ماچ فرانسوی

ضربه‌ای که به کیت نوروتیک (مگ رایان)، معلم، وارد شده، چه بوده است: نامزد محبوب کانادایی او، چارلی (تیموتی هاتون)، به پاریس پرواز کرده و دیوانه‌وار عاشق زنی فرانسوی شده است. کیت مصمم است که او را به درستی راهنمایی کند، اما سفر او پس از ملاقات با لوک، کلاهبردار فرانسوی بی‌ادب (کوین کلاین) که او را با کاشتن قاچاق در دام او گرفتار می‌کند، به سمت ناهموار می‌رود. آیا او می‌تواند قبل از اینکه دستگیر شوند، خسارت را جبران کند و مهم‌تر از آن، آیا کیت می‌تواند چارلی را بازگرداند؟

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد علاقه شدید کیت به چارلی صحبت کنند، علی‌رغم اشتباه او. آیا به نظر می‌رسد که ارزش پیگیری دارد؟
• این فیلم چگونه از دیگر کمدی‌های رمانتیک متفاوت است؟ چه شباهت‌هایی با آن‌ها دارد؟ آیا کلیشه‌شکنی هم می‌کند؟

والدین باید بدانند که این کمدی، زنی را به تصویر می‌کشد که به دنبال مردی است که نه تنها او را رد کرده، بلکه به خیانت به او اعتراف کرده است. با این حال، او احساس می‌کند که باید به او ثابت کند که شایسته توجه اوست و از رقیب بسیار جذاب خود برتر است، که این موضوع ایده‌ای را تقویت می‌کند که زنان باید برای جلب توجه مردان تلاش کنند و می‌توانند در تعقیب کسی که آنها را تایید می‌کند، از خطاهای بزرگ چشم‌پوشی کنند. گزینه عاشقانه دیگر او مردی بی‌ادب است که او از او متنفر است، بله، یک کلیشه دیگر از "جذب شدن متضادها". با این حال، در پایان، این فیلم پیام مثبتی را تقویت می‌کند که زنان برای جذاب بودن نیازی به داشتن جذابیت جنسی ندارند و راحت بودن در پوست خود و ویژگی‌های منحصر به فرد، حتی بهتر است. همچنین برخی الفاظ و کنایه‌های جنسی وجود دارد که ممکن است برای نوجوانان و کودکان کوچک مناسب نباشد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

مگ رایان به وضوح کاریزماتیک است، نه کمتر از فیلم‌های کمدی رمانتیک دیگرش. در اینجا، شخصیت خشک و عبوس او در این فیلم برنده است، اما تفاوتی با سلی در فیلم وقتی هری سلی را ملاقات کرد ندارد، و این درک، به صراحت، از لذت بردن از بازی او می‌کاهد. همچنین، کیت او عصبانی‌کننده است، با ادعای اینکه زن معمولی نیست، هرچه که معنی آن باشد، اما او در پی مردی بی‌وفا است. (فرقی نمی‌کند که چه‌قدر عجیب و فریبنده باشد، فرش است.) علاوه بر این، فیلم بوسه فرانسوی از توهمی رنج می‌برد که بیشتر کمدی‌های رمانتیک را درگیر می‌کند: پیامی که حاکی از آن است که دشمنی باید جزء اصلی بین عاشقان بزرگ باشد. دیگر بس است.اما او و فیلم، هر دو، لذت‌بخش هستند؛ رایان و کلاین تا حدودی شیمی خوبی با هم دارند، هرچند نه همیشه، که گاهی با گفتگوهای بامزه‌ای پشتیبانی می‌شود. (لحن کلاین به‌طور عجیبی از جذاب به وحشتناک تغییر می‌کند.) نمونه‌ای از آن: کیت، در حال توضیح اینکه چطور او و چارلی عاشق هم شدند: مثل رعد و برق و آذرخش نبود، بیشتر شبیه به... لوک: باران نم‌نم؟ و بعد، مکان فیلم: فرانسه، به‌طور خاص پاریس و کن، واقعاً زیبا هستند. این‌ها تقریباً کافی هستند تا نقاط ضعف فیلم را جبران کنند.