مأموریت های محرمانه

پایپر پرابو در سریال COVERT AFFAIRS در نقش یک کارآموز جسور (اما خام) سیا به نام آنی واکر بازی می‌کند، زبانشناسی مسلط و جهان‌دیده که درست ۳۰ روز مانده به فارغ‌التحصیلی‌اش به عنوان مامور میدانی به یک پست بسیار خطرناک‌تر ارتقا می‌یابد. رؤسای او (از جمله یک زوج متخاصم متاهل به نام‌های پیتر گالاهر و کاری متچت) می‌گویند سیا به کسی با استعداد آنی در زبان‌شناسی نیاز دارد. اما با پیچیده‌تر شدن داستان، مشخص می‌شود که آنها برنامه‌های بزرگ‌تری برای او دارند. کریستوفر گورهام در نقش یک مامور همکار بازی می‌کند که بینایی خود را در حین انجام ماموریت از دست داده است.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد دروغ گفتن و اینکه آیا در برخی موارد قابل قبول است یا حتی ضروری است که به عمد حقیقت را از دیگران پنهان کنیم، صحبت کنند. اگر دروغ گفتن بخشی از شغل شما باشد، آیا آن را به موضوعی کم‌اهمیت‌تر تبدیل می‌کند؟ آیا کسی می‌تواند از دروغ گفتن به عنوان منبع درآمد خود استفاده کند و همچنان قابل اعتماد باشد؟
• آیا جنسیت آنی بر تجربیات شغلی او تاثیر می‌گذارد؟ آیا از او خواسته می‌شود کاری را انجام دهد که از یک مرد خواسته نمی‌شود؟ آیا شخصیت او در مورد کلیشه‌ها، ایده‌های سنتی در مورد زنان در این زمینه کاری را تضعیف یا تقویت می‌کند؟
• در مقایسه با سایر برنامه‌های تلویزیونی اکشن، سطح خشونت در این برنامه چگونه است؟ آیا گاهی اوقات از حد مجاز فراتر می‌رود؟

والدین باید بدانند که در این مجموعه جاسوسی پر از اکشن، خشونت مداوم نخواهند دید. اما وقتی خشونت وجود دارد، صحنه‌هایی سریع و پرتحرک با حضور اسلحه، شمشیر و مبارزه تن به تن بین شخصیت‌های مرد و زن به نمایش درمی‌آید. همچنین برخی کنایه‌های جنسی بین شخصیت‌ها وجود دارد، همراه با صحنه‌های جنسی تلویحی، اگرچه برهنگی فراتر از پشت بدن عریان وجود ندارد. شخصیت‌ها همچنین برای مقابله با استرس از الکل استفاده می‌کنند، به طور ظریفی محصولاتی مانند کفش‌های کریستین لوبوتین را تبلیغ می‌کنند و گاهی کلماتی مانند «جهنم» یا «لعنتی» به کار می‌برند.

شبیه به درام کمدی آمریکایی سفید گردن، امور محرمانه هم موفق بوده است. و منظورمان موفقیت پایدار سریال است، نه پای‌های پیرابو، هرچند که آن‌ها هم خوب هستند. پیرابو در رقابت با جنیفر گارنر در نقش سیدنی بریستو در سریال جاسوس، موفق بوده است و بازیگران نقش‌های مکمل هم عالی هستند (به‌خصوص گورهام در نقش آگی جذاب). از طرف دیگر، صحنه‌های اکشن هم واقعاً خوب هستند، شاید به‌خاطر تاثیر تهیه‌کننده اجرایی، داگ لیمان، که بیشتر به‌خاطر کارگردانی سه‌گانه هویت بورن و فیلم آقای و خانم اسمیت شناخته می‌شود.در این سریال، مضامین آشفته دوگانگی و فریب به‌کار رفته و داستانی جذاب خلق شده که از پیچش‌های داستانی هراس ندارد. در ابتدای سریال، اتفاق چندان جذابی رخ نمی‌دهد، اما وقتی پرابو در کمین اتاق هتل با یک قاتل روسی قرار می‌گیرد، بهتر است آماده هیجان باشید.