گذرگاه

وقتی جود الیس (استیو زان)، کلانتر پورت کنعان در ایالت اورگن، صدها نفر را، مرده و زنده، در ساحل شهرش پیدا می‌کند، فکر می‌کند که حتماً در دریا حادثه‌ی وحشتناکی رخ داده است. اما نه، پناهندگان (آنهایی که زنده مانده‌اند) می‌گویند: آنها از گذرگاه عبور کرده‌اند، از آمریکای ۱۸۰ سال آینده. در آنجا، انسان‌های دستکاری‌شده‌ی ژنتیکی بخشی از نژادی جدید به نام اپیکس هستند و دستور دارند تا به‌طور سیستماتیک اعضای طبقه‌ی معمولی را از بین ببرند. ریس (ناتالی مارتینز) یکی از اعضای اپیکس است که از آمریکا جدید فرار کرده اما در طول سفر از دخترش لی (بیلی اسکودج) جدا می‌شود. در حالی که او به دنبال دخترش است، جود و امما رن (ساندرین هولت)، افسر اداره‌ی امنیت داخلی، در جستجوی حقیقت درباره‌ی دلیل سفر این افراد به گذشته هستند—و اینکه واقعاً در حال حاضر چه چیزی از ما می‌خواهند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد درگیری و فاجعه، که موضوعات برجسته‌ای در سریال عبور هستند، صحبت کنند. آیا این سریال خوش‌بینانه است یا بدبینانه؟ آیا شخصیت‌ها به عنوان الگو در نظر گرفته شده‌اند؟ آیا این سریال سعی دارد پیامی را به بینندگانش برساند؟ اگر اینطور است، آن پیام چیست؟
• در تلویزیون و ادبیات، کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست بسیار دیده می‌شوند. چرا؟ چه جنبه‌های دراماتیکی در کودکی که یکی از والدین یا هر دو را از دست داده وجود دارد که در کودکی که با هر دو والدینش زندگی می‌کند، وجود ندارد؟ چه ماجراجویی‌هایی ممکن است اتفاق بیفتد وقتی والدین حضور ندارند؟
• شخصیت‌های فیلم گذر از مرز چگونه شجاعت و کنجکاوی را به نمایش می‌گذارند؟ چرا این ویژگی‌های شخصیتی مهم هستند؟

والدین باید بدانند که سریال عبور یک درام علمی-تخیلی است در مورد گروهی از افرادی که ادعا می‌کنند از آینده‌ای جنگ‌زده و ویران شده آمریکا آمده‌اند. لحن این سریال شبیه سریال لاست است اما خیلی خشن و خونین نیست. با این حال، تصاویر ناراحت‌کننده، ترسناک و خشونت‌آمیز زیادی در آن وجود دارد: افرادی که در آب شناورند و گویی مرده‌اند؛ مادری که در آب از دختر ۸ ساله‌اش دور می‌شود؛ ردیف‌هایی از صدها جسد که در پلاستیک پیچیده شده‌اند؛ افرادی که قادر به انجام کارهای خارق‌العاده‌ای مثل پریدن از پنجره‌های بلند هستند. ماموران دولتی و مجرمان هر دو اسلحه دارند و از آن برای تهدید و گاهی شلیک به یکدیگر استفاده می‌کنند. یکی از شخصیت‌ها در مورد کوکائین و نوشیدن مشروبات الکلی در دوران نوجوانی شوخی می‌کند. برخی از شخصیت‌ها به یکدیگر علاقه‌ی عاشقانه دارند؛ ممکن است با هم معاشقه، قرار گذاشتن و بوسیدن داشته باشند. الفاظ زشت و رکیک در این سریال کم است، اما انتظار شنیدن کلماتی مثل جهنم، لعنتی، خر و بی‌شعور را داشته باشید. بازیگران این سریال متنوع هستند و زنان و افراد رنگین‌پوست در نقش‌های قدرتمندی ظاهر می‌شوند؛ بسیاری از شخصیت‌ها قهرمان‌اند اما برخی فریبکار، قدرت‌طلب و شرور هستند.

ABC از زمان پایان پخش سریال Lost تلاش کرده تا یک مجموعه مرموز جذاب و بزرگ بسازد و با این اثر علمی تخیلی جذاب، احتمالاً بالاخره موفق شده. سریال The Crossing آن حس شلوغ و گیج‌کننده‌ای که در بسیاری از مجموعه‌های علمی تخیلی وجود دارد را ندارد. راز اصلی سریال پیچیده‌تر از آن است که خسته‌کننده باشد، اما به سادگی طراحی شده تا (امیدواریم!) مثل سریال Lost که در نهایت بیش از حد پیچیده شد، بیننده را ناامید نکند. بهترین مجموعه‌های علمی تخیلی به بیننده نگاهی تازه به آینده و همچنین زمان حال می‌دهند، و در قسمت اول این سریال، وقتی یکی از بازماندگان می‌گوید که همه پناهندگان زمان در «آمریکای قدیم در دوران صلح طولانی» هستند، باعث می‌شود که بیننده در نظر بگیرد که چقدر راحت است که از روی یک مبل راحت در کشوری که در مرزهایش جنگی نظامی وجود ندارد، یک سریال ترسناک تماشا کند.همچنین دور از ذهن نیست که نسل‌های آینده شاید بتوانند چیزی شبیه مردان ایکس خلق کنند، یا اینکه این انسان‌های جدید و بهبودیافته ممکن است با خویشاوندان کمتر بااستعداد خود درگیر شوند. بازیگران این نمایش، به‌ویژه زان دوست‌داشتنی و ناتالی مارتینز با نگاه تیز و نافذ، به‌خوبی حقایق را درباره‌ی محل زندگی پناهجویان تازه‌وارد و مقصدشان آشکار می‌کنند. طرفداران علمی-تخیلی و بینندگانی که از یک تریلر آخرالزمانی آینده‌نگر لذت می‌برند، خوش‌شانس هستند.