ایتالیایی برای مبتدیان

شش نفر تنها و ناامید مجرد برای یک کلاس ایتالیایی مبتدی ثبت نام می‌کنند که زندگی آن‌ها را تغییر می‌دهد. آندریاس (آندرس دبلیو. برتلسن)، یک کشیش جوان، تازه منصوب شده، در کلیسایی که قرار است به طور موقت آن را اداره کند، راهنمایی می‌شود. کشیش فعلی به حالت تعلیق درآمده و آندریاس به طور موقت جایگزین او شده است. او به هتلی نقل مکان می‌کند که توسط یورگِن (پیتر گانتزلر) اداره می‌شود، مردی خجالتی که دو مشکل بزرگ دارد. او نتوانسته است در چهار سال گذشته رابطه جنسی داشته باشد، و به او گفته شده است که بهترین دوستش، فین (لارس کائالوند)، مردی جذاب که عاشق رستوران ورزشی است که مدیریت می‌کند اما نمی‌تواند با مشتریان مهربان باشد، را اخراج کند. هر سه نفر آن‌ها در کلاس ایتالیایی شرکت می‌کنند، به همراه یک آرایشگر زیبا و یک صندوقدار نانوایی دست و پا چلفتی. این دو زن، که هر دو از والدین بیمار و سختگیر خود مراقبت می‌کنند، متوجه می‌شوند که چیزهای مشترکی بیشتری دارند. و یورگِن ایتالیایی کافی را یاد می‌گیرد تا از آشپز ایتالیایی زیبایی که با فین کار می‌کند بپرسد که آیا دوست دارد به کلاس بیاید، حتی اگر او قبلا ایتالیایی صحبت کند. و سپس، مانند عاشقان شکسپیری که به جنگل می‌روند، دانمارک را ترک می‌کنند و به ونیز، رمانتیک‌ترین شهرها، می‌روند تا همه چیز را مرتب کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اهمیت تلاش‌های ناموفق کارن برای کوتاه کردن موهای فین صحبت کنند و اینکه در نهایت این کار توسط شخص دیگری انجام شد. در مورد همسر درگذشته آندریاس چه چیزی می‌دانیم که ما را به فکر موفقیت رابطه عاشقانه جدیدش می‌اندازد؟ چرا سفر به ونیز به شخصیت‌ها اجازه می‌دهد تا در نهایت ریسک کنند؟ به نظر شما مزایا و معایب سبک داگما ۹۵ چیست؟ این سبک برای چه نوع داستان‌هایی مناسب است و در چه نوع داستان‌هایی عملکرد ضعیفی خواهد داشت؟

والدین باید بدانند که این فیلم رمانتیک و اغلب کمدی است، اما شخصیت‌ها با مشکلات بسیار جدی دست و پنجه نرم می‌کنند، از جمله خودکشی، کشتن از روی ترحم، سندرم الکلی جنینی، ناتوانی جنسی، مرگ والدین و پیامدهای طلاق برای فرزندان بزرگسال. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

ایتالیایی برای مبتدیان فیلمی دانمارکی دوست‌داشتنی است که هم به مستند و هم به کمدی رمانتیک سنتی شباهت دارد. این فیلم مفهومی جذاب است که هالیوود به طور منظم تولید می‌کند (برای مثال خوبی به فیلم "Stepping Out" با بازی لیزا مینلی مراجعه کنید). اما شفبرگ شجاعت آن را دارد که داستان را به دور از فرمول‌های مرسوم روایت کند. او به اندازه کافی به مخاطب اعتماد دارد تا شخصیت‌های پیچیده‌ای را به تصویر بکشد که با از دست دادن و غم دست و پنجه نرم می‌کنند. و در اینجا، با سبک ساده‌شده داگما 95، دوربین ما را به اندازه‌ای به صحنه نزدیک می‌کند که احساس می‌کنیم شاهد وقوع یک داستان واقعی هستیم. لحظاتی از صمیمیت عمیق وجود دارد، مانند زمانی که آرایشگر اجازه می‌دهد دستش در حین شستن موهای فین، کنار سر او قرار بگیرد، یا زمانی که یورگن در کنار استخر می‌نشیند تا در مورد مشکلاتش با زنان از آندریاس مشورت بگیرد. و لحظاتی از شیرینی فراوان وجود دارد، مانند زمانی که آشپز ایتالیایی به کناری می‌رود تا پیشنهاد ازدواج را بررسی کند و با پاسخ خود به سرعت بازمی‌گردد.شرفیق در مصاحبه ای گفت که در داستان او شخصیت منفی وجود ندارد و یکی از تفاوت های داستان او با اکثر فیلم ها این است که در اکثر فیلم ها تماشاگران می خواهند مثل شخصیت های فیلم باشند، در حالی که در فیلم او شخصیت ها می خواهند مثل تماشاگران باشند.