پایان سفر

در سال 2008، دیوید لِیپسکی (جسی آیزنبرگ) خبرنگار رولینگ استون از خودکشی دیوید فاستر والاس (جیسون سیگل) نویسنده باخبر می‌شود. او به سال 1996 برمی‌گردد، زمانی که با رمان تحول‌آفرین والاس، بی‌نهایت شوخ، مواجه شد و سردبیرش را متقاعد کرد تا اجازه دهد او داستانی درباره‌ی نویسنده‌ی آن بنویسد. این دو مرد پنج روز را در پایان تور کتاب والاس با هم گذراندند و موضوعاتی از شهرت و ادبیات تا فست‌فود و آلانیس موریست را پوشش دادند. در این مدت، به نظر می‌رسد که آن‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شوند، اما کار مصاحبه همیشه مزاحم است. شاید در شرایط دیگر، می‌توانستند دوستان صمیمی باشند، اما اکنون به لِیپسکی بستگی دارد که چگونه این هنرمند جذاب و پیچیده را به تصویر بکشد.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد سیگار کشیدن زیاد شخصیت‌های فیلم صحبت کنند. آیا این کار آنها را جذاب‌تر و عمیق‌تر نشان می‌دهد؟ آیا این موضوع به دلیل اینکه فیلم در دوره‌ای متفاوت اتفاق می‌افتد، قابل قبول‌تر است؟
• فیلم چگونه شهرت و سلبریتی را به تصویر می‌کشد؟ آیا جذاب به نظر می‌رسد یا غیرجذاب، یا پیچیده‌تر از اینهاست؟
• فیلم چگونه روزنامه‌نگاری را به تصویر می‌کشد؟ آیا آن را به عنوان شغلی سرگرم‌کننده نشان می‌دهد؟ یا شغلی مهم؟
• شخصیت‌ها در پایان دوستان صمیمی می‌شوند یا اینکه رابطه‌شان خیلی پیچیده است؟ آیا با دوستان خاصی روابط «پیچیده» دارید؟

والدین باید بدانند که پایان تور یک درام فوق‌العاده و بالغ است که بر اساس مصاحبه‌ای در سال ۱۹۹۶ بین دیوید لیپسکی خبرنگار (جسی آیزنبرگ) و دیوید فاستر والاس نویسنده (جیسون سیگل) ساخته شده است. در فیلم به خودکشی اشاره شده و الفاظ بسیار زشتی (مثل فحش و ناسزا و غیره) به کار رفته است. همچنین به موارد جنسی متعددی (مثل خودارضایی، رابطه جنسی ناشناس، رابطه جنسی دهانی و غیره) اشاره شده است، هرچند هیچ صحنه جنسی به نمایش در نیامده است. شخصیت‌ها سیگار زیادی می‌کشند و در جمع مشروب می‌خورند. همچنین به کوکائین، هروئین و سایر مواد مخدر اشاره شده است، هرچند به نمایش در نیامده‌اند. هرچند فیلم پرحرفی است، اما هوشمندانه، ظریف و عمیق است و به موضوعاتی مثل شهرت، روزنامه‌نگاری، نویسندگی، دوستی و وفاداری (و همچنین به‌طور مختصر به موضوعاتی مثل اعتیاد و خودکشی) می‌پردازد. نوجوانانی که به نویسندگی به عنوان شغل علاقه‌مند هستند، در این فیلم مطالب زیادی برای فکر کردن خواهند داشت. برای اطلاع از فیلم‌های بیشتر در این سبک، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی شب فیلم خانوادگی ثبت‌نام کنید.

جیمز پونسولدت، کارگردان متخصص در درام‌های شخصیت‌محور صمیمی و قدرتمند، با این بررسی درخشان و شهودی از یک دوستی کاری منحصر به فرد، خود را به اوج می‌رساند. پایان تور، با اقتباس از نمایشنامه دونالد مارگولیس، برنده جایزه پولیتزر، صمیمیت و تنش ظریفی را بین دو مرد، هر دو نویسنده اما نه کاملاً هم‌تراز، به وجود می‌آورد.صحنه‌های سؤال‌های مستقیم می‌تواند افشاگر باشد، اما اوقات فراغت، یعنی صحبت در مورد غذا یا سیگار کشیدن، به‌ویژه قدرتمند است. صحنه‌های دیگر فرایند مصاحبه و پویایی عجیب و غریب بین مصاحبه‌کننده و مصاحبه‌شونده را تجزیه و تحلیل می‌کند. اگرچه نقش سگل چشمگیرتر است، اما او و آیزنبرگ به‌طور مساوی هم‌تراز و نمونه‌ای (با جوئان کاساک خنده‌دار در نقشی کوچک) هستند. موقعیت فیلم ممکن است برای بسیاری از تماشاگران سینما آشنا نباشد، اما این دو بازیگر ارتباطات پیچیده‌ای را کشف می‌کنند که تجربه‌ای عمیقاً انسانی را رقم می‌زند. این فیلم، یک فیلم عالی در مورد روزنامه‌نگاری و به‌طور کلی، یک فیلم فوق‌العاده است.