‌گیرند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دیدگاه فیلم «فرزندان انسان» در مورد آینده و افکار خود در مورد آینده صحبت کنند. چرا فیلم‌های زیادی نگرشی تاریک دارند؟ آیا نسبت به آینده خوش‌بین هستید؟ چرا، یا چرا نه؟
• چگونه می‌توانید زندگی روزمره را با افکار یا ترس‌هایی در مورد مشکلات اجتماعی بزرگ‌تر، مانند جنگ یا تغییرات آب و هوایی، متعادل کنید؟ راه‌های موثر برای حفظ سلامت روان شما کدامند؟
• کدام شخصیت ها شجاعت را نشان می دهند؟ چرا این یک قدرت شخصیت مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم «فرزندان انسان» یک درام پادآرمان‌شهری است که بر اساس رمانی به همین نام از پی. دی. جیمز ساخته شده است. این فیلم حاوی خشونت شدید است، از جمله تعقیب و گریز ماشین، صحنه‌های نبرد با تیراندازی و انفجارهای خمپاره‌ای، قتل‌های به سبک اعدام، پناهندگانی که در قفس حبس شده‌اند، اجساد، بقایای اسب‌های سوخته، و اردوگاه‌های مرگ. یکی از شخصیت‌های کلیدی از داروی اتانازی خیالی استفاده می‌کند تا به عزیزش اجازه دهد در آرامش بمیرد (خارج از صحنه). یکی از شخصیت‌های اصلی با نوشیدن ویسکی و سیگار کشیدن با ناراحتی خود کنار می‌آید، در حالی که یک شخصیت مثبت مکمل ماری‌جوانا پرورش می‌دهد و می‌کشد. سینه‌های برهنه در یک زمینه غیرجنسی ظاهر می‌شوند، درست مثل یک صحنه زایمان گرافیکی - هر دو کوتاه هستند. این فیلم تنوع زیادی دارد، از جمله فیلمسازان مکزیکی پشت دوربین - آلفونسو کوارون نویسنده و کارگردان و امانوئل لوبزکی فیلمبردار - به علاوه شخصیت‌های سیاه‌پوست، زنان و بازیگران بالای ۵۰ سال در نقش‌های مهم. اما کلیشه‌سازی مختصری وجود دارد زمانی که یک شخص کوتاه قد و پناهندگان چینی (که به زبان ماندارین فریاد می‌زنند) در صحنه‌هایی ظاهر می‌شوند که قرار است خارجی و ترسناک باشند، و تنها فردی که از صندلی چرخدار در فیلم استفاده می‌کند، در کما است و هیچ اختیاری ندارد. بیشتر شخصیت‌های فیلم خشن و غیرقابل اعتماد هستند، اما تعداد کمی الگوی مثبت نقش دارند، از جمله افرادی شجاع و محافظ که جان خود را فدا می‌کنند تا به نجات بشریت کمک کنند. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان آلفونسو کوارون از روی فیلمنامه‌ای که خودش نوشته (بر اساس رمانی از پی. دی. جیمز)، تصویری خشن، پارانوئید و گاه امیدوارانه خلق می‌کند. فیلم «فرزندان انسان» بر ترس‌های مدرن از جنگ، تروریسم، مهاجرت، نژاد، طبقه و فناوری متمرکز است. تلاش شخصیت‌ها برای رسیدن به پروژه انسان، شامل برخی از مهیج‌ترین فیلم‌سازی‌های اخیر است، اگرچه برای رساندن پیام خود از خشونت و مرگ زیادی استفاده می‌کند. کار دوربین به سبک مستند کوارون، بینندگان را مستقیماً وارد این صحنه‌های نفس‌گیر می‌کند.شخصیت کین نقطه‌ی درخشانی است: شاد و پرشور، لذت بردن از غذا، موسیقی و گاهی همراهی با شادی قلبی (شاید با کمک مقادیر زیادی ماری‌جوانایی که می‌کشد). و پایان ناگهانی فیلم، در حالی که در ابتدا گیج‌کننده است، از شدت فیلم رهایی می‌بخشد.