مرد سازمان ملل

در این فیلم که اقتباسی از مجموعه تلویزیونی محبوب دهه ۶۰ است، دو جاسوس کاملا متفاوت را دنبال می‌کنیم که در نهایت مجبور به همکاری با یکدیگر برای منافع جهانی می‌شوند. در فضای جنگ سرد اوایل دهه ۱۹۶۰، ناپلئون سولو (هنری کویل)، جاسوس خوش‌تیپ آمریکایی، ماموریتی برای انتقال گابی تلر (الیشیا ویکاندر)، مکانیک آلمانی شرقی، از دیوار برلین به آلمان غربی دریافت می‌کند. در تعقیب آن‌ها، ایلیا کوریاکین (ارمی همر)، جاسوس روسی، قرار دارد که به نظر می‌رسد تمرکز و قدرت ابرانسانی دارد. پس از نجات، ناپلئون و ایلیا ماموریتی برای همکاری بی‌سابقه دریافت می‌کنند: آن‌ها باید از گابی برای نفوذ به یک شرکت حمل و نقل ایتالیایی استفاده کنند که گمان می‌رود پدرش، یک فیزیکدان مشهور آلمانی، را به عنوان گروگان نگه داشته تا بمب اتمی بسازد. این سه نفر برای ماموریتشان به ایتالیا می‌روند، اما مردان همچنان به بی‌اعتمادی و رقابت با یکدیگر ادامه می‌دهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد خشونت در فیلم مردی از اون.سی.ال.ای صحبت کنند. آیا این خشونت واقع‌گرایانه است یا به‌صورت هنری به تصویر کشیده شده؟ در چه مواقعی به‌صورت طنز و در چه مواقعی به‌صورت جدی به آن پرداخته شده است؟ آیا تدوین و استفاده از خشونت در پس‌زمینه، تاثیر خشونت را کاهش می‌دهد؟ آیا درست است که اجازه دهیم کودکان برخی از انواع خشونت رسانه‌ای را ببینند و برخی دیگر را خیر؟
• زنان در این فیلم چگونه به تصویر کشیده شده‌اند؟ آیا صرفاً به عنوان لوازم تزئینی در نظر گرفته شده‌اند، یا اینکه نقش محوری در داستان دارند؟ این نمایش چگونه با نحوه‌ی نمایش زنان در فیلم‌ها و سریال‌های جاسوسی دهه‌های ۶۰ و ۷۰ میلادی مقایسه می‌شود؟
• در این داستان، چگونه از ابزار ادبی متضادها/ مکمل‌ها استفاده شده است؟ ایلیا و ناپلئون در چه مواردی با هم تفاوت دارند؟ چرا شراکت‌هایی مثل شراکت آن‌ها این‌قدر جذاب و جالب است؟ چند مورد از شراکت‌های معروف دیگر که متضاد هم هستند را نام ببرید.

والدین باید بدانند که مرد سازمان اونکل، اقتباسی صیقلی از سریال جاسوسی دهه 60 است که در مورد جاسوسان روسی و آمریکایی است که باید با هم متحد شوند تا هر دو کشور را از تهدید هسته‌ای نجات دهند. این فیلم به کارگردانی گای ریچی و با بازی هنری کویل (مرد پولادین) و آرمی همر (رنجر تنها) ساخته شده و می‌تواند برای نوجوانان و طرفداران فیلم‌های اکشن سریع و با سبک خاص جذاب باشد. صحنه‌های خشونت، مبارزه، شکنجه و قتل‌هایی به سبک اعدام در فیلم وجود دارد، اما بدترین لحظات معمولاً خارج از کادر دوربین اتفاق می‌افتد، درست مانند صحنه‌های جنسی که به آن‌ها اشاره می‌شود و به آن‌ها تلویحاً اشاره می‌شود، اما نشان داده نمی‌شود (اگرچه زنی بدون بالاتنه که لباس زیر نازک به تن دارد از پشت نشان داده می‌شود). شخصیت‌ها به شیوه‌ای طعنه‌آمیز و کنایه‌دار با هم صحبت می‌کنند، و همچنین می‌نوشند و سیگار می‌کشند (که برای آن دوران مناسب است). زبان فیلم برای یک فیلم گای ریچی نسبتاً ملایم است (قوی‌ترین کلمه "p---y" است)، و علی‌رغم نمایش زن در سریال اصلی که اکنون منسوخ شده است، شخصیت اصلی زن در فیلم، نقشی کلیدی در داستان دارد و بسیار شجاع است. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

کارگردان و نویسنده گای ریچی می‌داند چطور سرگرم کند، و در اینجا او تدوین سریع و پر پیچ و خم امضای خود را برای یک تریلر سرراست و سرگرم‌کننده آرام می‌کند. مردی از یو.ان.سی.ال.ئی در محیط خود و جذابیت مد ستارگانش غرق می‌شود؛ اگرچه ایلیا ناپلئون را «کابوی» می‌نامد، اما کاویل - که به طرز احمقانه‌ای خوش‌پوش است و نقش جاسوس آمریکایی صمیمی را بازی می‌کند - بیشتر شبیه شخصیت‌های قدیمی باند و توماس کراون است، با کت و شلوارهای سفارشی و ظاهری کاملاً آراسته، به‌طور کلی. تماشاگران ممکن است شروع به تعجب کنند که او چه زمانی به لهجه انگلیسی بومی خود صحبت خواهد کرد، زیرا او «کابوی» نیست. اما مهم نیست، زیرا کاویل یک اپراتور جذاب و حواس‌پرت‌کننده است. در مقابل، همر باید نقش «سنگین» را بازی کند، یک شخصیت روان‌شناختی شکننده و دقیق شوروی که در کنترل خشم خود مشکل دارد - به خصوص زمانی که احساس تحقیر می‌کند.در این فیلم، با وجود تمام زنان زیبا و شهرت ناپلئون به عنوان یک زن‌باره، سطح تنش عاشقانه به اندازه فیلم‌های جیمز باند نیست. ویکاندر و همر جرقه‌های عشق را در سطحی پایین نگه می‌دارند، و در واقع دو مرد هستند که شوخی و طعنه می‌زنند. حداقل گابی (شخصیت ویکاندر) فقط یک زینت زیبا نیست؛ شخصیت او (یک مکانیک ماشین) به اندازه مردان باارزش است، حتی اگر در صحنه‌های اکشن پرهیجان کمتری حضور داشته باشد. فیلم «جاسوس» با فیلمبرداری و تدوین شیک، موسیقی متن فوق‌العاده (با صدای رابرت فلک، نینا سیمون و سلیمان بورک) و لباس‌های زیبا، سرگرم‌کننده است، هرچند که لزوما سیرکننده نیست.