به من نگاه کن

زندگی با اتین کاسارد، رمان‌نویس مشهور (با بازی ژان-پیر باکری، یکی از نویسندگان فیلم‌نامه)، دشوار است. او آدم سخت‌گیری است، به‌خاطر عادت به خواسته‌هایش، و عمداً نسبت به احساسات اطرافیانش بی‌توجه است. او انتظار دارد که همسر بیست‌وچندساله‌اش، کارین (ویرژینی دسرنوتس) و دختر بیست‌ساله‌اش، لولیتا (ماری‌لو بری) به او احترام بگذارند. اگرچه لولیتا با بی‌توجهی پدرش به او و توجه بیش از حد به طرفدارانش و اطرافیانش بزرگ شده، اما هنوز به دنبال تأیید اوست، که در تلاش‌های مکرر او برای خوشحال کردن پدرش دیده می‌شود. برنامه فعلی او این است که خواننده شود: او با جدیت تمرین می‌کند و با معلمش سیلویا (آگنِس ژاوی، یکی از نویسندگان و کارگردان فیلم) کار می‌کند. اتفاقاً همسر سیلویا، پیر (لوران گرِویل) یک رمان‌نویس در حال مبارزه است؛ با اینکه آخرین کتابش سال‌ها پیش منتشر شده، احساس بدی نسبت به خودش دارد و مثل یک "شوهر وابسته" رفتار می‌کند. وقتی سیلویا هویت لولیتا را می‌فهمد، از رابطه‌اش با او برای پیشرفت حرفه‌ای پیر استفاده می‌کند، اما در نهایت از این انتخاب پشیمان می‌شود، وقتی شاهد بی‌مهری اتین است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد اعتماد به نفس پایین لولیتا و قضاوت‌هایش درباره دیگران صحبت کنند، چرا که این ویژگی‌ها از تجربیات او با پدرش نشأت می‌گیرد (که یا او را نادیده می‌گیرد یا مورد انتقاد قرار می‌دهد، اما در عین حال خود را آسیب‌پذیر و ترسان از رها شدن نشان می‌دهد، یعنی کاملاً بد نیست). خانواده‌ها همچنین می‌توانند در مورد نحوه تأثیر رابطه ظریف لولیتا با معلم موسیقی حامی او بر درک عمیق‌تر هر دو زن از خودشان بحث کنند. چگونه والدین ناخواسته احساسات فرزندانشان را جریحه‌دار می‌کنند؟ چگونه کودکان می‌توانند استقلال و اعتماد به نفس خود را در حالی که به والدین خود احترام می‌گذارند، پرورش دهند؟

والدین باید بدانند که این فیلم جذاب و هوشمندانه فرانسوی دارای زیرنویس است و شامل اشاره‌های ملایمی به روابط جنسی است (مثلا بوسه‌های ملایم زوجی در دهه بیست زندگی‌شان به رابطه جنسی خارج از صحنه فیلم منجر می‌شود). این فیلم بر تنش‌های بین نسلی تمرکز دارد، جایی که یک خواننده مشتاق باید بیاموزد که از خشم خود نسبت به پدرش، یک رمان‌نویس معروف خودخواه، عبور کند و روی پای خود بایستد، با روابط، آرزوها و تصویر خود از خود. شخصیت‌ها نوشیدنی (به ویژه شراب) می‌نوشند و سیگار می‌کشند، و زنان نگران وزن خود هستند. برای آگاهی از فیلم‌های خانوادگی مشابه، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

برنده بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم کن، نگاهم کن مطالعه‌ای جذاب از شهرت و خانواده، خیانت و اعتماد است. نگرانی‌های کارین بازتاب نگرانی‌های لولیتا است که با نگرانی‌های پیر مطابقت دارد (همانطور که او به حوزه اتین کشیده می‌شود، شروع به تقلید از او می‌کند، تقلید از علاقه او به دختران زیبا، فراموش کردن دوستان قدیمی و تعهدات). که در نهایت سیلویا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. لولیتا مدت‌هاست که خودشیفتگی پدرش را تحمل می‌کند و اکنون حتی در حالی که با آن مخالفت می‌کند، آن را فرض می‌گیرد. او به دوست جدیدش سباستین (کین بوهیزا) می‌گوید: «من صفرم.» وقتی او اضطراب‌های مشابهی را اعتراف می‌کند، او حتی نمی‌تواند او را بشنود: «نه به اندازه من.» اگرچه سباستین فقط می‌تواند در اینجا سر تکان دهد، دوستی آنها به حمایت و محبت متقابل تکامل می‌یابد، بنابراین هیچ کدام مجبور نیستند احساس «صفر» بودن کنند.در حالی که شهرت اتین مجموعه‌ای از درگیری‌ها را در فیلم آغاز می‌کند، بیشتر یک نشانه از دست دادن است تا علت آن. اینکه آیا لولیتا به این موضوع در خود پی می‌برد، در این فیلم جذاب و ظریف تا حدودی باز گذاشته شده است.