زندگی

در اوایل سال 1955، جیمز دین (با بازی دِین دِهَان) در آستانه درخشش بود. اولین فیلم مهم او، شرق بهشت، به پایان رسیده بود اما هنوز اکران نشده بود و قرار بود در فیلم شورش بی‌دلیل نیز بازی کند. او هنوز ستاره نبود، اما دنیس استاک (با بازی رابرت پتینسون)، عکاس مجله لایف، چیزی در او دید. در طول چند هفته، حتی با همراهی دین در شهر کوچک محل تولدش در ایندیانا، استاک بازیگر را متقاعد کرد تا برای مجموعه‌ای از عکس‌ها که از آن زمان به برخی از تصاویر نمادین‌ترین یک سلبریتی جوان کاریزماتیک تبدیل شده‌اند، مدل شود.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد جیمز دین صحبت کنند. آیا فکر می‌کنید این فیلم جذابیت و کاریزمای بازیگر جوان را به تصویر می‌کشد؟ آیا می‌توانید بگویید چرا او اینقدر محبوب بود؟
• چگونه دیدگاه لایف در مورد جیمز دین با نحوه نمایش ستارگان در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای دیگر مقایسه می‌شود؟ آیا او به عنوان یک الگوی مناسب به تصویر کشیده شده است؟
• رسانه‌ها چه نقشی در زندگی جیمز دین داشتند؟ چه تاثیری در جایگاه او به عنوان یک ستاره/نماد داشتند؟ این نقش رسانه‌ها در مقایسه با رابطه‌ی ستارگان امروزی با رسانه‌ها چگونه است؟

والدین باید بدانند که فیلم لایف نگاهی دارد به دوران ابتدایی بازیگری جیمز دین (با بازی دِین دِهَان) و رابطه او با دنیس استاک (با بازی رابرت پتینسون)، عکاس مجله لایف که برخی از مشهورترین تصاویر این ستاره نوظهور را ثبت کرده است. انتظار می‌رود سیگار کشیدن زیادی در فیلم وجود داشته باشد، همانطور که در دهه ۱۹۵۰ رایج بود، و در چند صحنه افرادی را می‌بینیم که مشروبات الکلی زیادی مصرف می‌کنند و قرص می‌خورند. در فیلم مقداری فحش و ناسزای متوسط وجود دارد (از جمله کلمات شَت و فَک)، یک صحنه کوتاه رابطه جنسی در دستشویی یک بار (بدون برهنگی)، و یک صحنه طولانی‌تر از یک زوج در تختخواب که سینه‌های یک زن را نشان می‌دهد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت نام کنید.

بزرگترین مشکل فیلم زندگی، بازی دِهَان در نقش دین است و این در یک فیلم زندگی‌نامه‌ای درباره جیمز دین، مشکل بزرگی است. دِهَان دین را به‌عنوان یک بازیگر نمادین با ظاهری پرتکبر و بدون عمق بازی می‌کند، بیشتر شبیه شخصیت سرکش خودش در فیلم شورش بی‌دلیل تا خود دین. این بازی، بازی مصنوعی است که کاریزما و جذابیتی که بازیگر جوان را به شهرت رساند، آشکار نمی‌کند. بازی پتینسون در نقش استاک واقعی‌تر به نظر می‌رسد و ما احساس ناامیدی او را درک می‌کنیم، وقتی که او در تلاش برای گرفتن عکس‌های مورد نیازش، با ضرب‌الاجل‌ها، خانواده و سوژه‌ای ناسازگار دست و پنجه نرم می‌کند.در حالی که زندگی از دریچه تجربه استاک روایت می‌شود، داستان همه‌اش درباره دین است و بدون یک جیمز دین جذاب، دلیلی برای تماشا کردن وجود ندارد. افرادی که در مورد زندگی خارج از صفحه نمایش او اطلاعات زیادی ندارند، احتمالا احساس نخواهند کرد که از زندگی روی پرده بزرگ، چیز زیادی در مورد او یاد گرفته‌اند.