میکروفون را بگذار.

DROP THE MIC جدیدترین برنامه‌ای است که بر اساس بخش محبوبی از برنامهٔ جِیمز کوردِن با نام «لِیت لِیت شُو» ساخته شده است (اولین برنامهٔ این‌چنینی، «کارپول کارائوکِه: سِریز» بود که به‌سرعت به یک پدیدهٔ اینترنتی تبدیل شد). مجریان این برنامه، رِیپِر/بازیگر مِتُد مَن و بازیگر هِیلی بالدوین هستند. در این برنامه دو سلبریتی در مقابل هم قرار می‌گیرند و با استفاده از متن‌های رپ خودستایانه و کنایه‌آمیز، یکدیگر را به چالش می‌کشند. در این میان، گروه موسیقی و بیت‌باکسِر برنامه هم به آن‌ها کمک می‌کنند. برندهٔ هر قسمت با توجه به واکنش تماشاگران انتخاب می‌شود، اما در نهایت مِتُد مَن (که خودش را متخصص رپ می‌داند) تصمیم می‌گیرد که کدام سلبریتی با میکروفون طلایی و حق فخرفروشی به خانه برود. در هر قسمت، دو گروه از سلبریتی‌ها شامل بازیگران، موسیقی‌دانان و ورزشکاران با هم رقابت می‌کنند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد تاریخچه فرهنگ هیپ‌هاپ و اینکه چطور رپ‌های رقابتی به یک «پدیده» تبدیل شدند، صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید هنرمندان در برنامه Drop the Mic واقعاً حرف‌هایی که در رپ‌خوانی می‌گویند را جدی می‌گیرند؟ آیا محتوای خودستایانه آن‌ها گاهی از حد می‌گذرد؟
• درباره چه موضوعاتی رپ می‌کنید اگر مجبور باشید؟ آیا ترجیح می‌دهید از قبل آماده شوید یا شعرتان را در لحظه بسازید؟

والدین باید بدانند که دراپ د میک یک مسابقه نمایشی بر اساس بخشی از یک برنامه گفتگوی شبانه است (مانند کارپول کارائوکه). این برنامه اغلب شامل رپ‌هایی با الفاظ رکیک است که توسط شرکت‌کنندگان اجرا می‌شود و آنها تلاش می‌کنند با توهین به یکدیگر برتری خود را نشان دهند (که قرار است خنده‌دار باشد، اما همیشه مودبانه نیست). به نظر می‌رسد هیچ موضوعی محدودیت ندارد، و شرکت‌کنندگان به وزن، جنسیت و نژاد یکدیگر توهین می‌کنند (به عنوان مثال، بازیگر کره‌ای رندال پارک به طور طعنه‌آمیز با بازیگران آسیایی دیگری مانند جان چو و دیتا از فیلم گونی‌ها مقایسه می‌شود). گاهی نوشیدن الکل در برنامه دیده می‌شود، و سلبریتی‌ها از این فرصت برای تبلیغ پروژه‌های مختلف خود استفاده می‌کنند.

پیش‌فرض به عنوان یک بخش کوتاه در یک برنامه گفتگوی طولانی خوب کار می‌کند، اما وقتی آن را به یک مجموعه تبدیل می‌کنید، کل موضوع کمی کسل‌کننده می‌شود. به طور تاریخی، رپ‌های نبرد برای نمایش تکنیک‌های رپ تازه و خلاقانه طراحی شده بودند، و اگرچه برخی از آنها ضبط شده‌اند، اما بسیاری از بهترین رپ‌ها در این ژانر (و هستند) به صورت بداهه و زنده اجرا می‌شوند. اگرچه کسی انتظار ندارد، مثلاً جیمز ون در بیک یا بازیکن NFL ران گرونکوفسکی بتوانند آن سطح از هنر را به نمایش بگذارند -- و بگذارید رو راست باشیم، بخشی از جذابیت دیدن این است که چقدر برخی از سلبریتی‌ها در این کار دست و پا چلفتی یا ماهر هستند -- اما تماشای سلبریتی‌ها در حال قدم زدن روی صحنه و خواندن اشعاری که قبلاً توسط نویسندگان کمدی نوشته شده، چندان جذاب نیست. هیلی بالدوین، مجری مشترک برنامه، به مطبوعات گفت که شرکت‌کنندگان در ذهنشان آماده هستند و می‌دانند که برخی از حملات در راه است و این موضوع برای آنها غافلگیرکننده نیست. این عدم خودانگیختگی در عدم واکنش‌های سلبریتی‌های شرکت‌کننده در نبرد دیده می‌شود. در بهترین حالت، این برنامه کمی سرگرم‌کننده است و در بدترین حالت، خسته‌کننده.