چیهواهوا: فیلم

ساندرا (آنیا بنت) یک متخصص تغذیه موفق است که به حدی در کار و نیازهای شخصی خود متمرکز است که وقت شنیدن احساسات دوست پسرش را ندارد. او با دقت و نظم کار می‌کند و لیست‌های دقیقی از کارهایش تهیه می‌کند، و سپس با بی‌تفاوتی تصمیم می‌گیرد دستیارش را اخراج کند وقتی که دستیارش فراموش می‌کند یک قرار ملاقات را یادداشت کند. به آرامی فاش می‌شود که ساندرا بداخلاق در کودکی شاد بوده تا زمانی که بیمار شد و هزینه‌های پزشکی او پس‌انداز والدینش را از بین برد و منجر به طلاق تلخ آنها شد. یک دوست دوران کودکی از گذشته ظاهر می‌شود و با مالش دادن یک کریستال، باعث می‌شود ساندرا سرش را به درد بگیرد، سست و بی‌حال شود و سپس به کما برود. در بیشتر داستان، او به یک دستگاه تنفس مصنوعی متصل است و بی‌حرکت در تخت بیمارستان دراز کشیده است. دستیار مهربان ساندرا، جینی (رنی پزوتا)، صاحب بللا، یک سگ درمانی از نژاد چی‌واوا است. وقتی ساندرا ناتوان می‌شود، شخصیت او به بللا منتقل می‌شود و انواع نظرات شکایت‌آمیز و غرغرکنان از ذهن سگ عبور می‌کند. ساندرا در قالب بللا مجبور می‌شود به کودکان بیمار بستری در بیمارستان کمک کند تا با شرایط خود کنار بیایند. به تدریج، ساندرا از این تجربه همدلی می‌آموزد. سفر او به سوی خوبی تسریع می‌شود وقتی که صحبت‌هایی را می‌شنود در مورد بداخلاقی‌اش از همه کسانی که او را می‌شناختند. او می‌میرد و با شخصیتی بهتر بازمی‌گردد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد این موضوع صحبت کنند که آیا برخی از افرادی که به دیگران آسیب می‌رسانند، به دلیل آسیب‌هایی که خودشان دیده‌اند، رفتارهای نامناسبی از خود نشان می‌دهند. آیا این موضوع باعث می‌شود که آسیب رساندن به دیگران درست باشد؟ چرا یا چرا نه؟
• گاهی اوقات افراد آنقدر درگیر مشکلات خودشان می‌شوند که نمی‌توانند ببینند دیگران چقدر رنج می‌برند. آیا ممکن است افراد خودخواه همدلی را بیاموزند اگر با کسانی مواجه شوند که بیشتر رنج می‌برند؟
• آیا ممکن است انسانی در بدن یک سگ محبوس شود؟ آیا فکر می‌کنید فیلم می‌خواهد شما را متقاعد کند که چنین چیزی ممکن است اتفاق بیفتد؟

والدین باید بدانند که فیلم چی‌واوا: فیلم تلاش می‌کند نشان دهد حتی افراد بد و خودخواه هم می‌توانند تغییر کنند و دلسوز و درستکار شوند، اما این کار را با تکیه بر یک خط داستانی ضعیف، غیرقابل توضیح و غیرقابل باور جادویی انجام می‌دهد. فردی خودخواه به یک سگ چی‌واوا درمانی تبدیل می‌شود؛ والدین ممکن است از این موضوع ناراضی باشند، اما برخی کودکان ممکن است از ایده‌ی یک انسان محبوس در یک سگ کوچک لذت ببرند. داستان این فیلم کمی حال و هوای مذهبی دارد، در رگه‌ی سریال قدیمی فرشته‌ای به نام من را لمس کرد، که در آن فرشتگانی برای کمک به افرادی در مشکل می‌آیند. آگاه باشید که یک شخصیت مهم می‌میرد، که ممکن است کودکان کوچک را ناراحت کند. کودکان ممکن است در مورد چگونگی بازگشت این شخصیت به زندگی گیج شوند، زیرا هرگز توضیح داده نمی‌شود. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

یافتن فیلمی که بدتر از این نوشته، کارگردانی و بازیگری شده باشد دشوار است. بازی‌ها در کل آماتوری هستند به جز بازی پزوتا در نقش جینی. اما نگران‌کننده‌تر از این، بی‌معنایی داستان، و پذیرش بدون سوال «جادو» است که باعث رنج و در نهایت بازپروری شخصیت اصلی می‌شود. اگر این فیلم قرار است یک فیلم مذهبی باشد، باید این موضوع را بیان می‌کرد. حداقل تأکید بر دنیای دیگر به نظر ریشه در نوعی فلسفه دارد. کسی بازگشت سوندا از مرگ را زیر سوال نمی‌برد؛ سوندا هم نمی‌پرسد که چطور به سگ تبدیل شده است. بدون اشاره به منشأ مجازات و رستگاری بزرگ سوندا، فیلم بی‌معنی به نظر می‌رسد.