یک مایل تا تو

بعد از یک تصادف وحشتناک که تقریبا تمام اعضای تیم دو و میدانی یک دبیرستان را از بین می‌برد، کوین (گراهام راجرز) در غم و اندوه فرو می‌رود. او بهترین دوست و دوست دخترش را از دست داده و یکی از معدود یادگارهایش کفش‌های ورزشی دوستش است که کوین از پوشیدن آن امتناع می‌کند. کوین درد خود را با دویدن تسکین می‌دهد، مایل به مایل می‌دود و بدن خود را فراتر از محدودیت‌هایش می‌راند و به یک ستاره دو و میدانی تبدیل می‌شود. اما با وجود اینکه او سریع‌تر و سریع‌تر می‌دود، کوین همچنان در تلاش است تا از درد خود فرار کند.

• خانواده‌ها می‌توانند در مورد نحوه‌ی به تصویر کشیدن اندوه و احساس گناه بازمانده در فیلم «یک مایل تا تو» صحبت کنند. آیا واکنش کوین به این تراژدی منطقی است؟ آیا می‌توانید درک کنید چرا خودش را به این شدت به دویدن وادار می‌کند؟ فکر می‌کنید در موقعیت او چگونه واکنش نشان می‌دادید؟
• چگونه دیگران به کوین و سوگ او پاسخ می‌دهند؟ آیا والدین و مربیانش درک می‌کنند که چرا او به این اندازه به دویدن نیاز دارد و چرا کفش‌هایش را عوض نمی‌کند؟
• چگونه مصرف مواد در نوجوانی در این فیلم به تصویر کشیده شده است؟ آیا پیامدهایی وجود دارد؟ چرا این موضوع مهم است؟
• چگونه کوین استقامت خود را نشان می‌دهد؟ چرا این یک قدرت شخصیتی مهم است؟

والدین باید بدانند که فیلم «یک مایل تا تو» با یک تراژدی وحشتناک آغاز می‌شود، تصادف اتوبوس مدرسه که منجر به مرگ گروهی از نوجوانان می‌شود. تنها بازمانده، در غم از دست دادن بهترین دوست و دوست‌دخترش غرق می‌شود؛ او احساساتش را به تمرین برای تیم دو و میدانی کانالیزه می‌کند. تصادف اصلی عمدتا خارج از صفحه رخ می‌دهد، بنابراین صحنه‌های دشواری برای تماشا وجود ندارد. بیننده نوجوانانی را می‌بیند که در یک مهمانی الکل می‌نوشند، سیگار می‌کشند و یک سیگار حشیش خاموش در دست دارند. همچنین صحنه‌هایی از بوسیدن و فحاشی (کلمات «shit» و «ass») وجود دارد، و همچنین یک صحنه در رختکن که در آن کلمه «همجنسگرا» به صورت تحقیرآمیز استفاده می‌شود. در حالی که تم‌های غم و اندوه در سراسر فیلم جریان دارد، اما همچنین پیامی الهام‌بخش در مورد پشتکار و تعهد دارد. برای آگاهی از فیلم‌های مشابه بیشتر، می‌توانید برای دریافت ایمیل‌های هفتگی «شب فیلم خانوادگی» ثبت نام کنید.

در مسابقه‌ای از فیلم‌ها درباره دویدن، این درام دلایل موجهی برای قرار گرفتن در خط شروع دارد، اما احتمالا در انتهای گروه به پایان خواهد رسید. اگرچه این فیلم قلبش در جای درست قرار دارد و صحنه‌های زیادی از دویدن واقعی دارد، اما ناهماهنگ و گیج‌کننده است -- هم یک رمان عاشقانه به دنبال الهام بیشتر است و هم یک فیلم ورزشی که در ارائه الهام (که برای این ژانر ضروری است) کوتاه می‌آید. علاوه بر این، برخی از صحنه‌های دویدن باورپذیر نیستند -- چه پسر دبیرستانی مایل به مایل با لباس بافتنی و کلاه به مدرسه می‌دود و عرق نمی‌کند؟ و به صراحت، چه پسر دبیرستانی علاقه‌مند به دویدن با چنین لباسی می‌دود؟راجرز به خوبی رنج و عذاب و احساس گناه بازمانده کوین را به تصویر می‌کشد. اما بیل کریستال ستاره اصلی اینجا است؛ طرفداران این بازیگر که در فیلم بدون مرز بازی کرده است، از دیدن او در نقش مربی کوین (یک پیشرفت طبیعی از نقش پرافونتین او) لذت خواهند برد، اما شخصیت او به خوبی تعریف نشده است، در برخی قسمت‌ها عجیب و در برخی دیگر جدی است. این ترکیب به خوبی با هم هماهنگ نشده است، اگرچه او مانند همیشه، یک بازی قوی ارائه می‌دهد.